1 K aalaya, aynu Rabbiga u gabaynee, Oo aynu farxad ugu qaylinno dhagaxa badbaadadeenna.
هَيّا نُرَنِّمُ فَرَحاً للهِ. هَيّا نَهتِفُ بِتَسابِيحَ للصَّخرَةِ الَّتِي تُخَلِّصُنا.
2 A ynu hortiisa la nimaadno mahadnaq, Oo aynu isaga farxad ugu qaylinno innagoo sabuurro ugu gabyayna.
لِنَقتَرِبْ مِنْ حَضرَتِهِ بِشُكرٍ، وَنَهْتِفُ لَهُ بِالمَزامِيرِ.
3 W aayo, Rabbigu waa Ilaah weyn, Waana boqor weyn oo ilaahyada oo dhan ka wada sarreeya.
لأنَّ يهوه إلَهٌ عَظِيمٌ، هُوَ المَلِكُ عَلَى الآلِهَةِ كُلِّها.
4 D hulka meelihiisa ugu mool dheeru gacantiisay ku jiraan, Oo buuraha dheeraantoodana isagaa iska leh.
لأنَّ العالَمَ لَهُ، مِنْ أعمَقِ الكُهُوفِ إلَى أعلَى ذُرَى الجِبالِ!
5 B addana isagaa iska leh, oo isagaa sameeyey, Oo dhulka engeganna isagaa gacmihiisa ku sameeyey.
المُحِيطاتُ الَّتِي صَنَعَها وَالقارّاتُ الَّتِي كَوَّنَها، كُلُّها لَهُ!
6 H addaba kaalaya aynu isaga caabudnee oo u sujuudnee, Oo Rabbiga ina abuuray aan hortiisa ku jilba joogsanno,
لِنَنْحَنِ وَنُخضِعْ أنفُسَنا، وَنُبارِكِ اللهَ الَّذِي صَنَعَنا!
7 W aayo, isagu waa Ilaaheen, Oo innaguna waxaynu nahay dadkii daaqsintiisa, iyo idaha gacantiisa ku jira. Bal maanta maad codkiisa maqashaan!
لأنَّهُ إلَهُنا، وَنَحنُ الشَّعبُ الَّذِي يِرعاهُ، وَالخِرافُ الَّتِي يَهدِيها بِيَدِهِ. فَاستَمِعُوا اليَومَ إلَى صَوتِهِ:
8 Q albigiinna ha adkaynina, sidii markii Meriibaah la joogay, Iyo sidii maalintii la joogay Masaah oo cidlada ku dhex taal,
«وَلا تًقَسُّوا قُلُوبَكُمْ كَما فَعَلْتُمْ فِي مَرِيبَةَ، وَعِندَما جَرَّبْتُمُوهُ فِي مَسَّةَ فِي الصَّحراءِ.
9 M arkay awowayaashiin i jirrabeen, Oo ay i tijaabiyeen, oo ay shuqulkaygii arkeen.
هُناكَ جَرَّبَنِي آباؤُكُمْ وَامتَحَنُونِي، مَعَ أنَّهُمْ رَأَوْا أعمالِي
10 D adkii qarnigaas afartan sannadood waan u cadhaysnaa, Oo waxaan idhi, Waa dad qalbigooda ka qaldama, Oo iyagu ma ay aqoon jidadkaygii,
أربَعِينَ عاماً صَبَرتُ عَلَى ذَلِكَ الجِيلِ. أقُولُ لَكُمْ إنَّهُمْ كانُوا شَعباً عاصِياً لَمْ يَهتَمُّوا بِطُرُقِي.
11 S idaas daraaddeed anigoo cadhaysan waxaan ku dhaartay Inaanay nasashadayda gelin.
وَلِهَذا أقسَمتُ غاضِباً: ‹لَنْ يَدخُلُوا راحَتِي.›»