1 З ащото небесното царство прилича на стопанин, който излезе при зазоряване да наеме работници за лозето си.

Porque o reino dos céus é semelhante a um homem, proprietário, que saiu de madrugada a contratar trabalhadores para a sua vinha.

2 И като се погоди с работниците по един пеняз на ден, прати ги на лозето си.

Ajustou com os trabalhadores o salário de um denário por dia, e mandou-os para a sua vinha.

3 И като излезе около третия час, видя други, че стояха на пазара празни;

Cerca da hora terceira saiu, e viu que estavam outros, ociosos, na praça,

4 и на тях рече: Идете и вие на лозето; и каквото е право ще ви дам. И те отидоха.

e disse-lhes: Ide também vós para a vinha, e dar-vos-ei o que for justo. E eles foram.

5 П ак, като излезе около шестия и около деветия час направи същото.

Outra vez saiu, cerca da hora sexta e da nona, e fez o mesmo.

6 А , като излезе около единадесетия час, намери други че стоят, и каза им: Защо стоите тука цял ден празни?

Igualmente, cerca da hora undécima, saiu e achou outros que lá estavam, e perguntou-lhes: Por que estais aqui ociosos o dia todo?

7 Т е му казаха: Защото никой не ни е условил. Каза им: Идете и вие на лозето,.

Responderam-lhe eles: Porque ninguém nos contratou. Disse- lhes ele: Ide também vós para a vinha.

8 К ато се свечери, стопанинът на лозето каза на настойника си: Повикай работниците и плати им надницата, като почнеш от последните и следваш до първите.

Ao anoitecer, disse o senhor da vinha ao seu mordomo: Chama os trabalhadores, e paga-lhes o salário, começando pelos últimos até os primeiros.

9 И тъй, дойдоха условените около единадесетия час, и получиха по един пеняз.

Chegando, pois, os que tinham ido cerca da hora undécima, receberam um denário cada um.

10 А като дойдоха първите, мислеха си, че ще получат повече от един пеняз но и те получиха по един пеняз.

Vindo, então, os primeiros, pensaram que haviam de receber mais; mas do mesmo modo receberam um denário cada um.

11 И като го получиха, зароптаха против стопанина, като казаха:

E ao recebê-lo, murmuravam contra o proprietário, dizendo:

12 Т ия последните иждивиха само един час; и пак си ги приравнил с нас, които понесохме теготата на деня и жегата.

Estes últimos trabalharam somente uma hora, e os igualastes a nós, que suportamos a fadiga do dia inteiro e o forte calor.

13 А той в отговор рече на един от тях: Приятелю, не те онеправдавам. Не се ли погоди с мене за един пеняз?

Mas ele, respondendo, disse a um deles: Amigo, não te faço injustiça; não ajustaste comigo um denário?

14 В земи си своето и иди си; моята воля е да дам на тоя последния както и на тебе.

Toma o que é teu, e vai-te; eu quero dar a este último tanto como a ti.

15 Н е ми ли е позволено да сторя със своето каквото искам? Или твоето око е завистливо(Гръцки: Лошо.), защото аз съм добър?

Não me é lícito fazer o que quero do que é meu? Ou é mau o teu olho porque eu sou bom?

16 Т ака последните ще бъдат първи, а първите последни.

Assim os últimos serão primeiros, e os primeiros serão últimos.

17 И , когато възлизаше Исус за Ерусалим, взе дванадесетте ученици насаме, и по пътя им рече:

Estando Jesus para subir a Jerusalém, chamou ã parte os doze e no caminho lhes disse:

18 Е то, възлизаме за Ерусалим, и Човешкият Син ще бъде предаден на главните свещеници и книжници; и те ще Го осъдят на смърт,

Eis que subimos a Jerusalém, e o Filho do homem será entregue aos principais sacerdotes e aos escribas, e eles o condenarão ã morte,

19 и ще го предадат на езичниците, за да Му се поругаят, да Го бият и Го разпнат; и на третия ден ще бъде възкресен.

e o entregarão aos gentios para que dele escarneçam, e o açoitem e crucifiquem; e ao terceiro dia ressuscitará.

20 Т огава майката на Заведеевите синове се приближи при Него заедно със синовете си, кланяше Му се и искаше нещо от Него.

Aproximou-se dele, então, a mãe dos filhos de Zebedeu, com seus filhos, ajoelhando-se e fazendo-lhe um pedido.

21 А Той й рече: Какво искаш? Каза Му: Заповядай тия мои двама сина да седнат, един отдясно Ти, а един от ляво Ти в Твоето царство.

Perguntou-lhe Jesus: Que queres? Ela lhe respondeu: Concede que estes meus dois filhos se sentem, um ã tua direita e outro ã tua esquerda, no teu reino.

22 А Исус в отговор рече: Не знаете какво искате. Можете ли да пиете чашата, която Аз имам да пия? Казват Му: Можем.

Jesus, porém, replicou: Não sabeis o que pedis; podeis beber o cálice que eu estou para beber? Responderam-lhe: Podemos.

23 Т ой им рече: Моята чаша наистина ще пиете,; но да седнете отдясно Ми и отляво Ми не е Мое да дам, а ще се даде на ония, за които е било приготвено от Отца Ми.

Então lhes disse: O meu cálice certamente haveis de beber; mas o sentar-se ã minha direita e ã minha esquerda, não me pertence concedê-lo; mas isso é para aqueles para quem está preparado por meu Pai.

24 И десетимата като чуха това, възнегодуваха против двамата братя.

E ouvindo isso os dez, indignaram-se contra os dois irmãos.

25 Н о Исус ги повика и рече: Вие знаете, че управителите на народите господаруват над тях.

Jesus, pois, chamou-os para junto de si e lhes disse: Sabeis que os governadores dos gentios os dominam, e os seus grandes exercem autoridades sobre eles.

26 Н о между вас не ще бъде така; но който иска да стане големец между вас, ще ви бъде служител;

Não será assim entre vós; antes, qualquer que entre vós quiser tornar-se grande, será esse o que vos sirva;

27 и който иска да бъде пръв между вас, ще ви бъде слуга;

e qualquer que entre vós quiser ser o primeiro, será vosso servo;

28 с ъщо както и Човешкият Син не дойде да Му служат, но да служи, и да даде живота Си откуп за мнозина.

assim como o Filho do homem não veio para ser servido, mas para servir, e para dar a sua vida em resgate de muitos.

29 И като излизаха от Ерихон, голямо множество отиваше подире Му.

Saindo eles de Jericó, seguiu-o uma grande multidão;

30 И , ето, двама слепци, седящи край пътя, като чуха, че Исус минавал, извикаха казвайки: Смили се над нас, Господи Сине Давидов!

e eis que dois cegos, sentados junto do caminho, ouvindo que Jesus passava, clamaram, dizendo: Senhor, Filho de Davi, tem compaixão de nós.

31 А народът ги смъмряше, за да млъкнат; но те още по-силно викаха, казвайки: Смили се за нас, Господи Сине Давидов!

E a multidão os repreendeu, para que se calassem; eles, porém, clamaram ainda mais alto, dizendo: Senhor, Filho de Davi, tem compaixão de nós.

32 И тъй, Исус се спря, повика ги и каза: Какво искате да ви сторя!

E Jesus, parando, chamou-os e perguntou: Que quereis que vos faça?

33 К азват Му: Господи, да се отворят очите ни.

Disseram-lhe eles: Senhor, que se nos abram os olhos.

34 А Исус се смили и се допря до очите им; и веднага прогледаха и тръгнаха подире Му.

E Jesus, movido de compaixão, tocou-lhes os olhos, e imediatamente recuperaram a vista, e o seguiram.