1 ( По слав. 108) За първия певец. Давидов псалом. Недей мълча, Боже, хвало моя;

Ó Deus do meu louvor, não te cales;

2 З ащото нечестиви уста и уста коварни се отвориха срещу мене, Говориха против мене с лъжлив език;

pois a boca do ímpio e a boca fraudulenta se abrem contra mim; falam contra mim com uma língua mentirosa.

3 О биколиха ме тъй също с думи на омраза, И воюват против мене без причина.

Eles me cercam com palavras de ódio, e pelejam contra mim sem causa.

4 З а <отплата на> любовта ми те ми станаха противници; Но аз <все съм> на молитва.

Em paga do meu amor são meus adversários; mas eu me dedico ã oração.

5 И въздадоха ми зло за добро, И омраза за любовта ми.

Retribuem-me o mal pelo bem, e o ódio pelo amor.

6 & lt;Господи>, постави нечестив човек над него. И противник {Или: Обвинител.} нека стои отдясно му.

Põe sobre ele um ímpio, e esteja ã sua direita um acusador.

7 К огато се съди, нека излезе виновен. И молитвата му нека стане грях.

Quando ele for julgado, saia condenado; e em pecado se lhe torne a sua oração!

8 Д ните му нека бъдат малко; Друг нека вземе чина му.

Sejam poucos os seus dias, e outro tome o seu ofício!

9 Д ецата му нека бъдат сираци, И жена му вдовица,

Fiquem órfãos os seus filhos, e viúva a sua mulher!

10 Д ецата му нека се скитат винаги и станат просяци, И далеч от развалените си жилища нека просят <хляб>.

Andem errantes os seus filhos, e mendiguem; esmolem longe das suas habitações assoladas.

11 Л ихоимецът нека впримчи целия му имот, И чужденци нека разграбят трудовете му.

O credor lance mão de tudo quanto ele tenha, e despojem-no os estranhos do fruto do seu trabalho!

12 Д а няма кой да простре милост към него, Нито кой да пожали сирачетата му.

Não haja ninguém que se compadeça dele, nem haja quem tenha pena dos seus órfãos!

13 В нуците му нека бъдат отсечени, В идното поколение нека се изличи името им.

Seja extirpada a sua posteridade; o seu nome seja apagado na geração seguinte!

14 Н ека се помни пред Господа беззаконието на бащите му, И грехът на майка му нека се не изличи;

Esteja na memória do Senhor a iniqüidade de seus pais; e não se apague o pecado de sua mãe!

15 Н ека бъдат винаги пред Господа За да отсече помена им от земята,

Antes estejam sempre perante o Senhor, para que ele faça desaparecer da terra a memória deles!

16 З ащото той си науми да показва милост, Но преследваше немотния и беден човек, И съкрушения в сърце, за да <ги> умъртви.

Porquanto não se lembrou de usar de benignidade; antes perseguiu o varão aflito e o necessitado, como também o quebrantado de coração, para o matar.

17 Д а! той обичаше да проклина, и <проклетията> го стигна; Не му беше драго да благославя, и <благословението> се отдалечи от него.

Visto que amou a maldição, que ela lhe sobrevenha! Como não desejou a bênção, que ela se afaste dele!

18 Д а: той обичаше проклетията като своя дреха; И тя влезе като вода във вътрешностите му, И като масло в костите му.

Assim como se vestiu de maldição como dum vestido, assim penetre ela nas suas entranhas como água, e em seus ossos como azeite!

19 Н ека му стане като дрехата, в която се увива, И като пояса, с който постоянно се опасва.

Seja para ele como o vestido com que ele se cobre, e como o cinto com que sempre anda cingido!

20 Т ова <нека бъде> въздаянието на противниците ми от Господа, И ония, които говорят зло против душата ми.

Seja este, da parte do Senhor, o galardão dos meus adversários, e dos que falam mal contra mim!

21 А Ти, Иеова Господи, застъпвай се за мене заради името Си; Понеже Твоята милост е блага, избави ме,

Mas tu, ó Deus, meu Senhor age em meu favor por amor do teu nome; pois que é boa a tua benignidade, livra-me;

22 З ащото съм сиромах и немотен, И сърцето ми е наранено дълбоко в мене.

pois sou pobre e necessitado, e dentro de mim está ferido o meu coração.

23 П реминал съм като уклонила се сянка <по слънчев часовник;> Изхвърлен съм като скакалец.

Eis que me vou como a sombra que declina; sou arrebatado como o gafanhoto.

24 К олената ми се клатят от пост; И снагата ми губи тлъстината си.

Os meus joelhos estão enfraquecidos pelo jejum, e a minha carne perde a sua gordura.

25 И аз им станах за укор; Като ме гледат кимат с глава.

Eu sou para eles objeto de opróbrio; ao me verem, meneiam a cabeça.

26 П омогни ми, Господи Боже мой, Избави ме според милостта си,

Ajuda-me, Senhor, Deus meu; salva-me segundo a tua benignidade.

27 З а да познаят, че това е Твоята ръка, <Че> Ти си сторил това, Господи.

Saibam que nisto está a tua mão, e que tu, Senhor, o fizeste.

28 Т е нека кълнат, а Ти благославяй; Когато станат те ще се посрамят, а Твоят слуга ще се весели.

Amaldiçoem eles, mas abençoa tu; fiquem confundidos os meus adversários; mas alegre-se o teu servo!

29 Н ека се облекат противниците ми с позор, И нека се покрият със срама си като с дреха.

Vistam-se de ignomínia os meus acusadores, e cubram-se da sua própria vergonha como dum manto!

30 И аз ще благодаря много на Господа с устата си, Да! между множеството ще Го хваля;

Muitas graças darei ao Senhor com a minha boca;

31 З ащото Той стои отдясно на немотния За да го избавя от ония, които съдят душата му.

Pois ele se coloca ã direita do poder, para o salvar dos que o condenam.