1 “ Where has your beloved gone, O most beautiful among women? Where has your beloved turned, That we may seek him with you?”

Ku shkoi i dashuri yt, o më e bukura midis grave? Ku shkoi i dashuri yt, që të mund ta kërkojmë bashkë me ty?

2 “ My beloved has gone down to his garden, To the beds of balsam, To pasture his flock in the gardens And gather lilies.

I dashuri im zbriti në kopshtin e tij, në lehet e balsamit për të kullotur kopenë në kopshtet dhe për të mbledhur zambakë.

3 “ I am my beloved’s and my beloved is mine, He who pastures his flock among the lilies.”

Unë jam e të dashurit tim dhe i dashuri im është imi; ai e kullot kopenë midis zambakëve.

4 “ You are as beautiful as Tirzah, my darling, As lovely as Jerusalem, As awesome as an army with banners.

Mikja ime, ti je e bukur si Tirtsahu, i hijshëm si Jeruzalemi, e tmerrshme si një ushtri me flamuj të shpalosur.

5 “ Turn your eyes away from me, For they have confused me; Your hair is like a flock of goats That have descended from Gilead.

Largo nga unë sytë e tu, sepse më turbullojnë. Flokët e tu janë si një kope dhish, që kullosin mbi malin e Galaadit.

6 “ Your teeth are like a flock of ewes Which have come up from their washing, All of which bear twins, And not one among them has lost her young.

Dhëmbët e tua janë si një kope dhensh, që kthehen nga vendi ku lahen; të gjitha kanë binjakë dhe asnjëra prej tyre nuk është shterpe.

7 “ Your temples are like a slice of a pomegranate Behind your veil.

Tëmthat e tu prapa velit tënd janë si një rriskë shege.

8 “ There are sixty queens and eighty concubines, And maidens without number;

Aty ka gjashtëdhjetë mbretëresha dhe tetëdhjetë konkubina, si dhe vajza pa numërim.

9 B ut my dove, my perfect one, is unique: She is her mother’s only daughter; She is the pure child of the one who bore her. The maidens saw her and called her blessed, The queens and the concubines also, and they praised her, saying,

Por pëllumbesha ime, e përkryera ime, është e vetme; nëna e ka të vetme, e përzgjedhura e saj që e ka pjellë. Vajzat e kanë parë dhe e kanë shpallur të lume, po, edhe mbretëreshat dhe konkubinat, e kanë lavdëruar.

10 ‘ Who is this that grows like the dawn, As beautiful as the full moon, As pure as the sun, As awesome as an army with banners?’

Kush është ajo që shfaqet si agimi, e bukur si hëna, e pastër si dielli, e tmerrshme si një ushtri me flamuj të shpalosur?

11 “ I went down to the orchard of nut trees To see the blossoms of the valley, To see whether the vine had budded Or the pomegranates had bloomed.

Unë zbrita në kopshtin e arrave për të parë bimët e blerta të luginës, për të parë në se hardhitë ishin në lulëzim dhe shegët kishin bulëzuar.

12 “ Before I was aware, my soul set me Over the chariots of my noble people.”

Nuk e di si, por dëshira ime më vuri mbi qerret e popullit tim fisnik.

13 “ Come back, come back, O Shulammite; Come back, come back, that we may gaze at you!” “ Why should you gaze at the Shulammite, As at the dance of the two companies?

Kthehu, kthehu, o Shulamite, kthehu, kthehu, që të mund të të admirojmë. Çfarë shikoni te Shulamitja? Si një valle me dy grupe?