1 ( По слав. 88). Асафов псалом. Боже, народите дойдоха в наследството Ти, Оскверниха светия Твой храм, Обърнаха Ерусалим на развалини,

Salmo di Asaf. O Dio, le nazioni sono entrate nella tua eredità, hanno profanato il tuo santo tempio, hanno ridotto Gerusalemme in un mucchio di rovine;

2 М ъртвите тела на слугите Ти дадоха за ястие на небесните птици, Месата на светиите Ти на земните зверове,

hanno dato i cadaveri dei tuoi servi in pasto agli uccelli del cielo, la carne dei tuoi santi alle bestie della campagna.

3 П роляха кръвта им като вода около Ерусалим; И нямаше кой да ги погребва.

Hanno sparso il loro sangue come acqua intorno a Gerusalemme e non c’è stato alcuno che li seppellisse.

4 С танахме за укор пред съседите си, Присмех и поругание пред околните си.

Noi siamo diventati oggetto di derisione per i nostri vicini, oggetto di scherno e di derisione per quelli che ci circondano.

5 Д о кога, Господи? Ще се гневиш ли винаги? Ще гори ли като огън ревността Ти?

Fino a quando, Signore, sarai tu adirato? La tua gelosia arderà come fuoco per sempre?

6 И злей гнева Си на народите, които не Те познават, И на царствата, които не призовават името Ти;

Riversa l’ira tua sulle nazioni che non ti conoscono e sui regni che non invocano il tuo nome,

7 З ащото изпоядоха Якова, И пасбищата му запустяха.

poiché hanno divorato Giacobbe e hanno devastato la sua dimora.

8 Н е спомняй против нас беззаконията на прадедите ни Дано ни предварят скоро Твоите благи милости. Защото станахме много окаяни.

Non ricordare a nostro danno le colpe dei nostri antenati; affrèttati, ci vengano incontro le tue compassioni, poiché siamo molto afflitti.

9 П омогни ни, Боже Спасителю наш, заради славата на Твоето име; Избави ни и очисти греховете ни, заради името Си.

Soccorrici, o Dio della nostra salvezza, per la gloria del tuo nome; liberaci, e perdona i nostri peccati, per amore del tuo nome.

10 З ащо да рекат народите: Где е техният Бог? Нека се знае, пред очите ни, между народите Възмездието за пролятата кръв на слугите Ти.

Perché direbbero i popoli: «Dov’è il loro Dio?» Si conosca tra le nazioni, sotto i nostri occhi, la vendetta per il sangue dei tuoi servi, che è stato sparso.

11 Н ека дойде пред Тебе въздишането на затворниците; Според великата Твоя сила опази осъдените на смърт;

Giunga fino a te il gemito dei prigionieri; secondo la potenza del tuo braccio, salva quelli che sono condannati a morte.

12 И възвърни седмократно в пазухата на съседите ни Укора, с който укориха Тебе, Господи.

Restituisci ai nostri vicini sette volte tanto l’oltraggio che ti hanno fatto, o Signore!

13 Т ака ние, Твоите люде и овцете на пасбището Ти, Ще те славословим до века, Из род в род ще разгласяваме Твоята хвала.

E noi, tuo popolo e gregge del tuo pascolo, ti celebreremo in eterno, proclameremo la tua lode per ogni età.