Job 5 ~ Jó 5

picture

1 T ena ra, karanga; ka whakao ranei tetahi ki a koe? a ka anga atu koe ki a wai o te hunga tapu?

Chama agora; há alguém que te responda; E a qual dentre os entes santos te dirigirás?

2 E patua ana hoki te kuware e te aritarita, e whakamatea ana te whakaarokore e te hae.

Pois a dor destrói o louco, e a inveja mata o tolo.

3 I kite ahau i te kuware e hou ana ona pakiaka; kitea rawatia ake kua kanga e ahau tona nohoanga.

Bem vi eu o louco lançar raízes; mas logo amaldiçoei a sua habitação:

4 K ei tawhiti atu ana tama i te ora, mongamonga noa ratou i te kuwaha, kahore hoki he kaiwhakaora.

Seus filhos estão longe da segurança, e são pisados nas portas, e não há quem os livre.

5 K o ana hua ka kainga e te tangata matekai, ka riro i a ia ahakoa i roto i te tataramoa, a ka hamama te mahanga ki o ratou rawa.

A sua messe é devorada pelo faminto, que até dentre os espinhos a tira; e o laço abre as fauces para a fazenda deles.

6 N a e kore te he e puta ake i te puehu, e kore ano te raruraru e tupu ake i te oneone;

Porque a aflição não procede do pó, nem a tribulação brota da terra;

7 I whanau te tangata ki te raruraru, tona rite kei nga korakora e rere nei whakarunga.

mas o homem nasce para a tribulação, como as faíscas voam para cima.

8 K o ahau ia ka rapu i ta te Atua; me tuku atu taku korero ki te Atua,

Mas quanto a mim eu buscaria a Deus, e a Deus entregaria a minha causa;

9 E mahi nei i nga mea nunui e kore nei e taea te rapu atu, i nga mea whakamiharo e kore nei e taea te tatau;

o qual faz coisas grandes e inescrutáveis, maravilhas sem número.

10 E homai nei i te ua ki te mata o te whenua, e unga nei i te wai ki te mata o nga parae;

Ele derrama a chuva sobre a terra, e envia águas sobre os campos.

11 E whakanoho nei i te hunga iti ki te wahi tiketike, a whakanekehia ake ana te hunga pouri ki te ora.

Ele põe num lugar alto os abatidos; e os que choram são exaltados ã segurança.

12 E haukoti nei i nga whakaaro o te hunga tinihanga, te taea e o ratou ringa ta ratou i mea ai.

Ele frustra as maquinações dos astutos, de modo que as suas mãos não possam levar coisa alguma a efeito.

13 M au ake i a ia te hunga whakaaro i to ratou tinihanga: pororaru iho nga whakaaro o te hunga kotiti ke.

Ele apanha os sábios na sua própria astúcia, e o conselho dos perversos se precipita.

14 I te awatea nei, tutaki ana ratou ki te pouri; whawha ana ratou i te poutumarotanga, ano ko te po.

Eles de dia encontram as trevas, e ao meio-dia andam

15 O tiia e whakaorangia ana e ia te rawakore i te hoari, i to ratou mangai, i te ringa ano o te tangata kaha.

Mas Deus livra o necessitado da espada da boca deles, e da mão do poderoso.

16 K a ai ano he tumanakohanga atu mo te ware; kokopi tonu ia te mangai o te kino.

Assim há esperança para o pobre; e a iniqüidade tapa a boca.

17 N ana, ka hari te tangata e akona ana e te Atua: na kaua e whakahawea ki te papaki a te Kaha Rawa.

Eis que bem-aventurado é o homem a quem Deus corrige; não desprezes, pois, a correção do Todo-Poderoso.

18 H e whakamamae hoki tana, he takai ano; e patu ana ia, a ko ona ringa ano hei whakaora.

Pois ele faz a ferida, e ele mesmo a liga; ele fere, e as suas mãos curam.

19 E ono nga matenga e whakaora ai ia i a koe; ahakoa e whitu, e kore te he e pa ki a koe.

Em seis angústias te livrará, e em sete o mal não te tocará.

20 I te matekai ka hokona koe e ia kei mate; i te tatauranga ano, kei pangia e te hoari.

Na fome te livrará da morte, e na guerra do poder da espada.

21 K a huna koe i te whiu a te arero, e kore ano koe e wehi i te whakangaromanga ina tae mai.

Do açoite da língua estarás abrigado, e não temerás a assolação, quando chegar.

22 E kata ano koe ki te whakangaromanga raua ko te hemokai; e kore hoki koe e wehi i nga kirehe o te whenua.

Da assolação e da fome te rirás, e dos animais da terra não terás medo.

23 N o te mea ka takoto tau kawenata ki nga kohatu o te parae; ka mau ano ta koutou rongo ko nga kirehe o te parae.

Pois até com as pedras do campo terás a tua aliança, e as feras do campo estarão em paz contigo.

24 K a mohio ano koe e tu ana tou teneti i te aionuku, ka haereere ano koe ki tou nohoanga, te ai he hara.

Saberás que a tua tenda está em paz; visitarás o teu rebanho, e nada te faltará.

25 K a mohio ano koe he nui ou uri, he pera ano tou whanau me te tarutaru o te whenua.

Também saberás que se multiplicará a tua descendência e a tua posteridade como a erva da terra.

26 K a ata rite ou tau ina tae koe ki te urupa, ka pera ano me te puranga witi e hikitia ake ana i tona wa e rite ai.

Em boa velhice irás ã sepultura, como se recolhe o feixe de trigo a seu tempo.

27 N ana, tenei, he mea rapu na matou ko te mea tika hoki ia; whakarangona mai, ka mohio iho hei pai mou.

Eis que isso já o havemos inquirido, e assim o é; ouve-o, e conhece-o para teu bem.