1 О И когато остана сам, ония, които бяха около Него с дванадесетте, Го попитаха за притчите.

Poi prese di nuovo ad insegnare in riva al mare; e una gran folla si radunò intorno a lui, tanto che egli, salito su una barca, vi sedeva stando in mare, mentre l'intera folla era a terra lungo la riva.

2 И поучаваше ги много с притчи, и казваше им в поучението Си:

Ed egli insegnava loro molte cose in parabole, e diceva loro nel suo insegnamento:

3 С лушайте: Ето, сеячът излезе да сее.

«Ascoltate! Ecco, il seminatore uscí a seminare.

4 И когато сееше, някой зърна паднаха край пътя; и птиците дойдоха и ги изкълваха.

Or avvenne che mentre seminava, una parte del seme cadde lungo la strada e gli uccelli del cielo vennero e la mangiarono.

5 Д руги паднаха на канаристо място, гдето нямаше много пръст, и скоро поникнаха, защото нямаше дълбока почва;

Un'altra cadde in luoghi rocciosi dove non c'era molta terra e subito spuntò, perché non c'era un terreno profondo.

6 а когато изгря слънцето, пригоряха, и понеже нямаха корен, изсъхнаха.

Ma quando si levò il sole fu riarsa; e poiché non aveva radice si seccò.

7 И други паднаха между тръните; и тръните порастнаха и ги заглушиха, и не дадоха плод.

Un'altra cadde tra le spine; le spine crebbero, la soffocarono e non diede frutto.

8 А другите паднаха на добрата земя, и даваха плод, който растеше и се умножаваше, и принесоха кое тридесет, кое шестдесет и кое сто.

Un'altra cadde in buona terra e portò frutto che crebbe, e si sviluppò tanto da rendere l'uno trenta, l'altro sessanta e l'altro cento».

9 И каза: Който има уши да слуша, нека слуша.

Poi egli disse loro: «Chi ha orecchi da udire, oda!».

10 И когато остана сам, ония, които бяха около Него с дванадесетте, Го попитаха за притчите.

Ora, quando egli fu solo, coloro che gli stavano attorno con i dodici lo interrogarono sulla parabola.

11 И каза им: На вас е дадено да познаете тайната на Божието царство; а на ония, външните всичко бива в притчи;

Ed egli disse loro: «A voi è dato di conoscere il mistero del regno di Dio; ma a coloro che sono di fuori tutte queste cose si propongono in parabole,

12 т ъй щото гледащи да гледат, а да не виждат, и слушащи, да слушат, а да не разбират, да не би да се обърнат и да им се прости.

affinché: "Vedendo, vedano ma non intendano, udendo, odano ma non comprendano, che talora non si convertano e i peccati non siano loro perdonati"».

13 И казва им: Не разбирате ли тая притча? А как ще разберете всичките притчи?

Poi disse loro: «Non comprendete questa parabola? E come comprenderete tutte le altre parabole?

14 С еячът сее словото.

Il seminatore è colui che semina la parola.

15 А ония край пътя, гдето се сее словото, са тия, които като чуват, Сатана веднага дохожда и грабва посеяното в тях слово.

Quelli lungo la strada sono coloro nei quali viene seminata la parola; ma dopo che l'hanno udita, subito viene Satana e porta via la parola seminata nei loro cuori.

16 С ъщо и посеяното на канаристите места са тия които, като чуят словото, веднага с радост го приемат;

Parimenti quelli che ricevono il seme su un suolo roccioso sono coloro che, quando hanno udita la parola, subito la ricevono con gioia;

17 н ямат, обаче, корен в себе си, но са привременни; после, като настане напаст или гонение, поради словото, веднага се съблазняват.

ma non hanno in sé radice e sono di corta durata; e, quando sopravviene la tribolazione o la persecuzione a causa della parola, sono subito scandalizzati.

18 П осеяното между тръните са други; те са ония, които са слушали словото;

Quelli invece che ricevono il seme fra le spine, sono coloro che odono la parola;

19 а светските грижи, примамката на богатството, и пожеланията за други работи, като влязат, заглушават словото, и то става безплодно.

ma le sollecitudini di questo mondo, l'inganno delle ricchezze e le cupidigie delle altre cose, che sopravvengono, soffocano la parola e questa rimane infruttuosa.

20 А посеяното на добрата земя са тия, които слушат словото, приемат го, и дават плод, тридесет, шестдесет, и стократно.

Ma quelli che hanno ricevuto il seme in buon terreno, sono coloro che odono la parola, la ricevono e portano frutto, chi il trenta, chi il sessanta e chi il cento».

21 И каза им: Затова ли се донася светилото, за да го турят под шиника или под леглото? Не за това ли, да го поставят на светилника?

Disse loro ancora: «Si prende forse la lampada per metterla sotto il moggio o sotto il letto? Non la si mette piuttosto sopra il candeliere?

22 З ащото няма нещо тайно, освен за да се яви; нито е имало нещо спотаено, освен за да излезе наяве.

Poiché non c'è nulla di nascosto che non sia manifestato, né nulla di segreto che non sia palesato.

23 А ко има някой уши да слуша, нека слуша.

Chi ha orecchi da udire, oda!».

24 К аза им тоже: Внимавайте в това, което слушате. С каквато мярка мерите, ще ви се отмери, и ще ви се прибави.

Disse loro ancora: «Fate attenzione a ciò che udite. Con la stessa misura con cui misurate, sarà misurato a voi; e a voi che udite sarà dato di piú.

25 З ащото който има, нему ще се даде, а който няма, от него ще се отнеме и това, което има.

Poiché a chi ha, sarà dato; ma a chi non ha, gli sarà tolto anche quello che ha».

26 И каза: Божието царство е също, както кога човек хвърли семе в земята;

Disse ancora: «Il regno di Dio è come un uomo che getta il seme in terra.

27 и спи, и става нощ и ден; а как никне и расте, той не знае.

Ora la notte e il giorno, mentre egli dorme e si alza, il seme germoglia e cresce senza che egli sappia come.

28 З емята сама по себе си произвежда, първо ствол, после клас, подир това пълно зърно в класа.

Poiché la terra produce spontaneamente prima lo stelo, poi la spiga, poi il chicco pieno nella spiga.

29 А когато узрее плодът, начаса изпраща сърпа, защото е настанала жетва.

E, quando il frutto è maturo, il mietitore mette subito mano alla falce perché è venuta la mietitura».

30 П ри това каза: На какво да уприличим Божието царство? Или с каква притча да го представим?

Disse ancora: «A che cosa paragoneremo il regno di Dio? O con quale parabola lo rappresenteremo?

31 Т о прилича на синапово зърно, което, когато се посее в земята, е по-малко от всичките семена, които са на земята;

Esso è simile a un granello di senape che, quando è seminato in terra, è il piú piccolo di tutti i semi che sono sulla terra;

32 н о когато се посее, расте, и става по-голямо от всичките злакове, и пуска големи клони, така че под сянката му могат да се подслонят небесните птици.

ma, dopo che è stato seminato, cresce e diventa il piú grande di tutte le erbe, e mette rami cosí grandi che gli uccelli del cielo possono ripararsi sotto la sua ombra».

33 С много такива притчи им прогласяше словото, според както можеха да слушат.

E con molte parabole di questo genere annunciava loro la parola, come essi erano in grado di capire.

34 А без притча не им говореше; но насаме обясняваше всичко на Своите ученици.

E non parlava loro senza parabole; ma in privato ai suoi discepoli spiegava ogni cosa.

35 И в същия ден, когато се свечери, Исус им казва: Да минем на отвъдната страна.

Or in quello stesso giorno, fattosi sera, disse loro: «Passiamo all'altra riva».

36 И като оставиха народа, вземат Го със себе си в ладията, тъй както бе; и имаше други ладии с Него.

E i discepoli, licenziata la folla, lo presero con loro, cosí come egli era, nella barca. Con lui c'erano altre barchette.

37 И дига се голяма ветрена буря, и вълните се нахвърляха в ладията, тъй че тя вече се пълнеше с вода.

Si scatenò una gran bufera di vento e le onde si abbattevano sulla barca, tanto che questa si riempiva.

38 А Той беше в задната част, заспал на възглавница; и те Го събуждат и Му казват: Учителю! Нима не Те е грижа че загиваме?

Egli intanto stava dormendo a poppa, su un guanciale. Essi lo destarono e gli dissero: «Maestro, non t'importa che noi periamo?».

39 И Той, като се събуди, смъмра вятъра и рече на езерото: Мълчи! Утихни! И вятърът престана, и настана голяма тишина.

Ed egli, destatosi, sgridò il vento e disse al mare: «Taci e calmati!». E il vento cessò e si fece gran bonaccia.

40 И рече им: Защо сте страхливи? Още ли нямате вяра?

Poi disse loro: «Perché siete voi cosí paurosi? Come mai non avete fede?».

41 И голям страх ги обзе; и те си казаха един на друг: Кой е, прочее, Тоя, че и вятърът и езерото Му се покоряват?

Ed essi furono presi da gran timore e dicevano tra loro: «Chi è dunque costui al quale anche il vento e il mare ubbidiscono?».