1 M arkaas dabadeed Ayuub intuu afkiisa furay ayuu habaaray maalintii uu dhashay.
Después de eso, Job habló y maldijo el día de su nacimiento.
2 O o Ayuub intuu hadal bilaabay ayuu yidhi:
Y dijo:
3 D haraartii aan dhashay ha baabba'do Iyo habeenkii la yidhi, Wiil baa calool galay.
«Que perezca el día en que me concibieron, y la noche en que dijeron: “¡Ya nació un varón!”
4 M aalintaasu gudcur ha ahaato; Oo Ilaah yuusan iyada xagga sare kaga fiirsan, Oo nuurkuna yuusan iftiimin.
Que se oscurezca ese día, y que Dios en lo alto no lo tome en cuenta. Que ese día el sol deje de brillar,
5 G udcur iyo hooska dhimashadu iyada mulki ha ka dhigteen. Daruuru ha ku degto, Oo wixii maalin madoobeeya oo dhammu ha cabsiiyeen.
y las tinieblas de muerte lo oscurezcan. Que lo envuelva un manto de oscuridad y lo deje como un día horrible y bochornoso.
6 O o habeenkaasna gudcur weynu ha qabsado, Oo ayaamaha sannadda yuusan ka dhex rayrayn. Oo yuusan soo dhex gelin bilaha tiradooda.
Que sea esa noche todo oscuridad; que nadie la cuente entre los días del año; ¡que no sea incluida en ninguno de los meses!
7 B al eeg, habeenkaasu cidla ha noqdo; Oo cod faraxsan yaanu ka dhex yeedhin.
Que sea contada como una noche estéril, en la que nadie emitió un solo grito de alegría.
8 O o isaga ha habaareen kuwa maalinta habaaraa, Oo kicin kara bahalka la yidhaahdo Lewiiyaataan.
Que maldigan esa noche los que conjuran al mar, los que saben despertar al furioso Leviatán.
9 F iidka xiddigihiisu gudcur ha noqdeen, Iftiin ha doondoono oo yuusan helin; Oo innaba yuusan arkin kaaha waaberiga.
Que no brillen las estrellas en el alba, ni llegue nunca la esperada luz; ¡que no se vea la luz de la mañana!
10 M axaa yeelay, isagu ma uu awdin irdihii maxalka hooyaday, Oo indhahaygana dhib kama uu qarin.
»¿Por qué no fue cegado el vientre de mi madre? ¿Por qué no se escondió de mis ojos la miseria?
11 B al maxaan u dhiman waayay markaan uurka ka soo baxay? Oo maxaa naftu iiga bixi weyday isla markaan caloosha ka soo baxay?
¿Por qué no morí dentro de su vientre, o al momento mismo de nacer?
12 B al jilbuhu maxay ii aqbaleen? Amase naasuhu inaan nuugo?
¿Por qué me recibió entre sus rodillas? ¿Por qué me amamantó en su pecho?
13 W aayo, hadda xasilloonaan baan ku jiifi lahaa; Oo waan iska seexan lahaa, oo waan nasan lahaa,
¡Ahora estaría yo tranquilo y en reposo! ¡Estaría disfrutando de un sueño sosegado!
14 A niga iyo boqorrada iyo lataliyayaasha dunida Oo nafsaddooda taallooyin u dhistay,
Descansaría entre reyes y ministros, cuyos monumentos hoy están en ruinas;
15 I yo amiirradii dahabka lahaan jiray, Oo guryahooda lacagta ka buuxsaday;
¡estaría entre poderosos gobernantes, que llenaban de oro y plata sus palacios!
16 B al dhicis qarsoon maxaan u ahaan waayay? Ama sida dhallaan aan innaba iftiinka arag?
»¿Por qué no me trataron como a un abortivo, y me enterraron para nunca ver la luz?
17 H alkaas kuwa sharka ahu cidna kuma sii dhibaan, Oo kuwa daallanuna halkaasay ku nastaan.
En la tumba los malvados no perturban; allí descansan los cansados de vivir;
18 M axaabiistuna halkaasay dhammaantood ku wada istareexaan, Mana ay maqlaan kii dulmi jiray codkiisa.
allí reposan de sus penas los cautivos, pues no escuchan más la voz del capataz;
19 Y ar iyo weynba halkaasaa la wada joogaa, Oo addoonkuna sayidkiisa waa ka xor.
allí los niños y los viejos son iguales, y el esclavo se libera de su amo.
20 B al iftiin maxaa loo siiyaa kan dhibaataysan? Maxaase loo nooleeyaa kan naftiisu la qadhaadhaatay,
»¿Por qué llega a ver la luz el que trabaja, y se deja vivir al de espíritu amargado?
21 O o dhimasho u xiisooda, oo ayan u imanayn, Oo daraaddeed dhulka u qodqoda intuu khasnado qarsoon qodi lahaa in ka sii badan,
Esperan la muerte, y ésta no llega, aunque la anhelan más que al oro,
22 K uwaasoo aad u reyreeya, Oo farxa hadday qabriga heli karaan?
¡pero cuán grande es su alegría cuando al fin encuentran el sepulcro!
23 B al maxaa iftiin loo siiyaa nin jidkiisu qarsoon yahay, Oo Ilaah deyr ku wareejiyey?
»¿Para qué vivir en un camino incierto, Donde Dios te cierra el paso?
24 W aayo, intaanan wax cunin ayaan taahaa, Oo cabaadkayguna wuxuu u shubmaa sida biyo oo kale.
¡Mi pan lo ingiero entre suspiros, y entre lágrimas que corren como el agua!
25 W aayo, hadba wixii aan ka cabsado ayaa igu soo dega, Oo wixii aan ka baqo ayaa ii yimaada.
Me ha sobrevenido un temor espantoso; lo que más temía, me ha sucedido.
26 M a aan istareexsani, mana aan xasillooni, mana aan nasto; Laakiinse hadba dhibaato baa ii timaada.
No encuentro paz ni reposo; vivo intranquilo y en constante turbación.»