1 M arkaasaa Eliifas kii reer Teemaan u jawaabay, oo wuxuu ku yidhi,
Elifaz, el temanita, respondió:
2 M id hadduu isku dayo inuu kula hadlo, ma ka xumaanaysaa? Laakiinse bal yaa hadal iska celin kara?
«Tratar de hablarte te será molesto; pero, ¿quién podría quedarse callado?
3 B al eeg, adigu kuwa badan wax baad bartay, Oo gacmihii itaalka darnaana waad xoogaysay.
Yo recuerdo que tus sabias enseñanzas infundían fortaleza a los débiles.
4 E rayadaadu way tiiriyeen kii sii dhacayay, Oo jilbihii tabarta yaraana waad adkaysay.
Si alguien caía, tus palabras lo levantaban; tú sostenías al que estaba por caer.
5 L aakiinse haatan dhibaatadu aday kuu timid, oo waad taag yaraanaysaa, Wayna ku soo gaadhay, oo waad dhibaataysan tahay.
Pero ahora que eres tú quien sufre, ¡te desanimas y no logras superar tu turbación!
6 W ar kalsoonidaadu sow ma aha cabsida aad Ilaahaaga ka cabsato, Rajadaaduse sow ma aha daacadnimada jidadkaaga?
¿Desconfías acaso de tu temor a Dios? ¿Ya no crees que tu integridad puede salvarte?
7 W aan ku baryayaaye bal wax xusuuso, bal yaa weligiis halligmay isagoo aan xaq qabin? Amase xaggee baa mid qumman lagu halaagay?
»Piensa en esto: ¿quién castiga al inocente? ¿Dónde has visto que el justo sufra algún daño?
8 S idaan anigu arkay, weligoodba kuwii xumaan tacbadaa, Oo belaayo beertaa, isla waxaasay goostaan.
Lo que sí he llegado a ver es lo siguiente: los que siembran maldad, cosechan lo que siembran;
9 I yagu waxay ku baabba'aan Ilaah neeftiisa, Oo waxay ku dhammaadaan afuufidda cadhadiisa.
el aliento de Dios sopla sobre ellos, y su enojo contra ellos los consume.
10 L ibaaxa cidiisii, iyo aarka cadhaysan codkiisii, Iyo libaaxyada yaryar miciyahoodiiba waa jajabaan.
Aunque rujan como leones y gruñan como cachorros, Dios los calla y les rompe los colmillos.
11 L ibaaxa duqa ahu ugaadhla'aanta buu u bakhtiyaa, Oo goosha dhasheediina way kala firdhaan.
El león viejo muere por falta de presa, y los cachorros de la leona se van por su camino.
12 H addaba war baa qarsoodi la iigu keenay, Oo dhegtayduna faqiisay qabsatay.
»Mucho de esto lo desconocía; pero una noche escuché un rumor.
13 H abeenkii markay riyooyinku fikirro kiciyaan, Oo ay dadku hurdo weyn ku fogaadaan,
En mis tenebrosas pesadillas, y cuando mi sueño era más profundo,
14 A yaa cabsi iyo gariiru igu dhacay, Oo lafahayga oo dhammuna way wada ruxruxmadeen.
algo me hizo temblar de miedo; ¡algo hizo que me estremeciera hasta los huesos!
15 M arkaasaa ruux wejigayga soo hor maray, Oo timihii jidhkayguna waa soo wada istaageen.
Sentí sobre mi piel el soplo de un espíritu, y el pelo de mi cuerpo se erizó.
16 O o isagii wuu joogsaday, laakiinse muuqashadiisii waan kala saari waayay; Muuqaal baa indhahayga hortooda joogay; Intii mudda ah aamusnaan baa jirtay, dabadeedna waxaan maqlay cod leh,
Delante de mis ojos estaba una silueta; y aunque no pude ver su rostro, alcancé a escuchar que susurraba:
17 W ar nin dhiman karaa miyuu Ilaah ka sii caaddilsanaan karaa? Mase nin baa ka sii daahirsanaan kara kii isaga abuuray?
“¿Acaso el hombre es más justo que Dios? ¿Es acaso más puro que su propio creador?
18 B al eeg, isagu addoommadiisa iskuma halleeyo; Oo malaa'igihiisana nacasnimuu ku eedeeyaa.
Si Dios no confía ni en sus ángeles, pues ve la torpeza de sus propios siervos,
19 I ntee ka sii badan buu eedeeyaa kuwa guryaha dhoobada ah deggan, Oo aasaaskoodii boodhka ku jiro, Oo sida balanbaallis u burbura!
¿cómo puede confiar en el hombre, que habita en casas construidas sobre el barro, y que un día será pasto de los gusanos?
20 S ubaxdii iyo fiidkii inta ka dhex leh ayay baabba'aan; Weligoodba way halligmaan iyadoo aan ciduna ka fikirayn.
Nace por la mañana y muere por la noche, y se pierde para siempre, sin que nadie lo recuerde;
21 X adhkaha teendhooyinkoodii sow lama siibo? Way dhintaan iyagoo aan xigmad lahayn.
¡es arrancado, como las estacas de una carpa, y muere antes de alcanzar sabiduría!”