Job 4 ~ Ayuub 4

picture

1 E lifaz, el temanita, respondió:

Markaasaa Eliifas kii reer Teemaan u jawaabay, oo wuxuu ku yidhi,

2 « Tratar de hablarte te será molesto; pero, ¿quién podría quedarse callado?

Mid hadduu isku dayo inuu kula hadlo, ma ka xumaanaysaa? Laakiinse bal yaa hadal iska celin kara?

3 Y o recuerdo que tus sabias enseñanzas infundían fortaleza a los débiles.

Bal eeg, adigu kuwa badan wax baad bartay, Oo gacmihii itaalka darnaana waad xoogaysay.

4 S i alguien caía, tus palabras lo levantaban; tú sostenías al que estaba por caer.

Erayadaadu way tiiriyeen kii sii dhacayay, Oo jilbihii tabarta yaraana waad adkaysay.

5 P ero ahora que eres tú quien sufre, ¡te desanimas y no logras superar tu turbación!

Laakiinse haatan dhibaatadu aday kuu timid, oo waad taag yaraanaysaa, Wayna ku soo gaadhay, oo waad dhibaataysan tahay.

6 ¿ Desconfías acaso de tu temor a Dios? ¿Ya no crees que tu integridad puede salvarte?

War kalsoonidaadu sow ma aha cabsida aad Ilaahaaga ka cabsato, Rajadaaduse sow ma aha daacadnimada jidadkaaga?

7 » Piensa en esto: ¿quién castiga al inocente? ¿Dónde has visto que el justo sufra algún daño?

Waan ku baryayaaye bal wax xusuuso, bal yaa weligiis halligmay isagoo aan xaq qabin? Amase xaggee baa mid qumman lagu halaagay?

8 L o que sí he llegado a ver es lo siguiente: los que siembran maldad, cosechan lo que siembran;

Sidaan anigu arkay, weligoodba kuwii xumaan tacbadaa, Oo belaayo beertaa, isla waxaasay goostaan.

9 e l aliento de Dios sopla sobre ellos, y su enojo contra ellos los consume.

Iyagu waxay ku baabba'aan Ilaah neeftiisa, Oo waxay ku dhammaadaan afuufidda cadhadiisa.

10 A unque rujan como leones y gruñan como cachorros, Dios los calla y les rompe los colmillos.

Libaaxa cidiisii, iyo aarka cadhaysan codkiisii, Iyo libaaxyada yaryar miciyahoodiiba waa jajabaan.

11 E l león viejo muere por falta de presa, y los cachorros de la leona se van por su camino.

Libaaxa duqa ahu ugaadhla'aanta buu u bakhtiyaa, Oo goosha dhasheediina way kala firdhaan.

12 » Mucho de esto lo desconocía; pero una noche escuché un rumor.

Haddaba war baa qarsoodi la iigu keenay, Oo dhegtayduna faqiisay qabsatay.

13 E n mis tenebrosas pesadillas, y cuando mi sueño era más profundo,

Habeenkii markay riyooyinku fikirro kiciyaan, Oo ay dadku hurdo weyn ku fogaadaan,

14 a lgo me hizo temblar de miedo; ¡algo hizo que me estremeciera hasta los huesos!

Ayaa cabsi iyo gariiru igu dhacay, Oo lafahayga oo dhammuna way wada ruxruxmadeen.

15 S entí sobre mi piel el soplo de un espíritu, y el pelo de mi cuerpo se erizó.

Markaasaa ruux wejigayga soo hor maray, Oo timihii jidhkayguna waa soo wada istaageen.

16 D elante de mis ojos estaba una silueta; y aunque no pude ver su rostro, alcancé a escuchar que susurraba:

Oo isagii wuu joogsaday, laakiinse muuqashadiisii waan kala saari waayay; Muuqaal baa indhahayga hortooda joogay; Intii mudda ah aamusnaan baa jirtay, dabadeedna waxaan maqlay cod leh,

17 ¿Acaso el hombre es más justo que Dios? ¿Es acaso más puro que su propio creador?

War nin dhiman karaa miyuu Ilaah ka sii caaddilsanaan karaa? Mase nin baa ka sii daahirsanaan kara kii isaga abuuray?

18 S i Dios no confía ni en sus ángeles, pues ve la torpeza de sus propios siervos,

Bal eeg, isagu addoommadiisa iskuma halleeyo; Oo malaa'igihiisana nacasnimuu ku eedeeyaa.

19 ¿ cómo puede confiar en el hombre, que habita en casas construidas sobre el barro, y que un día será pasto de los gusanos?

Intee ka sii badan buu eedeeyaa kuwa guryaha dhoobada ah deggan, Oo aasaaskoodii boodhka ku jiro, Oo sida balanbaallis u burbura!

20 N ace por la mañana y muere por la noche, y se pierde para siempre, sin que nadie lo recuerde;

Subaxdii iyo fiidkii inta ka dhex leh ayay baabba'aan; Weligoodba way halligmaan iyadoo aan ciduna ka fikirayn.

21 ¡ es arrancado, como las estacas de una carpa, y muere antes de alcanzar sabiduría!”

Xadhkaha teendhooyinkoodii sow lama siibo? Way dhintaan iyagoo aan xigmad lahayn.