1 W axaannu ag fadhiisannay webiyaashii Baabuloon, Oo waannu ooynay markii aannu Siyoon soo xusuusannay.
Junto a los ríos de Babilonia, Nos sentábamos a llorar al acordarnos de Sión.
2 O o waxaannu kataaradahayagii sudhannay geedaha safsaafkaa.
Sobre los sauces de la ciudad colgamos nuestras arpas.
3 W aayo, kuwii maxaabiis ahaanta noo watay ayaa halkaas gabayo nagu weyddiistay, Oo kuwii na silciyey ayaa farxad na weyddiistay, oo waxay nagu yidhaahdeen, Noogu gabya gabayadii Siyoon midkood.
Los que nos capturaron, nos pedían que cantáramos. Nuestros opresores nos pedían estar contentos. Decían: «¡Canten algunos de sus cánticos de Sión!»
4 B al sidee baannu gabaygii Rabbiga ugu gabaynaa Dal qalaad dhexdiis?
¿Y cómo podríamos cantarle al Señor en un país extranjero?
5 Y eruusaalemay, haddaan ku illoobo, Gacantayda midig ha illowdo sancadeedii.
Jerusalén, si acaso llego a olvidarme de ti, ¡que la mano derecha se me tulla!
6 C arrabkayguna ha ku dhego dhanxanagga afkayga, Haddaanan ku xusuusan, Iyo haddaanan Yeruusaalem ka sii jeclaan Farxaddayda ugu weyn.
Jerusalén, ¡que la lengua se me pegue al paladar, si acaso no llego a recordarte ni te pongo por encima de mis alegrías!
7 R abbiyow, soo xusuuso reer Edom, Kuwaasoo maalintii Yeruusaalem yidhi, Dumiya, dumiya, tan iyo aasaaskeeda.
Señor, recuerda lo que decían los edomitas el día que Jerusalén fue destruida: «¡Arrásenla, destrúyanla hasta sus cimientos!»
8 G abadha Baabuloonay, waa lagu baabbi'in doonaa, Waxaa faraxsanaan doona kii kaa abaalmariya Sidii aad nagu samaysay.
¡También tú, Babilonia, serás arrasada! ¡Dichoso el que te dé tu merecido por todo el mal que nos hiciste!
9 W axaa faraxsanaan doona kii dhallaankaaga qabsada Oo dhagaxa weyn ku dul tuura.
¡Dichoso el que agarre a tus niños y los estrelle contra las rocas!