1 D rejt teje i ngre sytë e mi, drejt teje që je ulur në qiejtë.

(По слав. 122.) Песен на възкачванията. Издигам очите си към Тебе, Който обитаваш на небесата.

2 J a, ashtu si sytë e shërbëtorëve drejtohen te dora e zotërve të tyre dhe sytë e shërbëtores te dora e zonjës së saj, kështu sytë tona drejtohen te Zoti, Perëndia ynë deri sa ai të ketë mëshirë për ne.

Ето, както очите на слугите гледат към ръката на господаря им, както очите на слугинята - към ръката на господарката ѝ, така гледат очите ни към Господа, нашия Бог, докато се смили над нас.

3 K i mëshirë për ne, o Zot, ki mëshirë për ne, sepse jemi velur jashtë mase me përçmimin.

Смили се над нас, Господи, смили се над нас, защото се преситихме от презрение.

4 S hpirti ynë është velur jashtë mase me talljen e arrogantëve dhe me përçmimin e krenarëve.

Пресити се душата ни от надуването на охолните и от презрението на горделивите.