1 И Исус почна пак да им говори с притчи, като казваше:

Jesus lhes falou novamente por parábolas, dizendo:

2 Н ебесното царство прилича на цар, който направи сватба на сина си.

“O Reino dos céus é como um rei que preparou um banquete de casamento para seu filho.

3 Т ой разпрати слугите си да повикат поканените на сватбата; но те не искаха да дойдат.

Enviou seus servos aos que tinham sido convidados para o banquete, dizendo-lhes que viessem; mas eles não quiseram vir.

4 П ак изпрати други слуги, казвайки: Речете на поканените: Ето, приготвих обяда си; юнците ми и угоените са заклани, и всичко е готово; дойдете на сватба.

“De novo enviou outros servos e disse: ‘Digam aos que foram convidados que preparei meu banquete: meus bois e meus novilhos gordos foram abatidos, e tudo está preparado. Venham para o banquete de casamento!’

5 н о те занемариха поканата, и разотидоха се, един на своята нива, а друг на търговията си;

“Mas eles não lhes deram atenção e saíram, um para o seu campo, outro para os seus negócios.

6 а останалите хванаха слугите му и безсрамно ги оскърбиха и убиха.

Os restantes, agarrando os servos, maltrataram-nos e os mataram.

7 И царят се разгневи, изпрати войските си и погуби ония убийци, и изгори града им.

O rei ficou irado e, enviando o seu exército, destruiu aqueles assassinos e queimou a cidade deles.

8 Т огава казва на слугите си: Сватбата е готова, а поканените не бяха достойни.

“Então disse a seus servos: ‘O banquete de casamento está pronto, mas os meus convidados não eram dignos.

9 З атова идете по кръстопътищата и колкото намерите, поканете ги на сватба.

Vão às esquinas e convidem para o banquete todos os que vocês encontrarem’.

10 И тъй, ония слуги излязоха по пътищата, събраха всички колкото намериха, зли и добри; и сватбата се напълни с гости.

Então os servos saíram para as ruas e reuniram todas as pessoas que puderam encontrar, gente boa e gente má, e a sala do banquete de casamento ficou cheia de convidados.

11 А царят, като влезе да прегледа гостите, видя там един човек, който не бе облечен в сватбарска дреха.

“Mas quando o rei entrou para ver os convidados, notou ali um homem que não estava usando veste nupcial.

12 И каза му: Приятелю, ти как си влязъл тук без да имаш сватбарска дреха? А той мълчеше.

E lhe perguntou: ‘Amigo, como você entrou aqui sem veste nupcial?’ O homem emudeceu.

13 Т огава царят рече на служителите: Вържете му нозете и ръцете, и хвърлете го във външната тъмнина; там ще бъде плач и скърцане със зъби.

“Então o rei disse aos que serviam: ‘Amarrem-lhe as mãos e os pés, e lancem-no para fora, nas trevas; ali haverá choro e ranger de dentes’.

14 З ащото мнозина са поканени, а малцина избрани.

“Pois muitos são chamados, mas poucos são escolhidos”. O Pagamento de Imposto a César

15 Т огава фарисеите отидоха и се съветваха как да Го впримчат в говоренето Му.

Então os fariseus saíram e começaram a planejar um meio de enredá-lo em suas próprias palavras.

16 И пращат при Него учениците си, заедно и Иродианите, да кажат: Учителю, знаем, че си искрен, учиш в истина Божият път и не Те е грижа от никого, защото не гледаш на лицето на човеците.

Enviaram-lhe seus discípulos junto com os herodianos, que lhe disseram: “Mestre, sabemos que és íntegro e que ensinas o caminho de Deus conforme a verdade. Tu não te deixas influenciar por ninguém, porque não te prendes à aparência dos homens.

17 К ажи ни, прочее: Ти как мислиш? Право ли е да даваме данък на Кесаря, или не?

Dize-nos, pois: Qual é a tua opinião? É certo pagar imposto a César ou não?”

18 А Исус разбра лукавството им, и рече: Защо Ме изпитвате, лицемери?

Mas Jesus, percebendo a má intenção deles, perguntou: “Hipócritas! Por que vocês estão me pondo à prova?

19 П окажете Ми данъчната монета. И те Му донесоха един пеняз.

Mostrem-me a moeda usada para pagar o imposto”. Eles lhe mostraram um denário,

20 Т ой им каза: Чий е този образ и надпис?

e ele lhes perguntou: “De quem é esta imagem e esta inscrição?”

21 К азват му: Кесарев. Тогава им казва: Като е тъй, отдавайте Кесаревите на Кесаря, а Божиите на Бога.

“De César”, responderam eles. E ele lhes disse: “Então, dêem a César o que é de César e a Deus o que é de Deus”.

22 И като чуха това, те се зачудиха, и оставайки Го, си отидоха.

Ao ouvirem isso, eles ficaram admirados; e, deixando-o, retiraram-se. A Realidade da Ressurreição

23 В същия ден дойдоха при Него садукеи, които казват, че няма възкресение и попитаха Го, казвайки:

Naquele mesmo dia, os saduceus, que dizem que não há ressurreição, aproximaram-se dele com a seguinte questão:

24 У чителю, Мойсей е казал: Ако някой умре бездетен, брат му да се ожени за жена му, и да въздигне потомък на брата си.

“Mestre, Moisés disse que se um homem morrer sem deixar filhos, seu irmão deverá casar-se com a viúva e dar-lhe descendência.

25 А между нас имаше седмина братя; и първият се ожени и умря; и, като нямаше потомък, остави жена си на брата си;

Entre nós havia sete irmãos. O primeiro casou-se e morreu. Como não teve filhos, deixou a mulher para seu irmão.

26 с ъщо и вторият и третият, до седмият.

A mesma coisa aconteceu com o segundo, com o terceiro, até o sétimo.

27 А подир всички умря и жената.

Finalmente, depois de todos, morreu a mulher.

28 И тъй, във възкресението на кого от седмината ще бъде жена? Защото всички те я имаха.

Pois bem, na ressurreição, de qual dos sete ela será esposa, visto que todos foram casados com ela?”

29 А Исус в отговор им рече: Заблуждавате се, като не знаете писанията нито Божията сила.

Jesus respondeu: “Vocês estão enganados porque não conhecem as Escrituras nem o poder de Deus!

30 З ащото във възкресението нито се женят, нито се омъжват, но са като ангели на небето.

Na ressurreição, as pessoas não se casam nem são dadas em casamento; mas são como os anjos no céu.

31 А за възкресението на мъртвите, не сте ли чели онова, което Бог ви говори, като казва:

E quanto à ressurreição dos mortos, vocês não leram o que Deus lhes disse:

32 “ Аз съм Бог Авраамов, Бог Исааков и Бог Яковов”? Той не е Бог на мъртвите, а на живите.

‘Eu sou o Deus de Abraão, o Deus de Isaque e o Deus de Jacó’ ? Ele não é Deus de mortos, mas de vivos!”

33 И множеството, като чуха това, чудеха се на учението Му.

Ouvindo isso, a multidão ficou admirada com o seu ensino. O Maior Mandamento

34 А фарисеите, като чуха, че смълчал садукеите, събраха се заедно.

Ao ouvirem dizer que Jesus havia deixado os saduceus sem resposta, os fariseus se reuniram.

35 И един от тях, законник, за да Го изпита, зададе Му въпрос:

Um deles, perito na lei, o pôs à prova com esta pergunta:

36 У чителю, коя е голямата заповед в закона?

“Mestre, qual é o maior mandamento da Lei?”

37 А Той му рече: “Да възлюбиш Господа твоя Бог с цялото си сърце, с цялата си душа и с всичкия си ум”.

Respondeu Jesus: “‘Ame o Senhor, o seu Deus de todo o seu coração, de toda a sua alma e de todo o seu entendimento’.

38 Т ова е голямата и първа заповед.

Este é o primeiro e maior mandamento.

39 А втора, подобна на нея, е тая: “Да възлюбиш ближния си, както себе си”.

E o segundo é semelhante a ele: ‘Ame o seu próximo como a si mesmo’.

40 Н а тия две заповеди стоят целият закон и пророците.

Destes dois mandamentos dependem toda a Lei e os Profetas”. O Cristo é Senhor de Davi

41 И когато бяха събрани фарисеите, Исус ги попита, казвайки:

Estando os fariseus reunidos, Jesus lhes perguntou:

42 К акво мислите за Христа? Чий Син е? Казват Му: Давидов.

“O que vocês pensam a respeito do Cristo? De quem ele é filho?” “É filho de Davi”, responderam eles.

43 К азва им: Тогава как Давид чрез Духа Го нарича Господ, думайки:

Ele lhes disse: “Então, como é que Davi, falando pelo Espírito, o chama ‘Senhor’? Pois ele afirma:

44 “ Рече Господ на моя Господ: Седи отдясно Ми. Докле положа враговете Ти под нозете Ти”?

“‘O Senhor disse ao meu Senhor: Senta-te à minha direita, até que eu ponha os teus inimigos debaixo de teus pés ’.

45 А ко, прочее, Давид Го нарича Господ, как е негов син?

Se, pois, Davi o chama ‘Senhor’, como pode ser ele seu filho?”

46 И никой не можеше да Му отговори ни дума; нито пък дръзна вече някой от тоя ден да Му задава въпроси.

Ninguém conseguia responder-lhe uma palavra; e daquele dia em diante, ninguém jamais se atreveu a lhe fazer perguntas.