Sabuurradii 104 ~ Psaumes 104

picture

1 N aftaydoy, Rabbiga ammaan. Rabbiyow Ilaahayow, aad baad u weyn tahay, Oo waxaad huwan tahay murwad iyo haybad.

Mon âme, bénis l'Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es infiniment grand! Tu es revêtu d'éclat et de magnificence!

2 W axaad sida maro u huwataa nuur, Oo samooyinkana waxaad u kala bixisaa sida daah oo kale.

Il s'enveloppe de lumière comme d'un manteau; Il étend les cieux comme un pavillon.

3 W axa qolkaaga saqafka u hayana waxaad dhigtaa biyaha dhexdooda, Daruurahana waxaad ka dhigataa gaadhifaras, Oo waxaad ku kor socotaa dabaysha baalasheeda,

Il forme avec les eaux le faîte de sa demeure; Il prend les nuées pour son char, Il s'avance sur les ailes du vent.

4 W axaad dabaysha ka dhigataa wargeeyayaashaada, Oo waxaad midiidinyadaada ka dhigataa dab ololaya,

Il fait des vents ses messagers, Des flammes de feu ses serviteurs.

5 A digaa dhigay aasaaska dhulka, Si aanu weligiis u dhaqdhaqaaqin.

Il a établi la terre sur ses fondements, Elle ne sera jamais ébranlée.

6 W axaad ku dabooshay mool sidii dhar oo kale, Biyihiina waxay joogsadeen buuraha korkooda.

Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement, Les eaux s'arrêtaient sur les montagnes;

7 C anaantaadii ayay ku carareen, Oo codkii onkodkaaga ayay haddiiba ka baxsadeen,

Elles ont fui devant ta menace, Elles se sont précipitées à la voix de ton tonnerre.

8 W axay kor u fuuleen buuraha, oo waxay hoos ugu dhaadheceen dooxooyinka, Ilaa meeshii aad u samaysay.

Des montagnes se sont élevées, des vallées se sont abaissées, Au lieu que tu leur avais fixé.

9 W axaad iyaga u dhigtay xudduud aanay soo dhaafin, Si aanay mar kale u noqon oo aanay dhulka u daboolin.

Tu as posé une limite que les eaux ne doivent point franchir, Afin qu'elles ne reviennent plus couvrir la terre.

10 I sagu dooxooyinka wuxuu ku soo daayaa ilo, Iyana waxay durduraan buuraha dhexdooda,

Il conduit les sources dans des torrents Qui coulent entre les montagnes.

11 W axay waraabiyaan xayawaanka duurka jooga oo dhan, Oo dameerdibadeedyaduna way harraad beelaan.

Elles abreuvent tous les animaux des champs; Les ânes sauvages y étanchent leur soif.

12 H aadda samadu iyagay ag degganaadaan, Oo waxay ka dhex gabyaan laamaha.

Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, Et font résonner leur voix parmi les rameaux.

13 B uuraha wuxuu ka waraabiyaa qolalkiisa, Dhulkuna wuxuu ka dheregsan yahay midhihii shuqulladaada.

De sa haute demeure, il arrose les montagnes; La terre est rassasiée du fruit de tes oeuvres.

14 I sagu wuxuu ka dhigaa in dooggu xoolaha u soo baxo, Oo geedaha yaryarna wuxuu u soo bixiyey in dadku ku isticmaalo, Inuu dhulka cunto ka soo bixiyo,

Il fait germer l'herbe pour le bétail, Et les plantes pour les besoins de l'homme, Afin que la terre produise de la nourriture,

15 I yo khamri ka farxiya dadka qalbigiisa, Iyo saliid uu wejiga ku dhaashado, Iyo kibis qalbiga dadka xoogaysa.

Le vin qui réjouit le coeur de l'homme, Et fait plus que l'huile resplendir son visage, Et le pain qui soutient le coeur de l'homme.

16 R abbiga dhirtiisu waa dheregsan tahay, Kuwaas oo ah geedaha kedar la yidhaahdo oo Lubnaan oo uu isagu beeray,

Les arbres de l'Éternel se rassasient, Les cèdres du Liban, qu'il a plantés.

17 K uwaas oo ah meesha shimbirruhu buulkooda ay ka samaystaan, Xuurtuna gurigeeda waxay ka kor dhisataa geedaha waaweyn.

C'est là que les oiseaux font leurs nids; La cigogne a sa demeure dans les cyprès,

18 B uuraha dhaadheer waxaa leh riyaha dibadda, Dhagaxyada waaweynuna waxay gabbaad u yihiin walooyinka.

Les montagnes élevées sont pour les boucs sauvages, Les rochers servent de retraite aux damans.

19 I sagu dayaxa wuxuu u sameeyey xilliyo, Oo qorraxduna dhicitinkeeda way taqaan.

Il a fait la lune pour marquer les temps; Le soleil sait quand il doit se coucher.

20 W axaad samaysaa gudcur, oo habeen baa yimaada, Markaasay xayawaanka duurku soo wada baxaan.

Tu amènes les ténèbres, et il est nuit: Alors tous les animaux des forêts sont en mouvement;

21 L ibaaxyada aaranka ahu waxay u ciyaan ugaadhsigooda, Cuntadoodana waxay ka sugaan xagga Ilaah.

Les lionceaux rugissent après la proie, Et demandent à Dieu leur nourriture.

22 O o kolkii qorraxdu soo baxdana way noqdaan, Oo waxay iska seexdaan godadkooda.

Le soleil se lève: ils se retirent, Et se couchent dans leurs tanières.

23 D adku waa u soo baxaa shuqulkiisa Iyo hawshiisa ilaa tan iyo fiidka.

L'homme sort pour se rendre à son ouvrage, Et à son travail, jusqu'au soir.

24 R abbiyow, shuqulladaadu tiro badanaa! Kulligoodna xigmad baad ku samaysay, Dhulka waxaa ka buuxa hodantinimadaada.

Que tes oeuvres sont en grand nombre, ô Éternel! Tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est remplie de tes biens.

25 H alkoo waxaa ku taal bad weyn oo ballaadhan, Gudaheedana waxaa ku jira waxyaalo gurguurta oo aan la tirin karin, Iyo xayawaan waaweyn iyo kuwo yaryarba.

Voici la grande et vaste mer: Là se meuvent sans nombre Des animaux petits et grands;

26 H alkaas waxaa ku socda doonniyo, Oo waxaa halkaas yaal bahal badeed oo Lewiiyaataan la odhan jiray oo aad u abuurtay inuu ku dhex cayaaro.

Là se promènent les navires, Et ce léviathan que tu as formé pour se jouer dans les flots.

27 K uwaas oo dhammu adigay kaa sugaan, Inaad cuntadooda siiso wakhti ku habboon.

Tous ces animaux espèrent en toi, Pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.

28 O o waxaad iyaga siiso ayay isu soo urursadaan, Gacantaadaad furtaa oo waxay ka dhergaan waxyaalo wanaagsan.

Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils se rassasient de biens.

29 W ejigaagaad qarisaa, oo way dhibtoodaan, Naftoodaad ka qaaddaa oo way dhintaan, Oo waxay ku noqdaan ciiddoodii.

Tu caches ta face: ils sont tremblants; Tu leur retires le souffle: ils expirent, Et retournent dans leur poussière.

30 W axaad soo dirtaa ruuxaaga, kolkaasay iyagu abuurmaan, Dhulkana waad cusboonaysiisaa.

Tu envoies ton souffle: ils sont créés, Et tu renouvelles la face de la terre.

31 R abbiga ammaantiisu ha sii raagto weligeedba, Oo Rabbigu ha ku reyreeyo shuqulladiisa.

Que la gloire de l'Éternel subsiste à jamais! Que l'Éternel se réjouisse de ses oeuvres!

32 I sagu dhulkuu eegaa, oo wuu gariiraa, Wuxuu taabtaa buuraha, oo way qiiqaan.

Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.

33 I ntaan noolahay oo dhan ayaan Rabbiga u gabyi doonaa, Oo Ilaahay ayaan ammaan ugu gabyi doonaa intaan jiro oo dhan.

Je chanterai l'Éternel tant que je vivrai, Je célébrerai mon Dieu tant que j'existerai.

34 F ikirkaygu isaga ha u macaanaado, Rabbigaan ku rayrayn doonaa.

Que mes paroles lui soient agréables! Je veux me réjouir en l'Éternel.

35 D embilayaashu dhulka ha ka baabbe'een, Oo kuwa sharka lahuna yaanay mar dambe sii jirin. Naftaydoy, Rabbiga ammaan. Rabbiga ammaana.

Que les pécheurs disparaissent de la terre, Et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l'Éternel! Louez l'Éternel!