1 H e inoi na te ngakau mamae, i a ia e pehia ana, a maringi a wai ana tana tangi ki te aroaro o Ihowa. Whakarongo ki taku inoi, e Ihowa, kia puta atu taku tangi ki a koe.
(101-1) ^^Молитва страждущего, когда он унывает и изливает пред Господом печаль свою.^^ (101-2) Господи! услышь молитву мою, и вопль мой да придет к Тебе.
2 K aua e huna tou mata ki ahau i te ra e pouri ai ahau; whakatitahatia mai tou taringa ki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau i te ra e karanga ai ahau.
(101-3) Не скрывай лица Твоего от меня; в день скорби моей приклони ко мне ухо Твое; в день,, скоро услышь меня;
3 K a memeha hoki oku ra ano he paoa: ka kaia oku wheua ano he motumotu.
(101-4) ибо исчезли, как дым, дни мои, и кости мои обожжены, как головня;
4 K ua pakia toku ngakau, kua memenge, ano he tarutaru; i wareware ai ahau ki te kai i taku taro.
(101-5) сердце мое поражено, и иссохло, как трава, так что я забываю есть хлеб мой;
5 P iri tonu oku iwi ki toku kiri i toku reo aue.
(101-6) от голоса стенания моего кости мои прильпнули к плоти моей.
6 H e rite ahau ki te matuku i te koraha, ki te koukou i te wahi mokemoke.
(101-7) Я уподобился пеликану в пустыне; я стал как филин на развалинах;
7 M ataara tonu ahau; toku rite kei te pihoihoi mokemoke i runga i te tuanui.
(101-8) не сплю и сижу, как одинокая птица на кровле.
8 E tawai ana oku hoariri ki ahau i te ra roa; ko te hunga e porangirangi ana mai ki ahau, ko ahau ta ratou oati.
(101-9) Всякий день поносят меня враги мои, и злобствующие на меня клянут мною.
9 K ainga ana e ahau te pungarehu ano he taro: whakananua iho toku wai inu ki te roimata.
(101-10) Я ем пепел, как хлеб, и питье мое растворяю слезами,
10 I tou riri hoki, i tou weriweri; nau hoki ahau i hapai ake, a taia atu ano ahau e koe.
(101-11) от гнева Твоего и негодования Твоего, ибо Ты вознес меня и низверг меня.
11 H e rite oku ra ki te atarangi e whakawairua kau ana: a kua memenge ahau ano he tarutaru.
(101-12) Дни мои--как уклоняющаяся тень, и я иссох, как трава.
12 K o koe ia, e Ihowa, ka mau tonu ake ake, ka maharatia ano koe e nga whakatupuranga katoa.
(101-13) Ты же, Господи, вовек пребываешь, и память о Тебе в род и род.
13 T era koe e whakatika, e aroha ki a Hiona; kua taka mai hoki te wa, ae ra, te tino wa, hei atawhainga i a ia.
(101-14) Ты восстанешь, умилосердишься над Сионом, ибо время помиловать его, --ибо пришло время;
14 E manakohia ana hoki e au pononga ona kohatu, e awangawanga ana ki tona puehu.
(101-15) ибо рабы Твои возлюбили и камни его, и о прахе его жалеют.
15 P enei ka wehingia te ingoa o Ihowa e nga tauiwi, tou kororia hoki e nga kingi katoa o te whenua.
(101-16) И убоятся народы имени Господня, и все цари земные--славы Твоей.
16 N a Ihowa hoki i hanga a Hiona, kua kitea ia i tona kororia.
(101-17) Ибо созиждет Господь Сион и явится во славе Своей;
17 K ua tahuri ia ki te inoi a te rawakore: kihai i whakahawea ki ta ratou inoi.
(101-18) призрит на молитву беспомощных и не презрит моления их.
18 K a tuhituhia tenei mo to muri whakatupuranga: a ka whakamoemiti ki a Ihowa te iwi meake hanga.
(101-19) Напишется о сем для рода последующего, и поколение грядущее восхвалит Господа,
19 M ona i titiro iho i te tiketike o tona wahi tapu: i titiro iho a Ihowa i te rangi ki te whenua;
(101-20) ибо Он приникнул со святой высоты Своей, с небес призрел Господь на землю,
20 K i te whakarongo ki te aue a te herehere, ki te wewete i te hunga kua motuhia mo te mate;
(101-21) чтобы услышать стон узников, разрешить сынов смерти,
21 K ia whakapuakina ai te ingo o Ihowa i Hiona, me te whakamoemiti ki a ia i Hiruharama;
(101-22) дабы возвещали на Сионе имя Господне и хвалу Его--в Иерусалиме,
22 I te huihuinga o nga iwi, o nga kingitanga, ki te mahi ki a Ihowa.
(101-23) когда соберутся народы вместе и царства для служения Господу.
23 W hakangoikoretia iho e ia toku kaha i te ara: kua torutoru i a ia oku ra.
(101-24) Изнурил Он на пути силы мои, сократил дни мои.
24 I mea ahau, E toku Atua, kaua ahau e tangohia i waenganui o oku ra: kei nga whakatupuranga katoa ou tau.
(101-25) Я сказал: Боже мой! не восхити меня в половине дней моих. Твои лета в роды родов.
25 N onamata te whenua i whakaturia ai e koe, a he mahi nga rangi na ou ringa.
(101-26) В начале Ты, основал землю, и небеса--дело Твоих рук;
26 K o era e hemo atu, ko koe ia e mau tonu: ae ra, ka tawhitotia katoatia me he weweru; ka whakaputaia ketia ratou e koe ano he kakahu, a ka whakaputaia ketia.
(101-27) они погибнут, а Ты пребудешь; и все они, как риза, обветшают, и, как одежду, Ты переменишь их, и изменятся;
27 K o koe ia, ko koe tonu, kahore hoki he mutunga o ou tau.
(101-28) но Ты--тот же, и лета Твои не кончатся.
28 K a whai nohoanga nga tama a au pononga, ka pumau o ratou uri ki tou aroaro.
(101-29) Сыны рабов Твоих будут жить, и семя их утвердится пред лицем Твоим.