1 A Song, a Psalm, by sons of Korah, to the Overseer, `Concerning the Sickness of Afflictions.' -- An instruction, by Heman the Ezrahite. O Jehovah, God of my salvation, Daily I have cried, nightly before Thee,
He waiata, he himene ma nga tama a Koraha. Ki te tino kaiwhakatangi. Maharata Reanoto. He Makiri na Hemana Eterahi. E Ihowa, e te Atua o toku whakaoranga, he tangi taku ki tou aroaro i te ao, i te po.
2 M y prayer cometh in before Thee, Incline Thine ear to my loud cry,
Kia tae atu taku inoi ki tou aroaro: whakatitahatia mai tou taringa ki taku tangi.
3 F or my soul hath been full of evils, And my life hath come to Sheol.
Kua ki hoki toku wairua i te pouri, a e whakatata ana toku ora ki te reinga.
4 I have been reckoned with those going down the pit, I have been as a man without strength.
Kua taua tahitia ahau me te hunga e heke ana ki te rua; e rite ana ahau ki te tangata kahore ona awhina!
5 A mong the dead -- free, As pierced ones lying in the grave, Whom Thou hast not remembered any more, Yea, they by Thy hand have been cut off.
I maka ki waenga i nga tupapaku, me he tangata i patua e takoto ana i te urupa, kahore nei e maharatia e koe i muri; he mea momotu ke ratou na tou ringa.
6 T hou hast put me in the lowest pit, In dark places, in depths.
Kua whakatakotoria ahau e koe ki te rua i raro riro, ki te pouri, ki nga rire.
7 U pon me hath Thy fury lain, And all Thy breakers Thou hast afflicted. Selah.
E pehia ana ahau e tou riri, e pakia ana hoki e koe ki au ngaru katoa. (Hera.
8 T hou hast put mine acquaintance far from me, Thou hast made me an abomination to them, Shut up -- I go not forth.
Kua whakamataratia atu e koe oku hoa kia tawhiti i ahau: kua meinga ahau e koe hei mea whakarihariha ki a ratou: kua uakina mai ahau, a kahore e puta ki waho.
9 M ine eye hath grieved because of affliction, I called Thee, O Jehovah, all the day, I have spread out unto Thee my hands.
Kua he toku kanohi i te tangihanga: e karanga ana ahau ki a koe, e Ihowa, i nga ra katoa, kua totoro hoki oku ringa ki a koe.
10 T o the dead dost Thou do wonders? Do Rephaim rise? do they thank Thee? Selah.
Tera ranei koe e mahi merekara ki nga tupapaku? E ara koia te hunga kua mate ki te whakamoemiti ki a koe? (Hera.
11 I s Thy kindness recounted in the grave? Thy faithfulness in destruction?
Ka kauwhautia ranei tou aroha i roto i te urupa? tou pono i roto i te ngaromanga?
12 A re Thy wonders known in the darkness? And Thy righteousness in the land of forgetfulness?
E matauria koia au mea whakamiharo i roto i te pouri? tou tika i te whenua o te warewaretanga?
13 A nd I, unto Thee, O Jehovah, I have cried, And in the morning doth my prayer come before Thee.
Ko ahau ia kua karanga ki a koe, e Ihowa: a i te ata ka tae atu taku inoi ki tou aroaro.
14 W hy, O Jehovah, castest Thou off my soul? Thou hidest Thy face from me.
He aha, e Ihowa, i panga ai toku wairua e koe? He aha i huna ai tou mata ki ahau?
15 I afflicted, and expiring from youth, I have borne Thy terrors -- I pine away.
No toku tamarikitanga ake ano i pakia ai ahau, i whakahemohemo ai: i ahau e pehia ana e au whakawehi, ka pororaru noa iho.
16 O ver me hath Thy wrath passed, Thy terrors have cut me off,
I tika tou riri nui ma runga i ahau; kua haukotia ahau e au mea whakawehi.
17 T hey have surrounded me as waters all the day, They have gone round against me together,
Ano he wai ratou ki te karapoti i ahau i te ra roa nei; hui tahi ratou ki te taiawhio i ahau.
18 T hou hast put far from me lover and friend, Mine acquaintance the place of darkness!
Kua wehea e koe kia tawhiti atu i ahau te hoa hei aroha mai, me oku hoa ki roto ki te pouri.