Job 30 ~ Ayuub 30

picture

1 But now those younger than I mock me, Whose fathers I disdained to put with the dogs of my flock.

Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.

2 Indeed, what good was the strength of their hands to me? Vigor had perished from them.

Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?

3 From want and famine they are gaunt Who gnaw the dry ground by night in waste and desolation,

Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.

4 W ho pluck mallow by the bushes, And whose food is the root of the broom shrub.

Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.

5 They are driven from the community; They shout against them as against a thief,

Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.

6 S o that they dwell in dreadful valleys, In holes of the earth and of the rocks.

Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.

7 Among the bushes they cry out; Under the nettles they are gathered together.

Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.

8 Fools, even those without a name, They were scourged from the land.

Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.

9 And now I have become their taunt, I have even become a byword to them.

Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.

10 They abhor me and stand aloof from me, And they do not refrain from spitting at my face.

Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.

11 Because He has loosed His bowstring and afflicted me, They have cast off the bridle before me.

Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.

12 On the right hand their brood arises; They thrust aside my feet and build up against me their ways of destruction.

Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.

13 They break up my path, They profit from my destruction; No one restrains them.

Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.

14 As through a wide breach they come, Amid the tempest they roll on.

Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.

15 Terrors are turned against me; They pursue my honor as the wind, And my prosperity has passed away like a cloud.

Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.

16 And now my soul is poured out within me; Days of affliction have seized me.

Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.

17 At night it pierces my bones within me, And my gnawing pains take no rest.

Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.

18 By a great force my garment is distorted; It binds me about as the collar of my coat.

Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.

19 He has cast me into the mire, And I have become like dust and ashes.

Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.

20 I cry out to You for help, but You do not answer me; I stand up, and You turn Your attention against me.

Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.

21 You have become cruel to me; With the might of Your hand You persecute me.

Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.

22 You lift me up to the wind and cause me to ride; And You dissolve me in a storm.

Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.

23 For I know that You will bring me to death And to the house of meeting for all living.

Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.

24 Yet does not one in a heap of ruins stretch out his hand, Or in his disaster therefore cry out for help?

Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?

25 Have I not wept for the one whose life is hard? Was not my soul grieved for the needy?

Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?

26 When I expected good, then evil came; When I waited for light, then darkness came.

Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.

27 I am seething within and cannot relax; Days of affliction confront me.

Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.

28 I go about mourning without comfort; I stand up in the assembly and cry out for help.

Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.

29 I have become a brother to jackals And a companion of ostriches.

Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.

30 My skin turns black on me, And my bones burn with fever.

Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.

31 Therefore my harp is turned to mourning, And my flute to the sound of those who weep.

Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.