1 A i korero tonu a Hopa i tana pepeha, i mea,
Giobbe riprese il suo discorso e disse:
2 A ue, me i rite ki nga marama o mua, ki nga ra i tiaki ai te Atua i ahau!
«Oh, potessi essere come nei mesi di un tempo, come nei giorni in cui Dio mi proteggeva,
3 I tiaho mai ai tana rama ki toku matenga, a na tana whakamarama i haere ai ahau i te pouri:
quando la sua lampada brillava sopra il mio capo e alla sua luce camminavo in mezzo alle tenebre;
4 M e i pera ano me ahau i nga ra o toku taiohitanga, i te mea nei kei runga to te Atua whakaaro puku i toku teneti;
com'ero ai giorni della mia maturità, quando il consiglio segreto di Dio vegliava sulla mia tenda,
5 I te mea e noho ana ano te Kaha Rawa i ahau, a kei tetahi taha oku aku tamariki, kei tetahi taha;
quando l'Onnipotente era ancora con me e i miei figli mi stavano intorno;
6 I horoia ai oku takahanga ki te pata, a rere mai ana nga awa hinu ki ahau i roto i te kohatu!
quando mi lavavo i piedi nel burro e la roccia versava per me ruscelli d'olio.
7 I toku haerenga atu ki te kuwaha ki te pa, a whakapai ana i te nohoanga moku i te waharoa,
Quando uscivo verso la porta della città e rizzavo il mio seggio in piazza,
8 K a kite nga taitamariki i ahau, a piri ana ratou: whakatika ana nga koroheke, tu ana ki runga;
i giovani, al vedermi, si tiravano in disparte, i vecchi si alzavano e rimanevano in piedi;
9 M utu pu te korero a nga tino tangata, kua kopania te ringa ki o ratou mangai;
i principi smettevano di parlare e si mettevano la mano alla bocca;
10 N garo ana te reo o nga rangatira, piri ana o ratou arero ki o ratou ngao.
la voce dei capi si smorzava e la loro lingua si attaccava al palato.
11 N o te rongonga hoki o te taringa i ahau manaaki ana i ahau; te kitenga o te kanohi i ahau, whakaae mai ana ki aku mahi:
L'orecchio che mi udiva, mi proclamava beato, e l'occhio che mi vedeva, mi rendeva testimonianza,
12 N o te mea naku i whakaora te rawakore i a ia e karanga ana, te pani me te tangata hoki kahore nei ona kaiawhina.
perché liberavo il povero che gridava in cerca di aiuto, e l'orfano che non aveva alcuno che l'aiutasse.
13 I tau ki runga ki ahau te manaaki a te tangata e tata ana ki te whakangaromanga; harakoa ana i ahau te ngakau o te pouaru.
La benedizione del morente scendeva su di me e facevo esultare il cuore della vedova.
14 I kakahuria e ahau te tika, a ko tera toku kakahu: e rite ana taku whakarite whakawa he koroka, he karauna.
Avevo indossato la giustizia ed essa mi rivestiva; la mia equità mi faceva da mantello e turbante.
15 H e kanohi ahau ki te matapo, he waewae ki te kopa.
Ero occhi per il cieco e piedi per lo zoppo;
16 H e matua ahau ki nga rawakore: a i ata rapua e ahau te tikanga o te totohe a te tangata kihai nei ahau i mohio.
ero un padre per i poveri e investigavo il caso che non conoscevo.
17 W awahia ana e ahau nga kauae o te tangata kino, a takiritia mai ana e ahau tana mea pahua i roto i ona niho.
Spezzavo le mascelle del malvagio e strappavo dai suoi denti la preda.
18 K atahi ahau ka mea, Tera ahau e mate i roto i toku ohanga; ka whakanuia oku ra kia rite ki te onepu te maha:
E pensavo: "Morirò nel mio nido e moltiplicherò i miei giorni come la sabbia;
19 K o toku pakiaka tautoro tonu ki nga wai, a i te po tau ana te tomairangi ki runga ki toku peka:
le mie radici si stenderanno verso le acque, la rugiada rimarrà tutta la notte sul mio ramo;
20 K o toku kororia hou tonu i roto i ahau, a hoki ake ana te kaha o taku kopere i toku ringa.
la mia gloria sarà sempre nuova in me e il mio arco acquisterà nuova forza nella mia mano.
21 I whakarongo mai nga tangata ki ahau, i tatari, whakarongo puku ana ratou i ahau e whakatakoto whakaaro ana.
Gli astanti mi ascoltavano in aspettazione e tacevano per udire il mio consiglio.
22 I muri i aku kupu kore ake ratou i korero ano; maturuturu iho ana aku kupu ki runga ki a ratou.
Dopo che avevo parlato non replicavano, e le mie parole cadevano su di loro come gocce di rugiada.
23 I taria mai ahau e ratou ano ko te ua; hamama mai ana o ratou mangai ano e tatari ana ki te ua o muri.
Mi aspettavano come si aspetta la pioggia e spalancavano la loro bocca come per l'ultima pioggia.
24 K a kata ahau ki a ratou, kihai i whakaponohia e ratou; kihai hoki ratou i whakataka i te marama o toku mata.
Io sorridevo loro quando erano sfiduciati, e non potevano sminuire la luce del mio volto.
25 N aku to ratou ara i whiriwhiri, a noho ana ahau hei rangatira, noho ana hoki ahau ano he kingi i roto i te ope; i rite ahau ki te kaiwhakamarie o te hunga e tangi ana.
Quando andavo da loro, mi sedevo come capo e stavo come un re tra le sue schiere, come uno che consola gli afflitti».