Job 29 ~ Job 29

picture

1 A i korero tonu a Hopa i tana pepeha, i mea,

Volvió Job a reanudar su discurso, y dijo:

2 A ue, me i rite ki nga marama o mua, ki nga ra i tiaki ai te Atua i ahau!

Quién me volviese como en los meses pasados, Como en los días en que Dios me guardaba,

3 I tiaho mai ai tana rama ki toku matenga, a na tana whakamarama i haere ai ahau i te pouri:

Cuando hacía resplandecer sobre mi cabeza su lámpara, A cuya luz yo caminaba en la oscuridad;

4 M e i pera ano me ahau i nga ra o toku taiohitanga, i te mea nei kei runga to te Atua whakaaro puku i toku teneti;

Como fui en los días de mi juventud, Cuando el favor de Dios velaba sobre mi tienda;

5 I te mea e noho ana ano te Kaha Rawa i ahau, a kei tetahi taha oku aku tamariki, kei tetahi taha;

Cuando aún estaba conmigo el Omnipotente, Y mis hijos alrededor de mí;

6 I horoia ai oku takahanga ki te pata, a rere mai ana nga awa hinu ki ahau i roto i te kohatu!

Cuando lavaba yo mis pasos con leche, Y la piedra me derramaba ríos de aceite!

7 I toku haerenga atu ki te kuwaha ki te pa, a whakapai ana i te nohoanga moku i te waharoa,

Cuando yo salía a la puerta a juicio, Y en la plaza hacía preparar mi asiento,

8 K a kite nga taitamariki i ahau, a piri ana ratou: whakatika ana nga koroheke, tu ana ki runga;

Los jóvenes me veían, y se escondían; Y los ancianos se levantaban, y estaban de pie.

9 M utu pu te korero a nga tino tangata, kua kopania te ringa ki o ratou mangai;

Los príncipes detenían sus palabras; Ponían la mano sobre su boca.

10 N garo ana te reo o nga rangatira, piri ana o ratou arero ki o ratou ngao.

La voz de los principales se apagaba, Y su lengua se pegaba a su paladar.

11 N o te rongonga hoki o te taringa i ahau manaaki ana i ahau; te kitenga o te kanohi i ahau, whakaae mai ana ki aku mahi:

Los oídos que me oían me llamaban bienaventurado, Y los ojos que me veían me daban testimonio,

12 N o te mea naku i whakaora te rawakore i a ia e karanga ana, te pani me te tangata hoki kahore nei ona kaiawhina.

Porque yo libraba al pobre que clamaba, Y al huérfano que carecía de ayudador.

13 I tau ki runga ki ahau te manaaki a te tangata e tata ana ki te whakangaromanga; harakoa ana i ahau te ngakau o te pouaru.

La bendición del que se iba a perder venía sobre mí, Y al corazón de la viuda yo daba alegría.

14 I kakahuria e ahau te tika, a ko tera toku kakahu: e rite ana taku whakarite whakawa he koroka, he karauna.

Me vestía de justicia, y ella me cubría; Como manto y diadema era mi rectitud.

15 H e kanohi ahau ki te matapo, he waewae ki te kopa.

Yo era ojos al ciego, Y pies al cojo.

16 H e matua ahau ki nga rawakore: a i ata rapua e ahau te tikanga o te totohe a te tangata kihai nei ahau i mohio.

A los menesterosos era padre, Y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia;

17 W awahia ana e ahau nga kauae o te tangata kino, a takiritia mai ana e ahau tana mea pahua i roto i ona niho.

Y quebrantaba los colmillos del inicuo, Y de sus dientes hacía soltar la presa.

18 K atahi ahau ka mea, Tera ahau e mate i roto i toku ohanga; ka whakanuia oku ra kia rite ki te onepu te maha:

Decía yo: En mi nido moriré, Y como arena multiplicaré mis días.

19 K o toku pakiaka tautoro tonu ki nga wai, a i te po tau ana te tomairangi ki runga ki toku peka:

Mi raíz estaba abierta junto a las aguas, Y en mis ramas permanecía el rocío.

20 K o toku kororia hou tonu i roto i ahau, a hoki ake ana te kaha o taku kopere i toku ringa.

Mi honra se renovaba en mí, Y mi arco se fortalecía en mi mano.

21 I whakarongo mai nga tangata ki ahau, i tatari, whakarongo puku ana ratou i ahau e whakatakoto whakaaro ana.

Me oían, y esperaban, Y callaban a mi consejo.

22 I muri i aku kupu kore ake ratou i korero ano; maturuturu iho ana aku kupu ki runga ki a ratou.

Tras mi palabra no replicaban, Y mi razón destilaba sobre ellos.

23 I taria mai ahau e ratou ano ko te ua; hamama mai ana o ratou mangai ano e tatari ana ki te ua o muri.

Me esperaban como a la lluvia, Y abrían su boca como a la lluvia tardía.

24 K a kata ahau ki a ratou, kihai i whakaponohia e ratou; kihai hoki ratou i whakataka i te marama o toku mata.

Si me reía con ellos, no lo creían; Y no abatían la luz de mi rostro.

25 N aku to ratou ara i whiriwhiri, a noho ana ahau hei rangatira, noho ana hoki ahau ano he kingi i roto i te ope; i rite ahau ki te kaiwhakamarie o te hunga e tangi ana.

Calificaba yo el camino de ellos, y me sentaba entre ellos como el jefe; Y moraba como rey en el ejército, Como el que consuela a los que lloran.