Ayuub 30 ~ Jó 30

picture

1 L aakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.

“Mas agora eles zombam de mim, homens mais jovens que eu, homens cujos pais eu teria rejeitado, não lhes permitindo sequer estar com os cães de guarda do rebanho.

2 N imanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?

De que me serviria a força de suas mãos, já que desapareceu o seu vigor?

3 W axay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.

Desfigurados de tanta necessidade e fome, perambulavam pela terra ressequida, em sombrios e devastados desertos.

4 W axay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.

Nos campos de mato rasteiro colhiam ervas, e a raiz da giesta era a sua comida.

5 I yaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.

Da companhia dos amigos foram expulsos aos gritos, como se fossem ladrões.

6 W aa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.

Foram forçados a morar nos leitos secos dos rios, entre as rochas e nos buracos da terra.

7 W axay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.

Rugiam entre os arbustos e se encolhiam sob a vegetação.

8 I yagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.

Prole desprezível e sem nome, foram expulsos da terra.

9 O o haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.

“E agora os filhos deles zombam de mim com suas canções; tornei-me um provérbio entre eles.

10 W ay i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.

Eles me detestam e se mantêm à distância; não hesitam em cuspir em meu rosto.

11 I laah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.

Agora que Deus afrouxou a corda do meu arco e me afligiu, eles ficam sem freios na minha presença.

12 X agga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.

À direita os embrutecidos me atacam; preparam armadilhas para os meus pés e constroem rampas de cerco contra mim.

13 J idadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.

Destroem o meu caminho; conseguem destruir-me sem a ajuda de ninguém.

14 J abniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.

Avançam como através de uma grande brecha; arrojam-se entre as ruínas.

15 W axaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.

Pavores apoderam-se de mim; a minha dignidade é levada como pelo vento, a minha segurança se desfaz como nuvem.

16 H addaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.

“E agora esvai-se a minha vida; estou preso a dias de sofrimento.

17 H abeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.

A noite penetra os meus ossos; minhas dores me corroem sem cessar.

18 X oogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.

Em seu grande poder, Deus é como a minha roupa; ele me envolve como a gola da minha veste.

19 I sagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.

Lança-me na lama, e sou reduzido a pó e cinza.

20 A nigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.

“Clamo a ti, ó Deus, mas não me respondes; fico em pé, mas apenas olhas para mim.

21 C alooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.

Contra mim te voltas com dureza e me atacas com a força de tua mão.

22 K or baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.

Tu me apanhas e me levas contra o vento, e me jogas de um lado a outro na tempestade.

23 W aayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.

Sei que me farás descer até a morte, ao lugar destinado a todos os viventes.

24 L aakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?

“A verdade é que ninguém dá a mão ao homem arruinado, quando este, em sua aflição, grita por socorro.

25 O o ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?

Não é certo que chorei por causa dos que passavam dificuldade? E que a minha alma se entristeceu por causa dos pobres?

26 L aakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.

Mesmo assim, quando eu esperava o bem, veio o mal; quando eu procurava luz, vieram trevas.

27 Q albigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.

Nunca pára a agitação dentro de mim; dias de sofrimento me confrontam.

28 A nigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.

Perambulo escurecido, mas não pelo sol; levanto-me na assembléia e clamo por ajuda.

29 W axaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.

Tornei-me irmão dos chacais, companheiro das corujas.

30 D ubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.

Minha pele escurece e cai; meu corpo queima de febre.

31 S idaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.

Minha harpa está afinada para cantos fúnebres, e minha flauta para o som de pranto.