Job 14 ~ Job 14

picture

1 K o te tangata i whanau i te wahine, he torutoru ona ra; ki tonu ano i te raruraru.

EL HOMBRE nacido de mujer, Corto de días, y harto de sinsabores:

2 A no he puawai ia e puta mai ana, e kotia iho ana: rere ana ia, ano he atarangi, kahore hoki he tumautanga.

Que sale como una flor y es cortado; Y huye como la sombra, y no permanece.

3 E titiro mai ano ranei ou kanohi ki te penei? E mea ranei koe i ahau kia whakawa taua ki a taua?

¿Y sobre éste abres tus ojos, Y me traes á juicio contigo?

4 K o wai hei homai i te mea ma i roto i te mea poke? Hore rawa.

¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

5 K ua rite na hoki nga ra mona: kei a koe te maha o ona marama; takoto rawa i a koe te tikanga mona, a e kore ia e whiti ki tua.

Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: Tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

6 T ahuri ke atu te titiro i a ia, kia ai ona pariratanga, kia ata tutuki ai tona ra, kia rite ai ki o te kaimahi.

Si tú lo dejares, él dejará de ser: Entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

7 K a ai hoki he whakaaronga ki te rakau i tapahia, tera ano e pariri, e kore ano hoki e mutu te wana o tona pihi.

Porque si el árbol fuere cortado, aún queda de él esperanza; retoñecerá aún, Y sus renuevos no faltarán.

8 A hakoa kua tawhitotia tona pakiaka a ki te whenua, a kua mate tona tinana i roto i te oneone;

Si se envejeciere en la tierra su raíz, Y su tronco fuere muerto en el polvo,

9 H eoi ma te haunga o te wai ka pihi, ka kokiri ona peka ano ko ta te mea tupu.

Al percibir el agua reverdecerá, Y hará copa como planta.

10 K o te tangata ia, mate iho, marere noa iho; ae, ka hamo te tangata, a kei hea ia?

Mas el hombre morirá, y será cortado; Y perecerá el hombre, ¿y dónde estará él?

11 P era i nga wai e he mai nei i te moana, i te awa e mimiti ana, ka maroke;

Las aguas de la mar se fueron, Y agotóse el río, secóse.

12 E pera ana ano te tangata, e takoto ana a kahore he whakatikanga ake: kahore he marangatanga ake mo ratou, a kia kore ra ano nga rangi; e kore ano ratou e ara i to ratou moe.

Así el hombre yace, y no se tornará á levantar: Hasta que no haya cielo no despertarán, Ni se levantarán de su sueño.

13 A ue, kia huna noatia oti ahau e koe ki te po, kia waihotia noatia iho ahau e koe kia ngaro ana, kia hoki ra ano tou riri; kia rohea noatia mai e koe tetahi wa moku, a ka mahara mai ai ano ki ahau!

Oh quién me diera que me escondieses en el sepulcro, Que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, Que me pusieses plazo, y de mí te acordaras!

14 K i te mate te tangata, e ora ano ranei ia? Ka tatari ahau i nga ra katoa o toku ngananga, kia tae mai ra ano he whakaputanga moku.

Si el hombre muriere, ¿volverá á vivir? Todos los días de mi edad esperaré, Hasta que venga mi mutación.

15 M au e karanga, kia whakao atu ai ahau; kahore hoki e kore ka matenui koe ki te mahi a ou ringa.

Aficionado á la obra de tus manos, Llamarás, y yo te responderé.

16 I naianei hoki e taua ana e koe oku hikoinga; he teka ianei e matatau tonu mai ana koe ki toku hara?

Pues ahora me cuentas los pasos, Y no das tregua á mi pecado.

17 H iri rawa toku he ki roto ki te putea, tuitui rawa e koe toku kino.

Tienes sellada en saco mi prevaricación, Y coacervas mi iniquidad.

18 H e pono ko te maunga e horo ana e memeha noa ake ana, e nekehia ana te toka i tona wahi;

Y ciertamente el monte que cae se deshace, Y las peñas son traspasadas de su lugar;

19 E ngau ana te wai i nga kohatu; ma tona puhaketanga e horoi atu te puehu o te whenua; a whakangaromia iho e koe te tumanako a te tangata.

Las piedras son desgastadas con el agua impetuosa, Que se lleva el polvo de la tierra: de tal manera haces tú perecer la esperanza del hombre.

20 T aea ana ia e koe ake tonu atu, a pahure ana ia; puta ke ana i a koe tona mata, a tonoa atu ana ia kia haere.

Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; Demudarás su rostro, y enviaráslo.

21 K o te whakahonoretanga o ana tama, kahore e mohiotia e ia; ka hoki iho ratou hei ware, heoi kahore tetahi aha o ratou e maharatia e ia.

Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; O serán humillados, y no entenderá de ellos.

22 E mamae ano ia te kikokiko o tona tinana, a ka tangi tona wairua i roto i a ia.

Mas su carne sobre él se dolerá, Y entristecerse ha en él su alma.