Luke 1 ~ Lucas 1

picture

1 N a, i te mea he tokomaha kua anga ki te whakakaupapa i te korero o nga mea kua whakatutukitia nei i waenganui i a tatou,

HABIENDO muchos tentado á poner en orden la historia de las cosas que entre nosotros han sido ciertísimas,

2 H e mea whakarite ki nga mea i homai ki a tatou e te hunga i kite a kanohi, i mahi hoki i te kupu,

Como nos lo enseñaron los que desde el principio lo vieron por sus ojos, y fueron ministros de la palabra;

3 K oia ahau i mahara ai, i te mea kua ata whakatakina iho e ahau nga mea katoa i te timatanga mai, kia tuhituhi whakatepe atu ki a koe, e Tiopira, e te tangata pai rawa,

Me ha parecido también á mí, después de haber entendido todas las cosas desde el principio con diligencia, escribírtelas por orden, oh muy buen Teófilo,

4 K ia matau ai koe ki te tuturutanga o nga mea i whakaakona ai koe.

Para que conozcas la verdad de las cosas en las cuales has sido enseñado.

5 N o mua, no nga ra o Herora kingi o Huria, tera tohunga, ko Hakaraia te ingoa, no te wiki o Apiata: ko tana wahine hoki no nga tamahine a Arona, ko Erihapeti tona ingoa.

HUBO en los días de Herodes, rey de Judea, un sacerdote llamado Zacarías, de la suerte de Abías; y su mujer, de las hijas de Aarón, llamada Elisabet.

6 H e hunga tika hoki raua i te aroaro o te Atua, kahore he he o ta raua haere i runga i nga kupu ako katoa, i nga tikanga a te Ariki.

Y eran ambos justos delante de Dios, andando sin reprensión en todos los mandamientos y estatutos del Señor.

7 N a kahore a raua tamariki, he pakoko hoki a Erihapeti, a i taua wa kua maha haere rawa nga ra o tetahi, o tetahi.

Y no tenían hijo, porque Elisabet era estéril, y ambos eran avanzados en días.

8 N a tupono tonu, i a ia e mahi ana i a te tohunga mahi i te aroaro o te Atua i te takanga o tana wiki,

Y aconteció que ejerciendo Zacarías el sacerdocio delante de Dios por el orden de su vez,

9 E whakarite ana i nga ritenga o nga tohunga, ka taka mana te haere ki roto ki te whare tapu o te Ariki, tahu ai te whakakakara.

Conforme á la costumbre del sacerdocio, salió en suerte á poner el incienso, entrando en el templo del Señor.

10 N a i waho te nuinga katoa o te iwi e inoi ana i te haora whakakakara.

Y toda la multitud del pueblo estaba fuera orando á la hora del incienso.

11 A ka puta mai ki a ia tetahi anahera a te Ariki e tu ana i te taha matau o te aata whakakakara.

Y se le apareció el ángel del Señor puesto en pie á la derecha del altar del incienso.

12 N a ka ohorere a Hakaraia i tona kitenga i a ia, a tau ana te wehi ki a ia.

Y se turbó Zacarías viéndo le, y cayó temor sobre él.

13 O tira ka mea te anahera ki a ia, kaua e wehi, e Hakaraia: kua rangona hoki tau inoi, a ka whanau i tau wahine, i a Erihapeti, he tama mau, a ka huaina e koe tona ingoa ko Hoani.

Mas el ángel le dijo: Zacarías, no temas; porque tu oración ha sido oída, y tu mujer Elisabet te parirá un hijo, y llamarás su nombre Juan.

14 A ka whiwhi koe i te hari me te harakoa; a he tokomaha hoki e hari i tona whanautanga.

Y tendrás gozo y alegría, y muchos se gozarán de su nacimiento.

15 E nui hoki ia i te aroaro o te Atua: e kore ia e inu i te waina, i te wai whakahaurangi ranei: a ka ki ia i te Wairua Tapu, mai ano o te kopu o tona whaea.

Porque será grande delante de Dios, y no beberá vino ni sidra; y será lleno del Espíritu Santo, aun desde el seno de su madre.

16 H e tokomaha ano hoki o nga tama a Iharaira ka whakatahuritia e ia ki te Ariki, ki to ratou Atua.

Y á muchos de los hijos de Israel convertirá al Señor Dios de ellos.

17 K a haere ano ia i tona aroaro i runga i te wairua, i te mana, o Iraia, hei whakatahuri i nga ngakau o nga matua ki nga tamariki, i te hunga whakatuturi ki nga whakaaro o te hunga tika; hei whakarite mo te Ariki i tetahi iwi i ata taka mona.

Porque él irá delante de él con el espíritu y virtud de Elías, para convertir los corazones de los padres á los hijos, y los rebeldes á la prudencia de los justos, para aparejar al Señor un pueblo apercibido.

18 N a ko te meatanga a Hakaraia ki te anahera, Ma te aha ka matau ai ahau ki tenei mea? he koroheke nei hoki ahau, kua maha haere hoki nga ra o taku wahine.

Y dijo Zacarías al ángel: ¿En qué conoceré esto? porque yo soy viejo, y mi mujer avanzada en días.

19 N a ka whakahoki te anahera, ka mea ki a ia, Ko Kapariera ahau, kei te aroaro o te Atua toku turanga; kua tonoa mai hoki ahau ki te korero ki a koe, ki te whakapuaki i tenei rongo pai ki a koe.

Y respondiendo el ángel le dijo: Yo soy Gabriel, que estoy delante de Dios; y soy enviado á hablarte, y á darte estas buenas nuevas.

20 N ana, ka noho puku koe, kahore hoki e puta te korero i a koe, kia tae mai ra ano te ra e meatia ai enei mea, mou kihai i whakapono ki aku kupu, ka mana nei i te wa e rite ai.

Y he aquí estarás mudo y no podrás hablar, hasta el día que esto sea hecho, por cuanto no creíste á mis palabras, las cuales se cumplirán á su tiempo.

21 A tatari tonu te iwi ki a Hakaraia, me te miharo ano i a ia e whakaroa ana i roto i te whare tapu.

Y el pueblo estaba esperando á Zacarías, y se maravillaban de que él se detuviese en el templo.

22 A , i tona putanga mai ki waho, kihai ia i ahei te korero ki a ratou: a ka mohio ratou kua kite ia i tetahi putanga atua ki a ia i roto i te whare tapu: hono tonu tana waitohu ki a ratou me te wahangu ano.

Y saliendo, no les podía hablar: y entendieron que había visto visión en el templo: y él les hablaba por señas, y quedó mudo.

23 A ka rite nga ra hei minitatanga mana, ka hoki ia ki tona whare.

Y fué, que cumplidos los días de su oficio, se vino á su casa.

24 N a muri iho i aua ra ka hapu tana wahine, a Erihapeti, a e rima nga marama i whakangaro ai i a ia, a i mea ia,

Y después de aquellos días concibió su mujer Elisabet, y se encubrió por cinco meses, diciendo:

25 K o ta te Ariki tenei i mea ai ki ahau, i nga ra i titiro mai ai ia, ki te whakamutu i toku tawainga i roto i nga tangata.

Porque el Señor me ha hecho así en los días en que miró para quitar mi afrenta entre los hombres.

26 N a i te ono o nga marama ka tonoa a Kapariera, te anahera, e te Atua ki tetahi pa o Kariri, ko Nahareta te ingoa,

Y al sexto mes, el ángel Gabriel fué enviado de Dios á una ciudad de Galilea, llamada Nazaret,

27 K i tetahi wahine i taumautia ma tetahi tangata, ko Hohepa te ingoa, no te whare o Rawiri; ko te ingoa o te wahine ko Meri.

A una virgen desposada con un varón que se llamaba José, de la casa de David: y el nombre de la virgen era María.

28 N a, ko tona haerenga ki roto, ki a ia, ka mea, Tena koe, e te wahine kua manakohia nei; kei a koe te Ariki: ko koe te manaakitia i roto i nga wahine.

Y entrando el ángel á donde estaba, dijo, ­Salve, muy favorecida! el Señor es contigo: bendita tú entre las mujeres.

29 O tira he nui tona oho ki taua kupu, ka whakaaroaro ki te tikanga o tenei ohatanga.

Mas ella, cuando le vió, se turbó de sus palabras, y pensaba qué salutación fuese ésta.

30 N a ka mea te anahera ki a ia, Kei wehi koe, e Meri; kua paingia hoki koe e te Atua.

Entonces el ángel le dijo: María, no temas, porque has hallado gracia cerca de Dios.

31 N ana, tera koe e hapu, ka whanau he tama, a ka huaina e koe tona ingoa ko Ihu.

Y he aquí, concebirás en tu seno, y parirás un hijo, y llamarás su nombre JESUS.

32 K a nui ia, ka kiia hoki ko te Tama a te Runga Rawa: a ka hoatu ki a ia e te Ariki, e te Atua, te torona o Rawiri, o tona papa.

Este será grande, y será llamado Hijo del Altísimo: y le dará el Señor Dios el trono de David su padre:

33 H ei kingi hoki ia mo te whare o Hakopa ake ake; e kore ano e mutu tona rangatiratanga.

Y reinará en la casa de Jacob por siempre; y de su reino no habrá fin.

34 N a ka mea a Meri ki te anahera, E peheatia tenei, kahore nei hoki ahau e mohio ki te tane?

Entonces María dijo al ángel: ¿Cómo será esto? porque no conozco varón.

35 N a ka whakahoki te anahera, ka mea ki a ia, Ka tae te Wairua Tapu ki runga ki a koe, ka taumarumaru iho te kaha o te Runga Rawa ki runga ki a koe: no reira hoki ka kiia te mea e whanau mai he tapu, ko te Tama a te Atua.

Y respondiendo el ángel le dijo: El Espíritu Santo vendrá sobre ti, y la virtud del Altísimo te hará sombra; por lo cual también lo Santo que nacerá, será llamado Hijo de Dios.

36 N a, ko tou whanaunga, ko Erihapeti, kua hapu hoki ia i tona ruruhitanga, he tama; a koe te ono tenei o nga marama ki a ia, i kiia ra he pakoko.

Y he aquí, Elisabet tu parienta, también ella ha concebido hijo en su vejez; y este es el sexto mes á ella que es llamada la estéril:

37 K ahore hoki he kupu i ahu mai i te Atua i kore e whai mana.

Porque ninguna cosa es imposible para Dios.

38 A no ra ko Meri, Ina, te pononga a te Ariki; kia peratia ahau me tau i korero ai. A mawehe atu ana te anahera i a ia.

Entonces María dijo: He aquí la sierva del Señor; hágase á mí conforme á tu palabra. Y el ángel partió de ella.

39 N a ka whakatika a Meri i aua ra, a haere kaika ana ki te whenua pukepuke ki tetahi pa o Hura;

En aquellos días levantándose María, fué á la montaña con priesa, á una ciudad de Judá;

40 A ka tomo ki te whare o Hakaraia, ka oha ki a Erihapeti.

Y entró en casa de Zacarías, y saludó á Elisabet.

41 A , no te rongonga o Erihapeti i te oha a Meri, ka koiri te tamaiti i roto i tona kopu; na kua ki a Erihapeti i te Wairua Tapu:

Y aconteció, que como oyó Elisabet la salutación de María, la criatura saltó en su vientre; y Elisabet fué llena del Espíritu Santo,

42 A he nui tona reo ki te karanga, ka mea, Ka manaakitia koe i roto i nga wahine, ka manaakitia ano te hua o tou kopu.

Y exclamó á gran voz, y dijo. Bendita tú entre las mujeres, y bendito el fruto de tu vientre.

43 N o hea hoki tenei ki ahau, kia haere mai te whaea o toku Ariki ki ahau?

¿Y de dónde esto á mí, que la madre de mi Señor venga á mí?

44 N a, pa kau mai te reo o tau oha ki oku taringa, ka oho te tamaiti i toku kopu i te hari.

Porque he aquí, como llegó la voz de tu salutación á mis oídos, la criatura saltó de alegría en mi vientre.

45 K a koa ano ia e whakapono ana: ka whakaritea hoki nga mea i korerotia ki a ia e te Ariki.

Y bienaventurada la que creyó, porque se cumplirán las cosas que le fueron dichas de parte del Señor.

46 A ka mea a Meri, Ka whakanui toku wairua i te Ariki,

Entonces María dijo: engrandece mi alma al Señor;

47 E hari ana toku wairua ki te Atua, ki toku Kaiwhakaora;

Y mi espíritu se alegró en Dios mi Salvador,

48 M ona i titiro ki te iti o tana pononga; ta te mea hoki katahi ahau ka kiia e nga whakatupuranga katoa e haere ake nei, he wahine hari.

Porque ha mirado á la bajeza de su criada; Porque he aquí, desde ahora me dirán bienaventurada todas las generaciones.

49 H e nui hoki nga mahi a te Mea Kaha ki ahau; he tapu hoki tona ingoa.

Porque me ha hecho grandes cosas el Poderoso; Y santo es su nombre.

50 H e mahi tohu tana ki te hunga e wehi ana ki a ia, ki tenei whakatupuranga, ki tenei whakatupuranga.

Y su misericordia de generación á generación A los que le temen.

51 K ua whakaputaina he kaha e ia, ara e tona ringa; nana te hunga whakakake i marara ai, i te whakaaro o o ratou ngakau.

Hizo valentía con su brazo: Esparció los soberbios del pensamiento de su corazón.

52 K ua whakataka e ia nga piriniha i o ratou torona, a whakateiteitia ake ana te hunga iti.

Quitó los poderosos de los tronos, Y levantó á los humildes.

53 K ua whakakiia e ia te hunga mate hiakai ki nga mea pai; kua tonoa kautia atu te hunga taonga.

A los hambrientos hinchió de bienes; Y á los ricos envió vacíos.

54 K ua tautokona e ia a Iharaira, tana pononga, he whakamahara hoki ki tana mahi tohu;

Recibió á Israel su siervo, Acordandose de la misericordia.

55 K i a Aperahama ratou ko tana whanau ake tonu atu, pera hoki me tana i korero ai ki o tatou matua.

Como habló á nuestros padres A Abraham y á su simiente para siempre.

56 N a tata tonu ki te toru marama a Meri e noho ana ki a ia, a hoki ana ki tona whare.

Y se quedó María con ella como tres meses: después se volvió á su casa.

57 A ka rite te taima o Erihapeti e whanau ai; na ka whanau he tama.

Y á Elisabet se le cumplió el tiempo de parir, y parió un hijo.

58 A ka rongo te hunga e noho tata ana, me ona whanaunga, kua whakanuia e te Ariki tona aroha ki a ia; na ka hari tahi me ia.

Y oyeron los vecinos y los parientes que Dios había hecho con ella grande misericordia, y se alegraron con ella.

59 A i te waru o nga ra ka haere mai ratou ki te kokoti i te tamaiti; ka mea kia huaina e ratou ko Hakaraia, ko te ingoa o tona papa.

Y aconteció, que al octavo día vinieron para circuncidar al niño; y le llamaban del nombre de su padre, Zacarías.

60 N a ka whakahoki tona whaea, ka mea, Kahore; engari me hua ia ko Hoani.

Y respondiendo su madre, dijo: No; sino Juan será llamado.

61 N a ko ta ratou meatanga ki a ia, Ara, kahore tenei ingoa i huaina ki tetahi o ou whanaunga.

Y le dijeron: ¿Por qué? nadie hay en tu parentela que se llame de este nombre.

62 N a ka ui ratou ki tona papa, he mea waitohu, ko wai tana e pai ai kia huaina ki a ia.

Y hablaron por señas á su padre, cómo le quería llamar.

63 K a mea ia ki tetahi papa tuhituhi, a ka tuhituhi, ka mea, Ko Hoani hei ingoa mona. A miharo ana ratou katoa.

Y demandando la tablilla, escribió, diciendo: Juan es su nombre. Y todos se maravillaron.

64 N a whai reo tonu iho tona mangai, ka matara tona arero, ka korero ia, ka whakapai ki te Atua.

Y luego fué abierta su boca y su lengua, y habló bendiciendo á Dios.

65 A tau ana te wehi ki te hunga katoa e noho tata ana ki a ratou: ka korerotia enei mea katoa puta noa i te whenua pukepuke katoa o Huria.

Y fué un temor sobre todos los vecinos de ellos; y en todas las montañas de Judea fueron divulgadas todas estas cosas.

66 N a ka rongoatia enei mea e te hunga katoa i rangona ai ki roto ki o ratou ngakau, ka mea, He tamaiti aha ianei tenei? i a ia hoki te ringa o te Ariki.

Y todos los que las oían, las conservaban en su corazón, diciendo: ¿Quién será este niño? Y la mano del Señor estaba con él.

67 N a kua ki a Hakaraia, tona papa, i te Wairua tapu, ka poropiti, ka mea,

Y Zacarías su padre fué lleno de Espíritu Santo, y profetizó, diciendo:

68 K ia whakapaingia te Ariki, te Atua o Iharaira; kua titiro mai hoki ia, kua hoko i tana iwi,

Bendito el Señor Dios de Israel, Que ha visitado y hecho redención á su pueblo,

69 K ua whakaarahia ake e ia he haona whakaora mo tatou, i roto i te whare o Rawiri, o tana pononga;

Y nos alzó un cuerno de salvación En la casa de David su siervo,

70 K o tana hoki ia i korerotia e te mangai o ana poropiti tapu, no te timatanga mai ano o te ao:

Como habló por boca de sus santos profetas que fueron desde el principio:

71 H ei whakaora i a tatou i o tatou hoa whawhai, i te ringa ano o te hunga katoa e kino ana ki a tatou;

Salvación de nuestros enemigos, y de mano de todos los que nos aborrecieron;

72 H ei whakaputa i te mahi tohu ki o tatou tupuna, hei whakamahara ki tana kawenata tapu;

Para hacer misericordia con nuestros padres, Y acordándose de su santo pacto;

73 K i te oati i oati ai ia ki a Aperahama, ki to tatou tupuna,

Del juramento que juró á Abraham nuestro padre, Que nos había de dar,

74 K ia tukua mai e ia ki a tatou he ora i te ringa o o tatou hoa whawhai, kia mahi wehikore tatou ki a ia,

Que sin temor librados de nuestros enemigos, Le serviríamos

75 I runga i te tapu, i te tika, ki tona aroaro, i nga ra katoa e ora ai tatou.

En santidad y en justicia delante de él, todos los días nuestros.

76 A ko koe, e tama, ka kiia ko te poropiti a te Runga Rawa: e haere hoki koe i te aroaro o te Ariki, hei whakapai i ona ara;

Y tú, niño, profeta del Altísimo serás llamado; Porque irás ante la faz del Señor, para aparejar sus caminos;

77 H ei whakamatau i tana iwi ki te ora, i o ratou hara e murua ana;

Dando conocimiento de salud á su pueblo, Para remisión de sus pecados,

78 H e mea hoki na te aroha, na te mahi tohu a to tatou Atua; na reira hoki i puta mai ai te puaotanga o runga ki a tatou,

Por las entrañas de misericordia de nuestro Dios, Con que nos visitó de lo alto el Oriente,

79 H ei whakamarama i te hunga e noho ana i te pouri, i te atarangi hoki o te mate, hei whakatika i o tatou waewae ki te huarahi o te rangimarie.

Para dar luz á los que habitan en tinieblas y en sombra de muerte; Para encaminar nuestros pies por camino de paz.

80 N a ka tupu taua tamaiti, a ka kaha haere tona wairua, a noho ana i nga koraha, taea noatia te ra e whakakitea ai ia ki a Iharaira.

Y el niño crecía, y se fortalecía en espíritu: y estuvo en los desiertos hasta el día que se mostró á Israel.