1 R espondió entonces Job y dijo:
Markaasaa Ayuub u jawaabay oo wuxuu yidhi,
2 « ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma y me moleréis con palabras?
War ilaa goormaad naftayda dhibaysaan Oo aad erayo igu burburinaysaan?
3 Y a me habéis insultado diez veces, ¿no os avergonzáis de injuriarme?
Toban jeer baad i caydeen, Haddaba miyaydaan ka xishoonayn inaad saas oo xun iila macaamilootaan?
4 A un siendo verdad que yo haya errado, sobre mí recaería mi error.
Oo sida xaqiiqada ah haddaan qaldamay, Qaladkaygu aniguu igu hadhayaa.
5 P ero si vosotros os jactáis contra mí, y contra mí alegáis mi oprobio,
Oo sida xaqiiqada ah haddaad iska kay weynaynaysaan, Oo aad ceebtayda igu caddaysaan inaan dembi leeyahay,
6 s abed ahora que Dios me ha derribado, y me ha atrapado en su red.
Haddaba bal ogaada in Ilaah i afgembiyey, Oo uu shabagtiisii igu wareejiyey.
7 Y o grito: “¡Agravio!”, pero no se me oye; doy voces, pero no se me hace justicia.
Bal eega, dulunka daraaddiis waan u qayliyaa, laakiin lay maqli maayo, Oo caawimaad waan u qayshadaana, caddaaladduse ma jirto.
8 D ios ha cercado con valla mi camino y no puedo pasar; y sobre mis veredas ha tendido tinieblas.
Jidkaygii ayuu ooday si aanan u dhaafi karin, Oo wadiiqooyinkaygiina gudcur buu ka dhigay.
9 M e ha despojado de mi gloria y ha quitado la corona de mi cabeza.
Ammaantaydii wuu iga xayuubiyey, Oo taajkiina madaxayga wuu ka qaaday.
10 P or todos lados me ha arruinado, y perezco; ha hecho que pase mi esperanza como un árbol arrancado.
Xagga iyo xaggaaba wuu iga dumiyey, oo baabba' waan noqday, Oo rajadaydiina sidii geed oo kale ayuu u rujiyey.
11 H ace arder contra mí su furor y me tiene por uno de sus enemigos.
Aad buu iigu cadhooday, Oo sida mid cadowgiisa ah ayuu igu tiriyaa.
12 A una vienen sus ejércitos, se atrincheran contra mí, y acampan en derredor de mi morada.
Ciidammadiisii oo dhammu way wada yimaadaan, Oo jid bay dhistaan si ay iigu kacaan, Oo teendhadayda hareeraheeda ayay degaan.
13 » Hace que de mí se alejen mis hermanos, y que mis conocidos, como extraños, se aparten de mí.
Walaalahay wuu iga fogeeyey, Oo kuwii aan iqiinna way iga wada shisheeyoobeen.
14 M is parientes se detienen; mis conocidos me olvidan.
Ehelkaygii way i dayriyeen, Oo saaxiibbadaydiina way i illoobeen.
15 L os moradores de mi casa y mis criadas me tienen por extraño; forastero soy yo ante sus ojos.
Kuwa reerkayga ku hoyda, iyo gabdhaha addoommahayga ahuba waxay igu tiriyaan shisheeye, Oo hortooda waxaan ku ahay ajanabi.
16 L lamo a mi siervo y no responde, aun cuando con mi propia boca le suplico.
Waxaan u yeedhaa addoonkaygii, Oo in kastoo aan afkayga ku baryo, iima jawaabo innaba.
17 M i aliento ha venido a ser extraño a mi mujer, aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
Naagtaydu waxay nacdaa neeftayda, Oo carruurtii hooyaday dhashayna waxay nacaan baryootankayga.
18 I ncluso los muchachos me desprecian, y al levantarme hablan contra mí.
Xataa dhallaanka yaryaru way i quudhsadaan, Oo haddaan sara joogsado way i caayaan.
19 T odos mis íntimos amigos me aborrecen; los que yo amo se vuelven contra mí.
Saaxiibbadaydii aan ku kalsoonaa oo dhammu way i karahsadaan, Oo kuwii aan jeclaana way igu soo jeesteen.
20 M i piel y mi carne se han pegado a mis huesos, y he escapado con sólo la piel de mis dientes.
Haraggayga iyo hilibkaygu waxay ku dhegaan lafahayga, Oo dirqi baan ku baxsaday.
21 ¡ Vosotros, mis amigos, tened compasión de mí! ¡Tened compasión de mí, porque la mano de Dios me ha tocado!
Saaxiibbadayow, ii naxa, oo ii naxa, Waayo, gacantii Ilaah baa i taabatay.
22 ¿ Por qué vosotros me perseguís, lo mismo que Dios, y ni aun de mi carne os saciáis?
Maxaad sidii Ilaah iigu silcisaan? Oo bal maxaad dhibaatada jidhkayga uga dhergi weydeen?
23 » ¡Quién diera ahora que mis palabras fueran escritas! ¡Quién diera que se escribiesen en un libro,
Waxaan jeclaan lahaa in erayadayda la qoro! Iyo in kitaab gudihiis lagu qoro!
24 o que con cincel de hierro y con plomo fueran esculpidas en piedra para siempre!
Iyo inay weligood dhagax kula qornaadaan Qalin bir ah iyo rasaas!
25 P ero yo sé que mi Redentor vive, y que al fin se levantará sobre el polvo,
Laakiinse waan ogahay in kii i soo furtay nool yahay, Iyo inuu ugudambaysta dhulka ku istaagi doono.
26 y que después de deshecha esta mi piel, en mi carne he de ver a Dios.
Oo markii haraggaygu sidaas u baabba'o dabadeed, Ayaan anigoo aan jiidh lahayn Ilaah arki doonaa,
27 L o veré por mí mismo; mis ojos lo verán, no los de otro. Pero ahora mi corazón se consume dentro de mí.
Kaasoo aan aniga qudhaydu arki doono, Oo indhahaygu ay fiirin doonaan, oo aanay kuwa mid kale arkayn. Qalbigaygu waa taag daranyahay.
28 » Deberíais decir: “¿Por qué lo perseguimos, si la raíz de su situación está en él mismo?”
Haddaad istidhaahdaan, War xaalkan salkiisu isagaa laga helay, Bal maxaannu isaga u silcinnaa?
29 ¡ Temed vosotros delante de la espada, porque sobreviene el furor de la espada a causa de las injusticias! ¡Sabed, pues, que hay un juicio!»
Si aad u ogaataan in xukun jiro, Waxaad ka cabsataan seefta, Maxaa yeelay, cadhadu waxay keentaa taqsiirta seefta.