Ayuub 39 ~ Job 39

picture

1 W ar miyaad taqaan markay ri'dibadeedda qarka joogta dhasho? Miyaadse arki kartaa markay deerooyinku dhalaan?

¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿O miraste tú las ciervas cuando están pariendo?

2 M iyaad tirin kartaa bilaha sidkoodu ku buuxsamo? Miyaadse taqaan wakhtiga ay dhalaan?

¿Contaste tú los meses de su preñez, Y sabes el tiempo cuando han de parir?

3 I ntay arruntaan ayay ubadkooda dhalaan, Oo fooshoodana way iska saaraan.

Encórvanse, hacen salir sus hijos, Pasan sus dolores.

4 O o ubadkooda yaryaruna way kobcaan, oo waxay ku koraan berrin bannaan, Oo intay baxaan ayaanay mar dambe soo noqon.

Sus hijos están sanos, crecen con el pasto: Salen y no vuelven á ellas.

5 B al yaa dameerdibadeedka xoreeyey? Yaase dameerdibadeedka xadhkihiisii ka furay?

¿Quién echó libre al asno montés, y quién soltó sus ataduras?

6 K aas gurigiisa waxaan ka dhigay cidlada, Oo rugtiisuna waa dalka cusbada.

Al cual yo puse casa en la soledad, Y sus moradas en lugares estériles.

7 M agaalada buuqeeda wuu quudhsadaa, Oo kexeeyaha qayladiisana ma maqlo.

Búrlase de la multitud de la ciudad: No oye las voces del arriero.

8 X idhiidhka buurahu waa daaqiisa, Oo wuxuu raadiyaa wax kasta oo cagaar ah.

Lo oculto de los montes es su pasto, Y anda buscando todo lo que está verde.

9 D ibidibadeedku miyuu raalli ku noqon doonaa inuu kuu adeego? Miyuuse qabaalka xeradaada ku ag hoyan doonaa?

¿Querrá el unicornio servirte á ti, Ni quedar á tu pesebre?

10 D ibidibadeedka miyaad xadhko ku xidhi kartaa si uu beerta u qodo? Miyuuse dooxooyinka kaa daba hagaajin?

¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿Labrará los valles en pos de ti?

11 X ooggiisa badan daraaddiis miyaad isugu hallaynaysaa? Hawshaadase ma isagaad u daynaysaa?

¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, Y le fiarás tu labor?

12 M a waxaad isaga ugu kalsoon tahay inuu midhahaaga guriga keeno, Oo uu kuu soo urursho hadhuudhka goobkaaga wax lagu tumo?

¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, Y que la allegará en tu era?

13 G orayada garabkeedu farxad buu la ruxmadaa, Laakiinse garbaheeda iyo baalasheedu ma wax bay u roon yihiin?

¿Diste tú hermosas alas al pavo real, O alas y plumas al avestruz?

14 W aayo, iyadu ugaxdeeda waxay kaga tagtaa dhulka dushiisa, Oo ciidday ku diirisaa,

El cual desampara en la tierra sus huevos, Y sobre el polvo los calienta,

15 O o waxay illowdaa inay cagtu burburinayso, Iyo inuu dugaaggu ku tumanayo.

Y olvídase de que los pisará el pie, Y que los quebrará bestia del campo.

16 W axay ku adkaataa dhasheeda, sidii iyagoo aan kuweedii ahayn, Oo in kastoo ay waxtarla'aan u hawshooto haddana iyadu cabsi ma qabto,

Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, No temiendo que su trabajo haya sido en vano:

17 M axaa yeelay, Ilaah baa iyada xigmad u diiday, Oo waxgarashona ma uu siin.

Porque le privó Dios de sabiduría, Y no le dió inteligencia.

18 O o markay kor isu qaaddo inay carartona, Waxay quudhsataa faraska iyo kii fuushanba.

Luego que se levanta en alto, Búrlase del caballo y de su jinete.

19 W ar ma adigaa faraska xooggiisa siiyey? Surkiisase ma adigaa guudka ruxma huwiyey?

¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿Vestiste tú su cerviz de relincho?

20 W ar ma adigaa ka dhigay inuu sida ayaxa u boodo? Haybadda bururufta sankiisu way cabsi badan tahay.

¿Le intimidarás tú como á alguna langosta? El resoplido de su nariz es formidable:

21 D ooxaduu qoobka ku garaacaa, oo xooggiisuu ku reyreeyaa, Oo intuu baxo ayuu ka hor tagaa ragga hubka sita.

Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, Sale al encuentro de las armas:

22 C absida wuu ku qoslaa, oo ma uu baqo, Oo seeftana dib ugama noqdo.

Hace burla del espanto, y no teme, Ni vuelve el rostro delante de la espada.

23 K orkiisa waxaa ka sanqadha gabooye, Iyo waran birbirqaya iyo hoto.

Contra él suena la aljaba, El hierro de la lanza y de la pica:

24 I sagu dhulkuu ku liqaa gariir iyo cadho, Oo buunka codkiisa hadduu maqlona ma istaago.

Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, Sin importarle el sonido de la bocina;

25 O o mar alla markii buunku dhawaaqo ayuu “Haw” yidhaahdaa, Oo meel fog ayuu dagaalka ka uriyaa, Wuxuuna maqlaa saraakiisha qayladooda onkodaysa iyo hugunka.

Antes como que dice entre los clarines: ­Ea! Y desde lejos huele la batalla, el grito de los capitanes, y la vocería.

26 H aadka adagu ma xigmaddaaduu kor ugu duulaa? Garbihiisase xagga koonfureed ma u fidiyaa?

¿Vuela el gavilán por tu industria, Y extiende hacia el mediodía sus alas?

27 B aqalyaduse ma amarkaagay kor ugu duushaa? Oo ma saasay buulkeeda meelaha sarsare uga dhisataa?

¿Se remonta el águila por tu mandamiento, Y pone en alto su nido?

28 W axay ku hoyataa qarka dheer korkiisa, oo hoygeeduna halkaasuu ku yaal, Xagga qarka dheer dhaladiisa, iyo meesha adag dusheeda.

Ella habita y está en la piedra, En la cumbre del peñasco y de la roca.

29 O o iyadoo halkaas joogta ayay ugaadh ka fiirsataa, Oo indhaheeduna meel fog bay wax ka arkaan.

Desde allí acecha la comida: Sus ojos observan de muy lejos.

30 D hasheeda yaryaru dhiig bay nuugaan, Oo iyana waxay joogtaa hadba meeshii raqu taal.

Sus pollos chupan la sangre: Y donde hubiere cadáveres, allí está.