1 D espués de esto, Job abrió su boca y maldijo el día de su nacimiento.
Markaas dabadeed Ayuub intuu afkiisa furay ayuu habaaray maalintii uu dhashay.
2 Y dijo Job:
Oo Ayuub intuu hadal bilaabay ayuu yidhi:
3 “ Perezca el día en que yo nací, Y la noche que dijo: ‘Un varón ha sido concebido.’
Dharaartii aan dhashay ha baabba'do Iyo habeenkii la yidhi, Wiil baa calool galay.
4 S ea ese día tinieblas, No lo tome en cuenta Dios desde lo alto, Ni resplandezca sobre él la luz.
Maalintaasu gudcur ha ahaato; Oo Ilaah yuusan iyada xagga sare kaga fiirsan, Oo nuurkuna yuusan iftiimin.
5 A podérense de él tinieblas y densa oscuridad, Pósese sobre él una nube, Llénelo de terror la negrura del día.
Gudcur iyo hooska dhimashadu iyada mulki ha ka dhigteen. Daruuru ha ku degto, Oo wixii maalin madoobeeya oo dhammu ha cabsiiyeen.
6 Y en cuanto a aquella noche, apodérense de ella las tinieblas; Que no se alegre entre los días del año, Ni se cuente en el número de los meses.
Oo habeenkaasna gudcur weynu ha qabsado, Oo ayaamaha sannadda yuusan ka dhex rayrayn. Oo yuusan soo dhex gelin bilaha tiradooda.
7 Q ue sea estéril aquella noche, No entren en ella gritos de júbilo.
Bal eeg, habeenkaasu cidla ha noqdo; Oo cod faraxsan yaanu ka dhex yeedhin.
8 M aldíganla los que maldicen el día, Los que están listos para despertar a Leviatán (al monstruo marino).
Oo isaga ha habaareen kuwa maalinta habaaraa, Oo kicin kara bahalka la yidhaahdo Lewiiyaataan.
9 O scurézcanse las estrellas de su alba; Que espere la luz pero no la tenga, Que tampoco vea el rayar de la aurora;
Fiidka xiddigihiisu gudcur ha noqdeen, Iftiin ha doondoono oo yuusan helin; Oo innaba yuusan arkin kaaha waaberiga.
10 P orque no cerró las puertas del vientre de mi madre, Ni escondió la aflicción de mis ojos.
Maxaa yeelay, isagu ma uu awdin irdihii maxalka hooyaday, Oo indhahaygana dhib kama uu qarin.
11 “ ¿Por qué no morí yo al nacer, O expiré al salir del vientre ?
Bal maxaan u dhiman waayay markaan uurka ka soo baxay? Oo maxaa naftu iiga bixi weyday isla markaan caloosha ka soo baxay?
12 “ ¿Por qué me recibieron las rodillas, Y para qué los pechos que me dieron de mamar?
Bal jilbuhu maxay ii aqbaleen? Amase naasuhu inaan nuugo?
13 P orque ahora yo reposaría tranquilo; Dormiría, y entonces tendría descanso
Waayo, hadda xasilloonaan baan ku jiifi lahaa; Oo waan iska seexan lahaa, oo waan nasan lahaa,
14 C on los reyes y los consejeros de la tierra, Que reedificaron ruinas para sí;
Aniga iyo boqorrada iyo lataliyayaasha dunida Oo nafsaddooda taallooyin u dhistay,
15 O con príncipes que tenían oro, Que llenaban sus casas de plata.
Iyo amiirradii dahabka lahaan jiray, Oo guryahooda lacagta ka buuxsaday;
16 O como aborto desechado, yo no existiría, Como los niños que nunca vieron la luz.
Bal dhicis qarsoon maxaan u ahaan waayay? Ama sida dhallaan aan innaba iftiinka arag?
17 A llí los impíos dejan de sentir ira, Y allí reposan los cansados.
Halkaas kuwa sharka ahu cidna kuma sii dhibaan, Oo kuwa daallanuna halkaasay ku nastaan.
18 J untos reposan los prisioneros; No oyen la voz del capataz.
Maxaabiistuna halkaasay dhammaantood ku wada istareexaan, Mana ay maqlaan kii dulmi jiray codkiisa.
19 A llí están los pequeños y los grandes, Y el esclavo es libre de su señor.
Yar iyo weynba halkaasaa la wada joogaa, Oo addoonkuna sayidkiisa waa ka xor.
20 “ ¿Por qué se da luz al que sufre, Y vida al amargado de alma;
Bal iftiin maxaa loo siiyaa kan dhibaataysan? Maxaase loo nooleeyaa kan naftiisu la qadhaadhaatay,
21 A los que ansían la muerte, pero no llega, Y cavan por ella más que por tesoros;
Oo dhimasho u xiisooda, oo ayan u imanayn, Oo daraaddeed dhulka u qodqoda intuu khasnado qarsoon qodi lahaa in ka sii badan,
22 Q ue se alegran sobremanera, Y se regocijan cuando encuentran el sepulcro?
Kuwaasoo aad u reyreeya, Oo farxa hadday qabriga heli karaan?
23 “ ¿ Por qué dar luz al hombre cuyo camino está escondido, Y a quien Dios ha cercado ?
Bal maxaa iftiin loo siiyaa nin jidkiisu qarsoon yahay, Oo Ilaah deyr ku wareejiyey?
24 P orque al ver mi alimento salen mis gemidos, Y mis clamores se derraman como agua.
Waayo, intaanan wax cunin ayaan taahaa, Oo cabaadkayguna wuxuu u shubmaa sida biyo oo kale.
25 P ues lo que temo viene sobre mí, Y lo que me aterroriza me sucede.
Waayo, hadba wixii aan ka cabsado ayaa igu soo dega, Oo wixii aan ka baqo ayaa ii yimaada.
26 N o tengo reposo ni estoy tranquilo, No descanso, sino que me viene turbación.”
Ma aan istareexsani, mana aan xasillooni, mana aan nasto; Laakiinse hadba dhibaato baa ii timaada.