1 K i te tino kaiwhakatangi, ma nga tama a Koraha. He Makiri. E te Atua, kua rongo o matou taringa, kua korerotia ki a matou e o matou matua, nga mahi i mahia e koe i o ratou ra, i nga ra o mua.
(Eine Unterweisung der Kinder Korah, vorzusingen.) Gott, wir haben's mit unsern Ohren gehört, unsre Väter haben's uns erzählt, was du getan hast zu ihren Zeiten vor alters.
2 N au nga tauiwi i pana ki tou ringa, nau ratou i whakato: nau nga iwi i whiu, a whakamararatia ana ratou.
Du hast mit deiner Hand die Heiden vertrieben, aber sie hast du eingesetzt; du hast die Völker verderbt, aber sie hast du ausgebreitet.
3 E hara hoki i te mea, na ta ratou hoari i whiwhi ai ratou ki te whenua, ehara to ratou takakau i te mea i ora ai ratou: engari na tou matau, na tou takakau hoki, na te marama ano o tou mata, he pai hoki nou ki a ratou.
Denn sie haben das Land nicht eingenommen durch ihr Schwert, und ihr Arm half ihnen nicht, sondern deine Rechte, dein Arm und das Licht deines Angesichts; denn du hattest Wohlgefallen an ihnen.
4 E te Atua, ko koe toku Kingi: whakahaua he whakaora mo Hakapa.
Du, Gott, bist mein König, der du Jakob Hilfe verheißest.
5 M au ka turaki ai matou i o matou hoariri; ma tou ingoa ka takahia ai e matou te hunga e whakatika ana ki a matou.
Durch dich wollen wir unsre Feinde zerstoßen; in deinem Namen wollen wir untertreten, die sich wider uns setzen.
6 E kore hoki ahau e whakawhirinaki ki taku kopere: e kore ano taku hoari e whakaora i ahau.
Denn ich verlasse mich nicht auf meinen Bogen, und mein Schwert kann mir nicht helfen;
7 N au hoki matou i ora ai i o matou hoariri: nau ano i whakama ai te hunga i kino ki a matou.
sondern du hilfst uns von unsern Feinden und machst zu Schanden, die uns hassen.
8 K o te Atua ta matou e whakamanamana ai i te roa o te ra: ka whakamoemiti ano matou ki tou ingoa ake ake. (Hera.
Wir wollen täglich rühmen von Gott und deinem Namen danken ewiglich. (Sela.)
9 O tira kua panga nei matou e koe, kua meinga kia whakama: kahore hoki koe kia haere tahi me a matou taua.
Warum verstößest du uns denn nun und lässest uns zu Schanden werden und ziehst nicht aus unter unserm Heer?
10 K ua meinga matou kia hoki whakamuri mai i te hoariri; kei te pahua ano i etahi ma ratou te hunga e kino ana ki a matou.
Du lässest uns fliehen vor unserm Feind, daß uns berauben, die uns hassen.
11 K ua hoatu matou e koe, ano he hipi e kainga ana: kua marara ki roto ki nga tauiwi.
Du lässest uns auffressen wie Schafe und zerstreuest uns unter die Heiden.
12 E hokona ana e koe tau iwi, a hore he utu: kahore hoki koe e whiwhi rawa i te utu mo ratou.
Du verkaufst dein Volk umsonst und nimmst nichts dafür.
13 E meinga ana matou e koe hei tawainga ma o matou hoa kainga; hei whakahaweatanga, hei whakakatanga mai ma te hunga i tetahi taha, i tetahi taha o matou.
Du machst uns zur Schmach unsern Nachbarn, zum Spott und Hohn denen, die um uns her sind.
14 E meinga ana matou e koe hei whakatauki ma nga tauiwi; hei rurutanga matenga ma nga iwi.
Du machst uns zum Beispiel unter den Heiden und daß die Völker das Haupt über uns schütteln.
15 K ei mua tonu i ahau toku whakama; kua taupokina ahau e te pawera o toku mata;
Täglich ist meine Schmach vor mir, und mein Antlitz ist voller Scham,
16 I te reo o te kaitawai, o te kaikohukohu; i te hoariri, i te kairapu utu.
daß ich die Schänder und Lästerer hören und die Feinde und Rachgierigen sehen muß.
17 K ua pa katoa tenei ki a matou; heoi kahore matou i wareware ki a koe, kihai ano i teka ki tau kawenata.
Dies alles ist über uns gekommen; und wir haben doch dein nicht vergessen noch untreu in deinem Bund gehandelt.
18 K ahore to matou ngakau i tahuri whakamuri; kihai ano o matou hikoinga i peka ke i tau ara;
Unser Herz ist nicht abgefallen noch unser Gang gewichen von deinem Weg,
19 I maru ai matou i a koe i te wahi o nga tarakona; a taupoki rawa ki te atarangi o te mate.
daß du uns so zerschlägst am Ort der Schakale und bedeckst uns mit Finsternis.
20 M ehemea kua wareware matou ki te ingoa o to matou Atua, kua totoro ranei o matou ringa ki te atua ke;
Wenn wir des Namens unsers Gottes vergessen hätten und unsre Hände aufgehoben zum fremden Gott,
21 E kore ranei tenei e ata tirohia e te Atua? E matau ana hoki ia ki nga mea ngaro o te ngakau.
würde das Gott nicht finden? Er kennt ja unsers Herzens Grund.
22 M ou nei hoki matou i patua ai i te ra roa nei: kiia iho matou he hipi e patua ana.
Denn wir werden ja um deinetwillen täglich erwürgt und sind geachtet wie Schlachtschafe.
23 E ara, he aha koe ka moe ai, e te Ariki? Whakatika, kaua matou e panga tonutia.
Erwecke dich, HERR! Warum schläfst Du? Wache auf und verstoße uns nicht so gar!
24 H e aha koe ka huna ai i tou mata? ka wareware ai ki to matou mamae, ki to matou tukinotanga?
Warum verbirgst du dein Antlitz, vergissest unsers Elends und unsrer Drangsal?
25 K ua piko nei hoki to matou wairua ki raro ki te puehu; piri rawa to matou kopu ki te whenua.
Denn unsre Seele ist gebeugt zur Erde; unser Leib klebt am Erdboden.
26 E ara, hei awhina i a matou; kia mahara ki tou aroha, a hokona matou.
Mache dich auf, hilf uns und erlöse uns um deiner Güte willen!