Psalm 106 ~ Psalm 106

picture

1 W hakamoemititia a Ihowa. Whakawhetai ki a Ihowa; he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.

Halleluja! Danket dem HERRN; denn er ist freundlich, und seine Güte währet ewiglich.

2 M e wai e korero nga mahi nunui a Ihowa: e whakakite katoa nga whakamoemiti ki a ia?

Wer kann die großen Taten des HERRN ausreden und alle seine löblichen Werke preisen?

3 K a hari te hunga e mau ana ki te whakarite tika; me te kaimahi i te tika i nga wa katoa.

Wohl denen, die das Gebot halten und tun immerdar recht!

4 M aharatia mai ahau, e Ihowa, kia rite ki tau manako ki tau iwi: tirotirohia mai ahau i runga i tau whakaoranga.

HERR, gedenke mein nach der Gnade, die du dem Volk verheißen hast; beweise uns deine Hilfe,

5 K ia kite ai ahau i te pai o au i whiriwhiri ai: kia koa ai, koa tahi me tau iwi; kia whakamanamana tahi ai me tou kainga tupu.

daß wir sehen mögen die Wohlfahrt deiner Auserwählten und uns freuen, daß es deinem Volk wohl geht, und uns rühmen mit deinem Erbteil.

6 K ua hara tahi matou me o matou matua, kua mahi matou i te kino, i te mea he.

Wir haben gesündigt samt unsern Vätern; wir haben mißgehandelt und sind gottlos gewesen.

7 K ihai o matou matua i mohio ki au mea whakamiharo i Ihipa, kihai hoki i mahara ki te tini o au arohatanga; engari ia i whakatoi ratou ki a koe i te moana, ae, i te Moana Whero.

Unsre Väter in Ägypten wollten deine Wunder nicht verstehen; sie gedachten nicht an deine große Güte und waren ungehorsam am Meer, am Schilfmeer.

8 O tira whakaorangia ana ratou e ia, he whakaaro ki tona ingoa, kia matauria ai tona kaha.

Er half ihnen aber um seines Namens willen, daß er seine Macht bewiese.

9 I riria ano e ia te Moana Whero, a kua maroke: na arahina ana ratou e ia i nga rire, ano ko waenga koraha.

Und er schalt das Schilfmeer: da ward's trocken, und führte sie durch die Tiefen wie in einer Wüste

10 N a whakaorangia ake ratou e ia i te ringa o te tangata i kino ki a ratou; a hokona ana ratou i roto i te ringa o te hoariri.

und half ihnen von der Hand des, der sie haßte, und erlöste sie von der Hand des Feindes;

11 A taupokina ana e nga wai o ratou hoariri, hore rawa tetahi morehu.

und die Wasser ersäuften ihre Widersacher, daß nicht einer übrig blieb.

12 N a whakapono ana ratou ki ana kupu: a waiata ana i te whakamoemiti ki a ia.

Da glaubten sie an seine Worte und sangen sein Lob.

13 H ohoro tonu to ratou wareware ki ana mahi: kihai i taria e ratou tona whakaaro:

Aber sie vergaßen bald seiner Werke; sie warteten nicht auf seinen Rat.

14 E ngari i whakaputa nui i o ratou hiahia i te tahora; whakamatautau ana ratou i te Atua i te koraha.

Und sie wurden lüstern in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde.

15 N a ka hoatu e ia ta ratou i inoi ai; otira i tukua atu e ia te hiroki ki to ratou wairua.

Er aber gab ihnen ihre Bitte und sandte ihnen genug, bis ihnen davor ekelte.

16 I hae hoki ratou ki a Mohi i te puni, ki a Arona ano, ki te tangata tapu a Ihowa.

Und sie empörten sich wider Mose im Lager, wider Aaron, den Heiligen des HERRN.

17 K o te hamamatanga o te whenua, na horomia ana a Ratana; a taupokina iho te ropu o Apirama.

Die Erde tat sich auf und verschlang Dathan und deckte zu die Rotte Abirams,

18 A mura ana te ahi i to ratou ropu; wera ana i te mura te hunga kino.

und Feuer ward unter ihrer Rotte angezündet, die Flamme verbrannte die Gottlosen.

19 I hanga e ratou he kuao kau ki Horepa, a koropiko ana ki te whakapakoko i whakarewaina.

Sie machten ein Kalb am Horeb und beteten an das gegossene Bild

20 K oia i whitia ai e ratou to ratou kororia mo te mea i rite ki te puru kai tarutaru.

und verwandelten ihre Ehre in ein Gleichnis eines Ochsen, der Gras frißt.

21 W areware ake i a ratou te Atua, to ratou kaiwhakaora, i mahi nei i nga mea nunui ki Ihipa.

Sie vergaßen Gottes, ihres Heilands, der so große Dinge in Ägypten getan hatte,

22 I nga mahi whakamiharo ki te whenua o Hama, i nga mea whakamataku ki te Moana Whero.

Wunder im Lande Hams und schreckliche Werke am Schilfmeer.

23 N a ka mea ia, kia whakangaromia ratou, me i kaua a Mohi, tana i whiriwhiri ai, te tu ki tona aroaro i te takiwa, hei papare ake i tona riri, kei huna ratou e ia.

Und er sprach, er wolle sie vertilgen, wo nicht Mose, sein Auserwählter, in den Riß getreten wäre vor ihm, seinen Grimm abzuwenden, auf daß er sie nicht gar verderbte.

24 A e ra, i whakahawea ratou ki te whenua ahuareka; kihai ratou i whakapono ki tana kupu;

und sie verachteten das liebe Land, sie glaubten seinem Wort nicht

25 H eoi amuamu ana i roto i o ratou teneti, kihai i whakarongo ki te reo o Ihowa.

und murrten in ihren Hütten; sie gehorchten der Stimme des HERRN nicht.

26 N a reira ka ara tona ringa ki a ratou, ki te turaki i a ratou i te koraha;

Und er hob auf seine Hand wider sie, daß er sie niederschlüge in der Wüste

27 K i te turaki i o ratou uri i roto i nga iwi: ki te whakamarara i a ratou ki nga whenua.

und würfe ihren Samen unter die Heiden und zerstreute sie in die Länder.

28 I whakauru atu hoki ratou ki a Paarapeoro: a kai ana i nga patunga tapu ma nga mea mate.

Und sie hingen sich an den Baal-Peor und aßen von den Opfern der toten Götzen

29 K oia i whakapataritari ai ratou i a ia ki a ratou hanga kia riri; a pakaru ana mai te mate uruta ki a ratou.

und erzürnten ihn mit ihrem Tun; da brach auch die Plage unter sie.

30 N a ko te whakatikanga ake o Pinehaha, ki te whakaputa whakawa: a mutu iho te mate.

Da trat Pinehas herzu und schlichtete die Sache; da ward der Plage gesteuert.

31 I kiia ai ia he tika i nga whakatupuranga katoa ake ake.

Das ward ihm gerechnet zur Gerechtigkeit für und für ewiglich.

32 I whakapataritari ano ratou i a ia ki nga wai o Meripa; na hemanawa ana a Mohi mo ratou:

Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und Mose ging es übel um ihretwillen.

33 N a ratou hoki i whakatoi tona wairua, i he ai te kupu a ona ngutu.

Denn sie betrübten ihm sein Herz, daß ihm etliche Worte entfuhren.

34 K ihai ratou i whakangaro i nga iwi i kiia nei e Ihowa ki a ratou;

Auch vertilgten sie die Völker nicht, wie sie doch der HERR geheißen hatte;

35 H eoi uru ana ki roto ki nga tauiwi, a ako ana i a ratou mahi.

sondern sie mengten sich unter die Heiden und lernten derselben Werke

36 I mahi hoki ratou ki a ratou whakapakoko, i mahangatia ai ratou.

und dienten ihren Götzen; die wurden ihnen zum Fallstrick.

37 A e, i patua e ratou a ratou tama me a ratou tamahine ma nga atua maori;

Und sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den Teufeln

38 I whakahekea hoki te toto harakore, nga toto o a ratou tama, o a ratou tamahine, i patua nei e ratou ma nga whakapakoko o Kanaana; a poke iho te whenua i te toto.

und vergossen unschuldig Blut, das Blut ihrer Söhne und ihrer Töchter, die sie opferten den Götzen Kanaans, daß das Land mit Blutschulden befleckt ward;

39 N a poke iho ratou i a ratou mahi: a puremu ana ki a ratou mahi.

und verunreinigten sich mit ihren Werken und wurden abgöttisch mit ihrem Tun.

40 K oia i mura ai te riri o Ihowa ki tana iwi; a whakarihariha ana ia ki tona kainga tupu.

Da ergrimmte der Zorn des HERRN über sein Volk, und er gewann einen Greuel an seinem Erbe

41 A tukua ana ratou e ia ki te ringa o nga tauiwi; waiho ana te hunga i kino ki a ratou hei rangatira mo ratou.

und gab sie in die Hände der Heiden, daß über sie herrschten, die ihnen gram waren.

42 N a ka tukinotia ratou e o ratou hoariri: ka pehia ki raro i o ratou ringa.

Und ihre Feinde ängsteten sie; und sie wurden gedemütigt unter ihre Hände.

43 H e maha ana whakaoranga i a ratou: ko ratou ia i whakatoi ki a ia i o ratou whakaaro, a whakaititia ana i ta ratou kino.

Er errettete sie oftmals; aber sie erzürnten ihn mit ihrem Vornehmen und wurden wenig um ihrer Missetat willen.

44 A hakoa ra, i titiro ia ki to ratou matenga, i tona rongonga i ta ratou tangi:

Und er sah ihre Not an, da er ihre Klage hörte,

45 I mahara hoki ia ki tana kawenata ki a ratou, a rite tonu ki te tini o ana mahi aroha te putanga ketanga o ona whakaaro:

und gedachte an seinen Bund, den er mit ihnen gemacht hatte; und es reute ihn nach seiner großen Güte,

46 I meinga hoki ratou e ia kia arohaina e te hunga katoa i whakaraua atu ai ratou.

und er ließ sie zur Barmherzigkeit kommen vor allen, die sie gefangen hatten.

47 W hakaorangia matou, e Ihowa, e to matou Atua, kohikohia matou i roto i nga tauiwi: kia whakawhetai ai ki tou ingoa tapu, kia whakamanamana ai ki tou whakamoemiti.

Hilf uns, HERR, unser Gott, und bringe uns zusammen aus den Heiden, daß wir danken deinem heiligen Namen und rühmen dein Lob.

48 K ia whakapaingia a Ihowa, te Atua o Iharaira, i tua whakarere ano, a ake ake. A kia mea katoa te iwi, Amine. Whakamoemititia a Ihowa.

Gelobet sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk spreche: Amen, halleluja!