Psalm 137 ~ Psalm 137

picture

1 I te taha o nga wai o Papurona, noho ana tatou i reira, ae, tangi ana tatou, ia tatou i mahara ai ki Hiona.

An den Wassern zu Babel saßen wir und weinten, wenn wir an Zion gedachten.

2 W hakairia ake e tatou a tatou hapa ki runga ki nga wirou i waenganui o reira.

Unsere Harfen hingen wir an die Weiden, die daselbst sind.

3 N o te mea i tono i reira te hunga nana tatou i herehere ki etahi waiata i a tatou, me te hunga nana tatou i tukino i tono mai he hari i a tatou, i mea mai, Waiatatia mai ki a matou tetahi o nga waiate o Hiona.

Denn dort hießen uns singen, die uns gefangen hielten, und in unserm Heulen fröhlich sein: "Singet uns ein Lied von Zion!"

4 M e pehea matou ka waiata ai i te waiata a Ihowa i te whenua tauhou?

Wie sollten wir des HERRN Lied singen in fremden Landen?

5 K i te wareware ahau ki a koe, e Hiruharama, kia wareware toku ringa matau ki tana mahi.

Vergesse ich dein, Jerusalem, so werde ich meiner Rechten vergessen.

6 K i te kore ahau e mahara ki a koe, kia piri toku arero ki toku ngao; ki te kore ahau e whakanui i Hiruharama ki runga ake i taku mea i tino hari ai.

Meine Zunge soll an meinem Gaumen kleben, wo ich nicht dein gedenke, wo ich nicht lasse Jerusalem meine höchste Freude sein.

7 E Ihowa, maharatia nga tama a Eroma i te ra o Hiruharama; ta ratou meatanga, Whakahoroa, whakahoroa, a taea rawatia ano tona turanga.

HERR, gedenke der Kinder Edom den Tag Jerusalems, die da sagten: "Rein ab, rein ab bis auf ihren Boden!"

8 E te tamahine o Papurona, meake nei whakangaromia, ka hari te tangata e utua ai koe mo tau i mea ai ki a matou.

Du verstörte Tochter Babel, wohl dem, der dir vergilt, wie du uns getan hast!

9 K a hari te tangata e hopu ana, e ta ana i au mea nohinohi ki runga ki te kohatu.

Wohl dem, der deine jungen Kinder nimmt und zerschmettert sie an dem Stein!