Psalm 18 ~ Psalm 18

picture

1 K i te tino kaiwhakatangi. He himene na te pononga a Ihowa, na Rawiri. Nana i whakahua nga kupu o tenei waiata ki a Ihowa i te ra i whakaorangia ai ia i te ringa o ona hoariri katoa, i te ringa ano o Haora. I mea ia, Ka aroha ahau ki a koe, e Ihow a, e toku kaha.

(Ein Psalm, vorzusingen, Davids, des Knechtes des HERRN, welcher hat dem Herrn die Worte dieses Liedes geredet zur Zeit, da ihn der HERR errettet hatte von der Hand aller seiner Feinde und von der Hand Sauls, und sprach:) Herzlich lieb habe ich dich, HERR, meine Stärke!

2 K o Ihowa toku kamaka, toku pa, toku kaiwhakaora; toku Atua, toku tino kamaka, e whakawhirinaki ai ahau; toku whakangungu rakau, te haona o toku whakaoranga, toku pourewa tiketike.

HERR, mein Fels, meine Burg, mein Erretter, mein Gott, mein Hort, auf den ich traue, mein Schild und Horn meines Heils und mein Schutz!

3 K a karanga ahau ki a Ihowa, e tika nei kia whakamoemititia: a ka ora i oku hoariri.

Ich rufe an den HERRN, den Hochgelobten, so werde ich von meinen Feinden erlöst.

4 I karapotia ahau e nga whakawiringa a te mate, a whakawehia ana ahau e nga waipuke o te kino.

Es umfingen mich des Todes Bande, und die Bäche des Verderbens erschreckten mich.

5 I karapotia ahau e nga whakawiringa a te reinga, i haukotia e nga mahanga a te mate.

Der Hölle Bande umfingen mich, und des Todes Stricke überwältigten mich.

6 I karanga ahau ki a Ihowa i toku paweratanga, i hamama ki toku Atua: i whakarongo ia ki toku reo i roto i tona temepara, i tae ano taku hamama ki tona aroaro, ki ona taringa.

Da mir angst war, rief ich den HERRN an und schrie zu meinem Gott; da erhörte er meine Stimme von seinem Tempel, und mein Schreien kam vor ihn zu seinen Ohren.

7 N a ka ngaueue te whenua, ka ru, wiri ana nga putake o nga maunga, ngaueue ana i tona riri.

Die Erde bebte und ward bewegt, und die Grundfesten der Berge regten sich und bebten, da er zornig war.

8 I kake he paowa i ona pongaponga, a kai ana te kapura a tona mangai, ngiha ana nga waro.

Dampf ging von seiner Nase und verzehrend Feuer von seinem Munde, daß es davon blitzte.

9 I whakapingoretia e ia nga rangi, a heke iho ana, a i raro te pouri matotoru i ona waewae.

Er neigte den Himmel und fuhr herab, und Dunkel war unter seinen Füßen.

10 I eke ia ki runga ki te kerupa, a rere ana: ae, i rere omaki ia i runga i nga parirau o te hau.

Und er fuhr auf dem Cherub und flog daher; er schwebte auf den Fittichen des Windes.

11 I meinga e ia te pouri hei wahi ngaro mona, hei teneti i tetahi taha ona, i tetahi taha; ko te pouritanga o nga wai, ko nga kapua matotoru o te rangi.

Sein Gezelt um ihn her war finster und schwarze, dicke Wolken, darin er verborgen war.

12 I rere atu ona kapua metotoru i te wherikotanga o tona aroaro: te whatu, me nga waro kapura.

Vom Glanz vor ihm trennten sich die Wolken mit Hagel und Blitzen.

13 I papa ano te whatitiri a Ihowa i nga rangi, a puaki ana te reo o te Runga Rawa; he whatu, he waro kapura.

Und der HERR donnerte im Himmel, und der Höchste ließ seinen Donner aus mit Hagel und Blitzen.

14 I kokiritia e ia ana pere, a marara ana ratou: ae, i koperea hoki e ia te tini uira, a whati ana ratou.

Er schoß seine Strahlen und zerstreute sie; er ließ sehr blitzen und schreckte sie.

15 K atahi ka kitea nga takere o nga wai, a ka takoto kau nga putake o te ao i tau whakatupehupehutanga, e Ihowa, i te whengunga o te manawa o ou pongaponga.

Da sah man das Bett der Wasser, und des Erdbodens Grund ward aufgedeckt, HERR, von deinem Schelten, von dem Odem und Schnauben deiner Nase.

16 I tono karere mai ia i runga, ka mau ki ahau; toia ake ahau e ia i roto i nga wai maha.

Er streckte seine Hand aus von der Höhe und holte mich und zog mich aus großen Wassern.

17 N ana ahau i ora ai i toku hoariri kaha, i te hunga e kino ana ki ahau; he kaha rawa hoki ratou i ahau.

Er errettete mich von meinen starken Feinden, von meinen Hassern, die mir zu mächtig waren,

18 I huakina tatatia ahau e ratou i te ra o toku matenga; ko Ihowa ia toku whakawhirinakitanga.

die mich überwältigten zur Zeit meines Unglücks; und der HERR ward meine Zuversicht.

19 I whakaputaina ahau e ia ki te wahi nui, i whakaorangia ahau e ia; he ahuareka nona ki ahau.

Und er führte mich aus ins Weite. Er riß mich heraus; denn er hatte Lust zu mir.

20 R ite tonu ki taku mahi tika ta Ihowa utu ki ahau: rite tonu ki te ma o oku ringa tana i whakahoki ai ki ahau.

Der HERR tut wohl an mir nach meiner Gerechtigkeit; er vergilt mir nach der Reinigkeit meiner Hände.

21 M oku i pupuri i nga ara o Ihowa, a kihai i he, i whakarere i toku Atua.

Denn ich halte die Wege des HERRN und bin nicht gottlos wider meinen Gott.

22 K ei mua tonu hoki i ahau ana whakaritenga katoa, kihai ano i whakamataratia atu i ahau ana tikanga.

Denn alle seine Rechte habe ich vor Augen, und seine Gebote werfe ich nicht von mir;

23 T apatahi tonu hoki toku whakaaro ki tona aroaro, a i tiaki ahau i ahau kei kino.

sondern ich bin ohne Tadel vor ihm und hüte mich vor Sünden.

24 N a ka homai e Ihowa he utu ki ahau, rite tonu ki toku tika, ki te ma o oku ringa i tona aroaro.

Darum vergilt mir der HERR nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinigkeit meiner Hände vor seinen Augen.

25 H e tangata atawhai, ka atawhai hoki koe; he tangata tika, ka tika hoki koe.

Bei den Heiligen bist du heilig, und bei den Frommen bist du fromm,

26 H e tangata ma, ka ma hoki koe; he tangata whakakeke, ka whakakeke hoki koe.

und bei den Reinen bist du rein, und bei den Verkehrten bist du verkehrt.

27 E whakaorangia hoki e koe te iwi ngakau mamae; ka whakahokia ano e koe ki raro nga kanohi whakakake.

Denn du hilfst dem elenden Volk, und die hohen Augen erniedrigst du.

28 M au hoki e whakau taku rama: ma Ihowa, ma toku Atua, e whakamarama toku pouri.

Denn du erleuchtest meine Leuchte; der HERR, mein Gott, macht meine Finsternis licht.

29 N au hoki ahau i rere ai na waenganui atu i te ropu: na toku Atua hoki i pekea ai e ahau te taiepa.

Denn mit dir kann ich Kriegsvolk zerschlagen und mit meinem Gott über die Mauer springen.

30 T ena ko te Atua, tika tonu tona ara: kua oti tana kupu te whakamatau; he whakangungu rakau ia ki te hunga katoa e whakawhirinaki ana ki a ia.

Gottes Wege sind vollkommen; die Reden des HERRN sind durchläutert. Er ist ein Schild allen, die ihm vertrauen.

31 K o wai oti te Atua, ki te kahore a Ihowa? Ko wai hoki he kamaka, ki te kahore to tatou Atua?

Denn wo ist ein Gott außer dem HERRN, oder ein Hort außer unserm Gott?

32 K o te Atua, nana ahau i whitiki ki te kaha, i mea kia tino tika toku ara.

Gott rüstet mich mit Kraft und macht meine Wege ohne Tadel.

33 K o ia hei mea i oku waewae kia rite ki o te hata: mana hoki ahau e whakatu ki runga ki oku wahi tiketike.

Er macht meine Füße gleich den Hirschen und stellt mich auf meine Höhen.

34 K o ia hei whakaako i oku ringa ki te whawhai, a whati ana te kopere parahi i oku ringa.

Er lehrt meine Hand streiten und lehrt meinen Arm einen ehernen Bogen spannen.

35 K ua homai ano e koe ki ahau te whakangungu rakau o tau whakaoranga: puritia ana ahau e tou ringa matau whakanuia ana e tou whakaaro mahakai.

Du gibst mir den Schild deines Heils, und deine Rechte stärkt mich; und wenn du mich demütigst, machst du mich groß.

36 I whakanuia e koe oku takahanga i raro i ahau; te paheke oku waewae.

Du machst unter mir Raum zu gehen, daß meine Knöchel nicht wanken.

37 K a arumia e ahau oku hoariri, mau iho i ahau; e kore ahau e tahuri mai, a ngaro noa ratou.

Ich will meinen Feinden nachjagen und sie ergreifen, und nicht umkehren, bis ich sie umgebracht habe.

38 M aru ana ratou i ahau, te kaha te whakatika: hinga ana ki raro i oku waewae.

Ich will sie zerschmettern; sie sollen mir nicht widerstehen und müssen unter meine Füße fallen.

39 N au hoki ahau i whitiki ki te kaha mo te whawhai: piko ana i a koe ki raro i ahau te hunga e whakatika mai ana ki ahau.

Du kannst mich rüsten mit Stärke zum Streit; du kannst unter mich werfen, die sich wider mich setzen.

40 K ua meinga e koe kia tahuri mai nga tuara o oku hoariri ki ahau, kia hautopea ai e ahau te hunga e kino ana ki ahau.

Du gibst mir meine Feinde in die Flucht, daß ich meine Hasser verstöre.

41 I karanga ratou, heoi kahore he kaiwhakaora: ki a Ihowa, otira kihai i whakahoki kupu ki a ratou.

Sie rufen-aber da ist kein Helfer-zum HERRN; aber er antwortet ihnen nicht.

42 N a ka tukia ratou e ahau a rite noa ratou ki te puehu e puhia ana e te hau: akiritia atu ana ratou ki waho, ano he paru no te huarahi.

Ich will sie zerstoßen wie Staub vor dem Winde; ich will sie wegräumen wie den Kot auf der Gasse.

43 K ua whakaorangia ahau e koe i nga ngangautanga a te iwi; kua meinga e koe hei rangatira mo nga tauiwi: hei apa moku te iwi kahore i matauria e ahau.

Du hilfst mir von dem zänkischen Volk und machst mich zum Haupt unter den Heiden; ein Volk, das ich nicht kannte, dient mir;

44 K ia rongo kau te taringa ki ahau, ka kakama tonu mai ratou ki ahau; ko nga tangata iwi ke ngohe kau ki ahau.

es gehorcht mir mit gehorsamen Ohren. Ja, den Kindern der Fremde hat's wider mich gefehlt;

45 K a memeha haere nga tangata iwi ke: ka puta wehi mai hoki i roto i o ratou kuhunga.

die Kinder der Fremde verschmachten und kommen mit Zittern aus ihren Burgen.

46 E ora ana a Ihowa; kia whakapaingia hoki toku kamaka, kia whakanuia te Atua o toku whakaoranga:

Der HERR lebt, und gelobt sei mein Hort; und erhoben werde der Gott meines Heils,

47 K o te Atua, mana nei e rapu he utu moku, mana e pehi nga iwi ki raro i ahau.

der Gott, der mir Rache gibt und zwingt die Völker unter mich;

48 M ana ahau e mawhiti ai i oku hoariri, ae ra, mau ahau e mea kia teitei ake i te hunga e whakatika mai ana ki ahau; ka whakaorangia ahau e koe i te tangata tutu.

der mich errettet von meinen Feinden und erhöht mich aus denen, die sich wider mich setzen; du hilfst mir von den Frevlern.

49 M o konei ka whakawhetai ahau ki a koe, e Ihowa, i waenganui i nga tauiwi: ka himene ki tou ingoa.

Darum will ich dir danken, HERR, unter den Heiden und deinem Namen lobsingen,

50 H e nui nei tana whakaora i tana kingi; e whakaputa aroha ana ki tana tangata i whakawahi ai, ki a Rawiri ratou ko ona uri ake ake.

der seinem König großes Heil beweist und wohltut seinem Gesalbten, David und seinem Samen ewiglich.