Job 39 ~ Ayuub 39

picture

1 ¿ Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿O miraste tú las ciervas cuando están pariendo?

War miyaad taqaan markay ri'dibadeedda qarka joogta dhasho? Miyaadse arki kartaa markay deerooyinku dhalaan?

2 ¿ Contaste tú los meses de su preñez, Y sabes el tiempo cuando han de parir?

Miyaad tirin kartaa bilaha sidkoodu ku buuxsamo? Miyaadse taqaan wakhtiga ay dhalaan?

3 S e encorvan, hacen salir sus hijos, Pasan sus dolores.

Intay arruntaan ayay ubadkooda dhalaan, Oo fooshoodana way iska saaraan.

4 S us hijos se fortalecen, crecen con el pasto; Salen, y no vuelven a ellas.

Oo ubadkooda yaryaruna way kobcaan, oo waxay ku koraan berrin bannaan, Oo intay baxaan ayaanay mar dambe soo noqon.

5 ¿ Quién echó libre al asno montés, Y quién soltó sus ataduras?

Bal yaa dameerdibadeedka xoreeyey? Yaase dameerdibadeedka xadhkihiisii ka furay?

6 A l cual yo puse casa en la soledad, Y sus moradas en lugares salitrosos.

Kaas gurigiisa waxaan ka dhigay cidlada, Oo rugtiisuna waa dalka cusbada.

7 S e burla del bullicio de la ciudad; No escucha las voces del arriero.

Magaalada buuqeeda wuu quudhsadaa, Oo kexeeyaha qayladiisana ma maqlo.

8 L o oculto de los montes es su pasto, Y anda buscando toda hierba verde.

Xidhiidhka buurahu waa daaqiisa, Oo wuxuu raadiyaa wax kasta oo cagaar ah.

9 ¿ Querrá el búfalo servirte a ti, O pasar la noche en tu pesebre?

Dibidibadeedku miyuu raalli ku noqon doonaa inuu kuu adeego? Miyuuse qabaalka xeradaada ku ag hoyan doonaa?

10 ¿ Atarás tú al búfalo con coyunda para el surco? ¿Labrará los valles en pos de ti?

Dibidibadeedka miyaad xadhko ku xidhi kartaa si uu beerta u qodo? Miyuuse dooxooyinka kaa daba hagaajin?

11 ¿ Confiarás tú en él, por ser grande su fuerza, Y le fiarás tu labor?

Xooggiisa badan daraaddiis miyaad isugu hallaynaysaa? Hawshaadase ma isagaad u daynaysaa?

12 ¿ Fiarás de él para que recoja tu cosecha, Y la junte en tu era?

Ma waxaad isaga ugu kalsoon tahay inuu midhahaaga guriga keeno, Oo uu kuu soo urursho hadhuudhka goobkaaga wax lagu tumo?

13 E l avestruz aletea alegremente, pero ¿son sus alas y su plumón como los de la cigüeña?

Gorayada garabkeedu farxad buu la ruxmadaa, Laakiinse garbaheeda iyo baalasheedu ma wax bay u roon yihiin?

14 P orque él desampara en la tierra sus huevos, Para que la arena los caliente,

Waayo, iyadu ugaxdeeda waxay kaga tagtaa dhulka dushiisa, Oo ciidday ku diirisaa,

15 Y olvida que el pie los puede pisar, Y que puede quebrarlos la bestia del campo.

Oo waxay illowdaa inay cagtu burburinayso, Iyo inuu dugaaggu ku tumanayo.

16 E s cruel para con sus hijos, como si no fuesen suyos, No temiendo que su trabajo haya sido en vano;

Waxay ku adkaataa dhasheeda, sidii iyagoo aan kuweedii ahayn, Oo in kastoo ay waxtarla'aan u hawshooto haddana iyadu cabsi ma qabto,

17 P orque le privó Dios de sabiduría, Y no le dio inteligencia.

Maxaa yeelay, Ilaah baa iyada xigmad u diiday, Oo waxgarashona ma uu siin.

18 P ero cuando se yergue y se lanza al trote, Se burla del caballo y de su jinete.

Oo markay kor isu qaaddo inay carartona, Waxay quudhsataa faraska iyo kii fuushanba.

19 ¿ Diste tú al caballo la fuerza? ¿Vestiste tú su cuello de crines ondulantes?

War ma adigaa faraska xooggiisa siiyey? Surkiisase ma adigaa guudka ruxma huwiyey?

20 ¿ Le haces saltar como langosta? El resoplido de su nariz es formidable.

War ma adigaa ka dhigay inuu sida ayaxa u boodo? Haybadda bururufta sankiisu way cabsi badan tahay.

21 E scarba en el valle, se alegra en su fuerza, Sale al encuentro de las armas;

Dooxaduu qoobka ku garaacaa, oo xooggiisuu ku reyreeyaa, Oo intuu baxo ayuu ka hor tagaa ragga hubka sita.

22 H ace burla del espanto, y no teme, Ni vuelve el rostro delante de la espada.

Cabsida wuu ku qoslaa, oo ma uu baqo, Oo seeftana dib ugama noqdo.

23 C ontra él suenan las espuelas, El hierro de la lanza y de la jabalina;

Korkiisa waxaa ka sanqadha gabooye, Iyo waran birbirqaya iyo hoto.

24 Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, Sin importarle el sonido de la trompeta;

Isagu dhulkuu ku liqaa gariir iyo cadho, Oo buunka codkiisa hadduu maqlona ma istaago.

25 D ice al sonido de los clarines: ¡Ea! Y desde lejos olfatea el combate, El grito de los capitanes, y el vocerío.

Oo mar alla markii buunku dhawaaqo ayuu “Haw” yidhaahdaa, Oo meel fog ayuu dagaalka ka uriyaa, Wuxuuna maqlaa saraakiisha qayladooda onkodaysa iyo hugunka.

26 ¿ Vuela el gavilán por haberle enseñado tú, Y extiende hacia el sur sus alas?

Haadka adagu ma xigmaddaaduu kor ugu duulaa? Garbihiisase xagga koonfureed ma u fidiyaa?

27 ¿ Se remonta el águila por tu mandato, Y pone en alto su nido?

Baqalyaduse ma amarkaagay kor ugu duushaa? Oo ma saasay buulkeeda meelaha sarsare uga dhisataa?

28 E lla habita y se refugia en una roca, Hace en un picacho su guarida inaccesible.

Waxay ku hoyataa qarka dheer korkiisa, oo hoygeeduna halkaasuu ku yaal, Xagga qarka dheer dhaladiisa, iyo meesha adag dusheeda.

29 D esde allí acecha la presa; Sus ojos observan de muy lejos.

Oo iyadoo halkaas joogta ayay ugaadh ka fiirsataa, Oo indhaheeduna meel fog bay wax ka arkaan.

30 S us polluelos chupan la sangre; Y donde haya cadáveres, allí está ella.

Dhasheeda yaryaru dhiig bay nuugaan, Oo iyana waxay joogtaa hadba meeshii raqu taal.