Job 14 ~ Job 14

picture

1 E l hombre nacido de mujer, corto de días, y harto de sinsabores;

Ko te tangata i whanau i te wahine, he torutoru ona ra; ki tonu ano i te raruraru.

2 q ue sale como una flor abierta y es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.

Ano he puawai ia e puta mai ana, e kotia iho ana: rere ana ia, ano he atarangi, kahore hoki he tumautanga.

3 ¿ Y sobre éste abres tus ojos, y me traes a juicio contigo?

E titiro mai ano ranei ou kanohi ki te penei? E mea ranei koe i ahau kia whakawa taua ki a taua?

4 ¿ Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

Ko wai hei homai i te mea ma i roto i te mea poke? Hore rawa.

5 S i sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti; tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

Kua rite na hoki nga ra mona: kei a koe te maha o ona marama; takoto rawa i a koe te tikanga mona, a e kore ia e whiti ki tua.

6 S i tú lo dejares, él dejará de ser; entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

Tahuri ke atu te titiro i a ia, kia ai ona pariratanga, kia ata tutuki ai tona ra, kia rite ai ki o te kaimahi.

7 P orque si el árbol fuere cortado, aún queda de él esperanza; retoñará aún, y sus renuevos no faltarán.

Ka ai hoki he whakaaronga ki te rakau i tapahia, tera ano e pariri, e kore ano hoki e mutu te wana o tona pihi.

8 S i se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo,

Ahakoa kua tawhitotia tona pakiaka a ki te whenua, a kua mate tona tinana i roto i te oneone;

9 a l olor del agua reverdecerá, y hará copa como nueva planta.

Heoi ma te haunga o te wai ka pihi, ka kokiri ona peka ano ko ta te mea tupu.

10 M as cuando el hombre muera, y sea cortado; y perezca el hombre, ¿adónde estará él?

Ko te tangata ia, mate iho, marere noa iho; ae, ka hamo te tangata, a kei hea ia?

11 L as aguas del mar se fueron, y se agotó el río, se secó.

Pera i nga wai e he mai nei i te moana, i te awa e mimiti ana, ka maroke;

12 A sí el hombre yace, y no se tornará a levantar; hasta que no haya cielo no despertarán, ni levantarán de su sueño.

E pera ana ano te tangata, e takoto ana a kahore he whakatikanga ake: kahore he marangatanga ake mo ratou, a kia kore ra ano nga rangi; e kore ano ratou e ara i to ratou moe.

13 ¡ Oh quién me diera que me escondieras en el Seol, que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, que me pusieras plazo, y de mí te acordaras!

Aue, kia huna noatia oti ahau e koe ki te po, kia waihotia noatia iho ahau e koe kia ngaro ana, kia hoki ra ano tou riri; kia rohea noatia mai e koe tetahi wa moku, a ka mahara mai ai ano ki ahau!

14 S i el hombre muriere, ¿por ventura vivirá? Todos los días de mi edad esperaré, hasta que venga mi transformación.

Ki te mate te tangata, e ora ano ranei ia? Ka tatari ahau i nga ra katoa o toku ngananga, kia tae mai ra ano he whakaputanga moku.

15 E ntonces llamarás, y yo te responderé, a la obra de tus manos desearás.

Mau e karanga, kia whakao atu ai ahau; kahore hoki e kore ka matenui koe ki te mahi a ou ringa.

16 P ues ahora me cuentas los pasos, y no das dilación a mi pecado.

Inaianei hoki e taua ana e koe oku hikoinga; he teka ianei e matatau tonu mai ana koe ki toku hara?

17 T ienes sellada en manojo mi prevaricación, y enmiendas a mi iniquidad.

Hiri rawa toku he ki roto ki te putea, tuitui rawa e koe toku kino.

18 Y ciertamente el monte que cae se deshace, y las peñas son traspasadas de su lugar;

He pono ko te maunga e horo ana e memeha noa ake ana, e nekehia ana te toka i tona wahi;

19 l as piedras son quebrantadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra, de tal manera haces perder al hombre la esperanza.

E ngau ana te wai i nga kohatu; ma tona puhaketanga e horoi atu te puehu o te whenua; a whakangaromia iho e koe te tumanako a te tangata.

20 P ara siempre serás más fuerte que él, y él se va; demudarás su rostro, y lo enviarás.

Taea ana ia e koe ake tonu atu, a pahure ana ia; puta ke ana i a koe tona mata, a tonoa atu ana ia kia haere.

21 S us hijos serán honrados, y él no lo sabrá; o serán afligidos, y no entenderá de ellos.

Ko te whakahonoretanga o ana tama, kahore e mohiotia e ia; ka hoki iho ratou hei ware, heoi kahore tetahi aha o ratou e maharatia e ia.

22 M as mientras su carne estuviere sobre él se dolerá, y su alma se entristecerá en él.

E mamae ano ia te kikokiko o tona tinana, a ka tangi tona wairua i roto i a ia.