1 Y respondió Job, y dijo:
Ano ra ko Hopa; i mea ia,
2 O íd atentamente mi palabra, y sea esto por vuestros consuelos.
Ata whakarongo mai ki taku kupu, a hei tenei he kupu whakamarie mai ma koutou.
3 S oportadme, y yo hablaré; y después que hubiere hablado, escarneced.
Tukua ahau, a ka korero hoki ahau; a ka mutu aku korero, haere tonu ta koutou tawai.
4 ¿ Por ventura quejo a algún hombre? Y si es así ¿por qué no se ha de angustiar mi espíritu?
Ahau nei, ki te tangata koia taku amuamu? A he aha ahau te manawanui ai?
5 M iradme, y espantaos, y poned la mano sobre la boca.
Titiro mai ki ahau, miharo ai; kopania atu te ringa ki te mangai.
6 A un yo mismo, cuando me acuerdo, me asombro, y toma temblor mi carne.
Mahara kau ahau, ka wehi, mau pu te wehi o oku kikokiko.
7 ¿ Por qué viven los impíos, y se envejecen, y aún crecen en riquezas?
He aha te hunga kino i ora ai, i koroheke ai, ae, i marohirohi ai to ratou kaha?
8 S u simiente con ellos, compuesta delante de ellos; y sus renuevos delante de sus ojos.
Pumau tonu o ratou uri ki to ratou taha ki to ratou aroaro, a ko a ratou whanau kei ta ratou tirohanga atu.
9 S us casas seguras de temor, ni hay azote de Dios sobre ellos.
O ratou whare kei runga i te rangimarie, kahore he wehi, kahore hoki a te Atua patu ki a ratou.
10 S us vacas conciben, no abortan; paren sus vacas, y no malogran su cría.
E kaha ana tana puru ki te ekeeke, kahore hoki e he; ka whanau tana kau, kahore hoki he whakatahe.
11 S alen sus chiquitos como manada de ovejas, y sus hijos andan saltando.
E tukua mai ana e ratou a ratou kohungahunga ano he kahui hipi, e pekepeke ana a ratou tamariki.
12 A l son de tamboril y cítara saltan, y se regocijan al son del órgano.
He hunga hapai ratou i te timipera, i te hapa, e koa ana ki te tangi o te okana.
13 G astan sus días en bien, y en un momento descienden al Seol.
O ratou ra pau tonu i runga i te ahuareka, kitea rawatia ake kua heke ki te po.
14 D icen pues a Dios: Apártate de nosotros, que no queremos el conocimiento de tus caminos.
Koia ratou i mea ai ki te Atua, Mawehe atu i a matou; kahore hoki o matou hiahia kia matau ki ou ara.
15 ¿ Quién es el Todopoderoso, para que le sirvamos? ¿Y de qué nos aprovechará que oremos a él?
He aha ra te Runga Rawa e mahi ai matou ki a ia? He aha hoki te rawa ki a matou ki te inoi ki a ia?
16 H e aquí que su bien no está en manos de ellos; el consejo de los impíos lejos esté de mí.
Nana, kahore he pai mo ratou i o ratou ringa ake: matara atu i ahau te whakaaro o te hunga kino.
17 ¶ ¡Oh cuántas veces el candil de los impíos es apagado, y viene sobre ellos su contrición, y con su ira Dios les reparte dolores!
Pehea te maha o nga matenga o te rama a te hunga kino? O nga panga mai ano hoki o to ratou aitua ki a ratou? O te tuwhanga mai a te Atua i nga mamae i a ia e riri ana?
18 S erán como la paja delante del viento, y como el tamo que arrebata el torbellino.
E rite ai ratou ki te kakau witi i mua i te hau, ki te papapa e kahakina atu ana e te paroro?
19 D ios guardará para los hijos de ellos su violencia; y le dará su pago, para que conozca.
E mea ana koutou, E rongoatia ana e te Atua tona kino hei mea mo ana tamariki. Mana e utu tera ki a ia tonu, kia mohio ai ia.
20 V erán sus ojos su quebranto, y beberá de la ira del Todopoderoso.
Tukua kia kite ona ake kanohi i tona hunanga, a tukua ia kia inu i te riri o te Kaha Rawa.
21 P orque ¿qué deleite tendrá él de su casa después de sí, siendo cortado el número de sus meses?
He aha hoki tana manako ki tona whare i muri i a ia? ka poroa hoki ona marama i waenga?
22 ¿ Por ventura enseñará él a Dios conocimiento, juzgando él las alturas?
E whakaako ianei tetahi i te Atua ki te matauranga? Ko te kaiwhakawa hoki ia mo te hunga whakakake.
23 E ste morirá en la fortaleza de su hermosura, todo quieto y pacífico.
Tenei tangata, mate iho ia, pakari rawa ano hoki ona kaha, ata takoto ana ana mea katoa, kahore hoki he raruraru.
24 S us senos están llenos de leche, y sus huesos serán regados de tuétano.
Ki tonu ona u i te waiu, a e makuku ana ona wheua i te hinu.
25 Y este otro morirá en amargura de ánimo, y no habiendo comido jamás con gusto.
Mate iho hoki tera tangata, kawa tonu tona wairua, kahore hoki he pai hei kai mana.
26 I gualmente yacerán ellos en el polvo, y gusanos los cubrirán.
Ka takoto ngatahi raua ki te puehu, a ko te iro hei hipoki mo raua.
27 H e aquí, yo conozco vuestros pensamientos, y las imaginaciones que contra mí forjáis.
Nana, e mohio ana ahau ki o koutou whakaaro, ki ta koutou ngarahu nanakia ano hoki moku.
28 P orque decís: ¿Qué es de la casa del príncipe, y qué de la tienda de las moradas de los impíos?
E ki ana hoki koutou, Kei hea te whare o te rangatira? Kei hea hoki te teneti i noho ai te hunga kino?
29 ¿ No habéis preguntado a los que pasan por los caminos, por cuyas señas no negaréis?
Kahore ianei koutou i ui ki te hunga e haere atu ana i te ara? Kahore ranei koutou i mohio ki a ratou tohu?
30 Q ue el malo es guardado para el día de la destrucción, para el día de las iras son llevados.
Kei te rongoa nei hoki te tangata kono mo te ra o te whakangaro; ka whakaputaina ratou i te ra o te riri.
31 ¿ Quién le denunciará en su cara su camino? Y de lo que él hizo, ¿quién le dará el pago?
Ko wai e whakaatu i tona ara ki tona aroaro? Ko wai hoki hei hoatu i te utu mo tana mahi ki a ia?
32 P orque él ya será llevado a los sepulcros, y en la tumba permanecerá.
Heoi ka kawea ia ki te urupa; kei te puranga he wahi mona.
33 L os terrones del arroyo le serán ya dulces; y tras de él será llevado todo hombre, y antes de él han ido innumerables.
Ka reka ki a ia nga pokuru o te awaawa, ka whai mai ano hoki nga tangata katoa i a ia; e kore nei hoki e taea te tatau te hunga i mua i a ia.
34 ¿ Cómo, pues, me consoláis en vano, dado que vuestras respuestas quedan por mentira?
He pehea ra ta koutou whakamarie tinihanga i ahau, e toe na hoki te he i roto i a koutou kupu e whakahoki mai na?