1 A shtu si suta ka një dëshirë të madhe për rrëketë e ujit, kështu shpirti im ka një dëshirë të zjarrtë për ty, o Perëndi.

As the hart panteth after the water-brooks, so panteth my soul after thee, O God.

2 S hpirti im ka një etje të madhe për Perëndinë, për Perëndinë e gjallë. Kur do të vij dhe do të paraqitem para Perëndisë?

My soul thirsteth for God, for the living God: when shall I come and appear before God?

3 L otët e mia janë bërë ushqimi im ditë e natë, ndërsa më thonë vazhdimisht: "Ku është Perëndia yt?".

My tears have been my bread day and night, while they say unto me all the day, Where is thy God?

4 D uke kujtuar këto gjëra, brenda vetes sime i jap shfrim të lirë shpirtit tim, sepse kisha zakon të shkoja me turmën, duke e udhëhequr në shtëpinë e Perëndisë, në mes të këngëve të gëzimit dhe të lëvdimit të një turme në festë.

These things I remember and have poured out my soul within me: how I passed along with the multitude, how I went on with them to the house of God, with the voice of joy and praise, a festive multitude.

5 P se ligështohesh, o shpirti im, pse vajton brënda trupit tim? Shpreso te Perëndia, sepse unë do ta kremtoj akoma për çlirimin e pranisë së tij.

Why art thou cast down, my soul, and art disquieted in me? hope in God; for I shall yet praise him, the health of his countenance.

6 O Perëndia im, shpirti më është ligështuar përbrenda; prandaj më kujtohesh ti nga vendi i Jordanit dhe nga majat e Hermonit, nga mali i Mitsarit.

My God, my soul is cast down within me; therefore do I remember thee from the land of the Jordan, and the Hermons, from mount Mizar.

7 N jë hon thërret një hon tjetër në zhurmën e ujërave të tua; të gjitha dallgët e tua dhe valët e tua kanë kaluar përmbi mua.

Deep calleth unto deep at the noise of thy cataracts; all thy breakers and thy billows are gone over me.

8 D itën Zoti më jep mirësinë e tij, dhe natën i ngre atij një kantik, një lutje Perëndisë të jetës sime.

In the day-time will Jehovah command his loving-kindness, and in the night his song shall be with me, a prayer unto the God of my life.

9 U në do t’i them Perëndisë, kështjellës sime: "Pse më harrove? Pse endem i veshur me rroba zie për shkak të shtypjes nga ana e armikut?".

I will say unto God my rock, Why hast thou forgotten me? why go I mourning because of the oppression of the enemy?

10 K ockat e mia po vuajnë për vdekje për shkak të fyerjeve nga ana e armive të mi, që më thonë vazhdimisht: "Ku është Perëndia yt?".

As with a crushing in my bones mine adversaries reproach me, while they say unto me all the day, Where is thy God?

11 P se ligështohesh, shpirti im, pse rënkon përbrenda meje? Shpreso te Perëndia, sepse unë do ta kremtoj akoma; ai është shpëtimi im dhe Perëndia im.

Why art thou cast down, my soul? and why art thou disquieted within me? hope in God; for I shall yet praise him, the health of my countenance, and my God.