1 ح ِينَئِذٍ جاءَ بَعضُ الفِرِّيسِيِّينَ وَمُعَلِّمُو الشَّرِيعَةِ مِنْ مَدِينَةِ القُدسِ إلَى يَسُوعَ، وَسَألُوهُ:
Na ka haere ki a Ihu etahi karaipi me etahi Parihi no Hiruharama, ka mea,
2 « لِماذا يَكسِرُ تَلامِيذُكَ التَّقالِيدَ الَّتِي أخَذْناها عَنْ أجدادِنا؟ فَهُمْ لا يَغسِلُونَ أيدِيَهُمْ قَبلَ تَناوُلِ الطَّعامِ.»
He aha au akonga ka takahi ai i te whakarerenga iho a nga kaumatua? Kahore hoki ratou e horoi i o ratou ringa ina kai taro.
3 ف َأجابَهُمْ يَسُوعُ: «وَلِماذا تَكسِرُونَ أنتُمْ وَصِيَّةَ اللهِ بِسَبَبِ تَقالِيدِكُمْ؟
Na ka whakahoki ia, ka mea ki a ratou, He aha hoki i waiho ai e koutou ta koutou whakarerenga iho hei takahi mo ta te Atua kupu ako?
4 ف َاللهُ أوصَىْ وَقالَ: ‹أكرِمْ أباكَ وَأُمَّكَ،› وَقالَ: ‹مَنْ يَشْتُمُ أباهُ أوْ أُمَّهُ يُقتَلُ.›
I mea hoki te Atua, Whakahonoretia tou papa me tou whaea: a, Ki te kohukohu hoki tetahi i tona papa, i tona whaea ranei kia mate ia, mate rawa.
5 ل َكِنَّكُمْ تَقُولُونَ: ‹مَنْ قالَ لِأبِيهِ أوْ أُمِّهِ: لا أستَطِيعُ مُساعَدَتَكُما، لِأنَّ كُلَّ ما أمتَلِكُهُ قَدْ قَدَّمْتُهُ لِلرَّبِّ. فَهُوَ غَيرُ مُلزَمٍ بِإكرامِ أبِيهِ أوْ أُمِّهِ.›
Ko koutou ia hei mea, Ki te mea tetahi ki tona papa, ki tona whaea ranei, Ko taku mea hei atawhainga mou kua tapaea atu ki te Atua;
6 و َبِهَذا تَجاهَلْتُمْ وَصِيَّةَ اللهِ بِسَبَبِ تَقالِيدِكُمْ.
Na kaua ia e whakahonore i tona papa. Heoi waiho ana e koutou ta koutou whakarerenga iho hei whakakahore i te kupu a te Atua.
7 أ يُّها المُنافِقُونَ، صَدَقَ إشَعْياءُ حِينَ تَنَبَّأ عَنكُمْ فَقالَ:
E te hunga tinihanga, tika rawa ta Ihaia i poropiti ai mo koutou, i mea ai,
8 ‹ هَذا الشَّعبُ يُمَجِّدُنِي بِشَفَتَيهِ، وَأمّا قَلْبُهُ فَبَعِيدٌ عَنِّي.
Te iwi nei ko o ratou ngutu hei whakahonore moku; matara noa atu ia i ahau o ratou ngakau.
9 ع ِبادَتُهُمْ بِلا فائِدَةٍ، لِأنَّهُمْ يُعَلِّمُونَ تَعالِيماً هِيَ لَيسَتْ سِوَى وَصايا بَشَرِيَّةٍ.›»
Maumau karakia noa ratou ki ahau, ko ta ratou nei hoki e whakaako ai ko nga whakahau a te tangata.
10 و َدَعا يَسُوعُ النّاسَ إلَيهِ وَقالَ لَهُمْ: «استَمِعُوا لِي وَافهَمُوا ما أقُولُ:
A karangatia ana e ia te mano ki a ia, ka mea ki a ratou, Kia rongo, kia matau:
11 ل َيسَ ما يَدخُلُ فَمَ الإنسانِ يُنَجِّسُهُ، بَلْ ما يَخرُجُ مِنْ فَمِهِ، فَهَذا يُنَجِّسُهُ.»
E kore te tangata e poke i te mea e tapoko ana ki te mangai; engari te mea e puta mai ana i roto i te mangai, ma tena e poke ai te tangata.
12 ح ِينَئِذٍ جاءَ إلَيهِ التَّلامِيذُ وَقالُوا: «أتَعلَمُ أنَّ الفِرِّيسِيِّينَ انزَعَجوا عِندَما سَمِعوا كَلامَكَ؟»
Me i reira ka haere ana akonga, ka mea ki a ia, E mohio ana ranei koe i he nga Parihi i to ratou rongonga i taua kupu?
13 ف َأجابَ يَسُوعُ: «كُلُّ نَبتَةٍ لَمْ يَزرَعْها أبِي سَتُقلَعُ مِنْ جُذُورِها.
Na ka whakahoki ia ka mea, Ka hutia nga mahuri katoa kihai i whakatokia e toku Matua i te rangi.
14 ا ترُكُوهُمْ، فَهُمْ عُمْيٌ يَقُودُونَ عُمْياً. وَإنْ قادَ أعمَىً آخَرَ أعمَىً، فَإنَّ كِلَيهِما سَيَقَعانِ فِي الحُفرَةِ.»
Waiho atu ratou: he matapo ratou e arahi ana i te matapo. Ki te arahina te matapo e te matapo, ka taka tahi raua ki te waikeri.
15 ف َأجابَ بُطرُسُ: «اشرَحْ لَنا مَعنَى هَذا التَّشبِيهِ.»
Ka whakahoki a Pita, ka mea ki a ia, Whakaaturia ki a matou tenei kupu whakarite.
16 ف َقالَ يَسُوعُ: «ألَمْ تَفهَمُوا بَعدُ؟»
Ka mea a Ihu, Kei te kuware tonu ano koutou?
17 أ لا تَفهَمُونَ أنَّ كُلَّ ما يَدخُلُ فَمَ الإنسانِ يَدخُلُ المَعِدَةَ، وَمِنْ ثُمَّ يَخرُجُ إلَى الخارِجِ؟
Kiano koutou i matau noa, ko nga mea katoa e tapoko atu ana ki te mangai ka riro ki roto ki te kopu, a e akiritia ana ki te poka?
18 ل َكِنْ ما يَخرُجُ مِنْ فَمِ الإنسانِ، يَصْدُرُ عَنِ القَلْبِ. وَهَذا ما يُنَجَّسُ الإنسانَ.
Tena ko nga mea e puta mai ana i te mangai e haere ake ana i te ngakau; ma ena e poke ai te tangata.
19 ل ِأنَّهُ مِنَ القَلْبِ، تَأتِي الأفكارُ الشِّرِّيرَةُ، وَالقَتلُ، وَالفِسْقُ، وَالزِّنَى، وَالسَّرِقَةُ، وَشَهادَةُ الزُّورِ، وَالإهانَةُ.
No roto hoki no te ngakau te putanga ake o nga whakaaro kino, o nga kohuru, o nga puremu, o nga moepuku, o nga tahae, o nga whakapae teka, o nga kohukohu:
20 ه َذِهِ هِيَ الأشياءُ الَّتِي تُنَجِّسُ الإنسانَ، أمّا الأكلُ بِأيدٍ غَيرِ مَغسُولَةٍ فَلا يَجعَلُ الإنسانَ نَجِساً.» يَسُوعُ يُساعِدُ امْرأةً غَريبَةً
Ko nga mea enei e noa ai te tangata: tena ko te kai me nga ringa kihai i horoia, e kore te tangata e noa i tena.
21 و َتَرَكَ يَسُوعُ ذَلِكَ المَكانَ وَذَهَبَ إلَى مِنْطَقَةِ صُورَ وَصَيدا.
A ka haere atu a Ihu i reira, ka anga ki nga wahi o Taira, o Hairona.
22 و َجاءَتْ إلَيهِ امْرأةٌ كَنعانِيَّةٌ كانَتْ تَعِيشُ فِي تِلكَ المِنطَقَةِ، وَبَدَأتْ تَصرُخُ: «ارحَمْنِي يا رَبُّ، يا ابْنَ داوُدَ. فَابنَتِي مَسكُونَةٌ بِرُوحٍ شِرِّيرٍ، وَهِيَ تَتَألَّمُ جِدّاً.»
Na, ko te haerenga mai i aua wahi o tetahi wahine, he Kanaani, ka karanga ki a ia, ka mea, E te Ariki, e te Tama a Rawiri, kia aroha ki ahau; ko taku tamahine e ngaua kinotia ana e te rewera.
23 ف َلَمْ يُجِبْها يَسُوعُ بِأيَّةِ كَلِمَةٍ. فَجاءَ إلَيهِ تَلامِيذُهُ وَطَلَبُوا مِنهُ وَقالُوا: «اطرُدْها مِنْ هُنا، لِأنَّها تَتبَعُنا وَتَصرُخُ.»
A kahore ana kupu i whakahoki ai ki a ia. Na ka haere mai ana akonga, ka tohe ki a ia, ka mea, Tonoa kia haere; e karanga ana hoki i muri i a tatou.
24 ف َقالَ: «لَمْ أُرسَلْ إلّا إلَى خِرافِ بَني إسْرائِيلَ الضّائِعَةِ.»
Otira ka whakahoki ia, ka mea, Heoi nga mea i tonoa mai ai ahau, ko nga hipi ngaro o te whare o Iharaira.
25 ل َكِنَّ المَرأةَ اقتَرَبَتْ إلَيهِ وَسَجَدَتْ أمامَهُ وَقالَتْ: «يا رَبُّ، ساعِدنِي.»
Ka haere tonu mai tera, ka koropiko ki a ia, ka mea, E te Ariki, kia puta tou whakaaro ki ahau.
26 ف َأجابَها يَسُوعُ: «لَيسَ جَيِّداً أنْ ناخُذَ طَعامَ الأبناءِ، وَنُلقِيهِ لِلكِلابِ.»
Na ka whakahoki ia, ka mea, Ehara i te tika kia tangohia te taro a nga tamariki, kia maka ma nga kuri.
27 ف َقالَتْ: «صَحِيحٌ يا سَيِّدُ، وَلَكِنْ حَتَّى الكِلابُ تَأكُلُ مِمّا يَسقُطُ مِنْ مائِدَةِ أصحابِها.»
Ka mea tera, Ae ra, e te Ariki: e kai ana ano nga kuri i nga kongakonga e ngahoro iho ana i te tepu a o ratou rangatira.
28 ح ِينَئِذٍ أجابَها يَسُوعُ: «يا امْرأةُ، إيمانُكِ عَظِيمٌ جِدّاً. لِيَكُنْ لَكِ ما تُرِيدِينَهُ.» وَفِي تِلكَ اللَّحظَةِ، شُفِيَتِ ابنَتُها. يَسُوعُ يَشفِي كَثِيرِين
Katahi ka whakahoki a Ihu, ka mea ki a ia, E tai, nui atu tou whakapono: waiho i tau i pai ai. A ora ake tana tamahine i taua wa pu ano.
29 و َتَرَكَ يَسُوعُ ذَلِكَ المَكانَ وَذَهَبَ إلَى مِنْطَقَةٍ قُربَ بُحَيرَةِ الجَلِيلِ. وَصَعِدَ إلَى تَلَّةٍ وَجَلَسَ هُناكَ.
Na ka whakatika a Ihu i reira, ka haere ki te taha o te moana o Kariri: a kake ana ki te maunga, noho ana i reira.
30 ف َجاءَتْ إلَيهِ جُمُوعٌ كَبِيرَةٌ، وَكانَ مَعَهُمْ عُرجٌ وَعُمْيٌ وَمَشلُولُونَ وَصُمٌّ بُكْمٌ وَمَرضَى آخَرُونَ كَثِيرُونَ. فَوَضَعُوهُمْ عِندَ أقدامِ يَسُوعَ، فَشَفاهُمْ.
He rahi hoki te hui i haere ki a ia, i a ratou ano nga kopa, nga matapo, nga wahangu, nga mutu, me te tini ke atu, a tukua iho e ratou ki nga waewae o Ihu; a whakaorangia ana ratou e ia:
31 ف َاندَهَشَتْ جُمُوعُ النّاسِ عِندَما رَأَوْا الصُّمَّ البُكْمَ يَتَكَلُّمُونَ، وَالعُرْجَ يَصِحُّونَ، وَالمَشلُولِينَ يَمشُونَ، وَالعُمْيَ يُبصِرُونَ، فَمَجَّدُوا إلَهَ إسْرائِيلَ. يَسُوعُ يُطعِمُ أكثَرَ مِنْ أربَعَةِ آلاف
Miharo noa te mano i to ratou kitenga i nga wahangu e korero ana, i nga mutu e ora ana, i nga kopa e haere ana, i nga matapo e titiro ana: a whakakororiatia ana e ratou te Atua o Iharaira.
32 ف َاسْتَدْعَى يَسُوعُ تَلامِيذَهُ وَقالَ: «إنَّنِي أُشفِقُ عَلَى هَؤُلاءِ النّاسِ، فَهُمْ مَعِي مُنذُ ثَلاثَةِ أيّامٍ وَلا شَيءَ مَعَهُمْ لِيَأكُلُوا. وَلا أُريدُ أنْ أصرِفَهُمْ جَوْعَى، لِئَلّا يُغْمَىْ عَلَيهِمْ فِي الطَّرِيقِ.»
Na ka karangatia e Ihu ana akonga, ka mea, E aroha ana ahau ki te huihui nei, ka toru nei hoki o ratou ra e noho ana ki ahau, kahore hoki a ratou kai: e kore ahau e pai ki tona pukutia kei hemo ki te ara.
33 ف َقالَ لَهُ تَلامِيذُهُ: «مِنْ أينَ سَنَحصُلُ عَلَى خُبْزٍ يَكفِي لِهَذا الجَمعِ فِي مِثلِ هَذا المَكانِ المَعزُولِ؟»
Na ko te meatanga a ana akonga ki a ia, no hea a tatou taro i te koraha, e makona ai tenei ope nui?
34 ف َقالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «كَمْ رَغِيفاً لَدَيكُمْ؟» فَقالُوا لَهُ: «سَبعَةُ أرغِفَةٍ وَبَعضُ السَّمَكِ الصَّغِيرِ.»
Na ka mea a Ihu ki a ratou, E hia a koutou taro? Ka mea ratou, E whitu, me nga ika nonohi, torutoru nei.
35 ف َأمَرَ يَسُوعُ النّاسَ بِالجُلُوسِ عَلَى الأرْضِ.
Na ka mea ia ki te mano kia noho ki te whenua;
36 و َأخَذَ الأرغِفَةَ السَّبعَةَ وَالسَّمَكَ، وَشَكَرَ، وَقَسَّمَ الأرغِفَةَ وَأعطاها لِلتَّلاميذِ الَّذينَ وَزَّعُوها عَلَى الجَمِيعِ.
A ka mau ia ki nga taro e whitu, ki nga ika; ka whakawhetai, ka whawhati, a hoatu ana e ia ki nga akonga, a na nga akonga ki te mano.
37 ف َأكَلَ الجَمِيعُ وَشَبِعُوا. ثُمَّ جَمَعُوا ما زادَ مِنَ الكِسَرِ، فَكانَتْ سَبعَ سِلالٍ مُمتَلِئَةً.
A kai ana ratou katoa, a ka makona: e whitu hoki nga kete i kohia e ratou, ki tonu i nga whatiwhatinga i toe.
38 و َكانَ عَدَدُ الآكِلِينَ أربَعَةَ آلافِ رَجُلٍ، عَدا النِّساءِ وَالأطفالِ.
A, ko te hunga i kai, e wha mano nga tane, haunga nga wahine, nga tamariki.
39 و َعِندَما صَرَفَ يَسُوعُ جُمُوعَ النّاسِ، صَعِدَ إلَى قارِبٍ وَذَهَبَ إلَى مِنْطَقَةِ مَجدَلَ.
A, ka oti te mano te tono atu e ia, ka eke ia ki te kaipuke; na kua u ki nga wahi o Makarana.