1 ( Ein Psalm Asaphs.) Israel hat dennoch Gott zum Trost, wer nur reines Herzens ist.
He himene na Ahapa. He pono, he pai te Atua ki a Iharaira; ki te hunga ngakau ma.
2 I ch aber hätte schier gestrauchelt mit meinen Füßen; mein Tritt wäre beinahe geglitten.
Ko ahau ia, wahi iti kua tapepa oku waewae: me i kotahi kua paheke oku takahanga.
3 D enn es verdroß mich der Ruhmredigen, da ich sah, daß es den Gottlosen so wohl ging.
I hae hoki ahau ki te hunga whakahi, i toku kitenga i te tangata hara e kake ana.
4 D enn sie sind in keiner Gefahr des Todes, sondern stehen fest wie ein Palast.
Kahore hoki he whakawiringa a te mate i a ratou: he maro ano o ratou uaua.
5 S ie sind nicht in Unglück wie andere Leute und werden nicht wie andere Menschen geplagt.
Kahore nga mea whakapouri tangata e pa ki a ratou; kahore ano ratou e whiua tahitia me te mano tangata.
6 D arum muß ihr Trotzen köstlich Ding sein, und ihr Frevel muß wohl getan heißen.
Na reira, ano he hei te whakakake e awhi nei i a ratou, ano he kakahu te tutu e hipokina nei ratou.
7 I hre Person brüstet sich wie ein fetter Wanst; sie tun, was sie nur gedenken.
Pupuhi ana o ratou kanohi i te ngako: nui ake nga mea i a ratou i a o ratou ngakau i hiahia ai.
8 S ie achten alles für nichts und reden übel davon und reden und lästern hoch her.
E whakahi ana ratou, e korero kino ana mo te whakatoi: kei runga noa ake a ratou korero.
9 W as sie reden, daß muß vom Himmel herab geredet sein; was sie sagen, das muß gelten auf Erden.
Tutuki tonu to ratou mangai ki nga rangi: e kopikopiko ana hoki to ratou arero i runga i te whenua.
10 D arum fällt ihnen ihr Pöbel zu und laufen ihnen zu mit Haufen wie Wasser
Koia tona iwi i hoki mai ai ki konei: a e whakawiria ana he wai mo ratou, ki tonu te kapu.
11 u nd sprechen: "Was sollte Gott nach jenen fragen? Was sollte der Höchste ihrer achten?"
E mea ana ratou, Ma te aha e matau ai te Atua? He matauranga koia to te Runga Rawa?
12 S iehe, das sind die Gottlosen; die sind glücklich in der Welt und werden reich.
Nana, ko te hunga kino tenei, kei runga tonu i te whenua rangatira, e hua ana o ratou taonga.
13 S oll es denn umsonst sein, daß mein Herz unsträflich lebt und ich meine Hände in Unschuld wasche,
He pono he maumau taku mea i toku ngakau kia ma, taku horoi hoki i oku ringa ki te harakore.
14 i ch bin geplagt täglich, und meine Strafe ist alle Morgen da?
E whiua ana hoki ahau i te roa o te ra, e pakia ana i nga ata katoa.
15 I ch hätte auch schier so gesagt wie sie; aber siehe, damit hätte ich verdammt alle meine Kinder, die je gewesen sind.
Me i ki ahau, Ka penei taku korero; na e tinihanga ana ahau ki te whakatupuranga o au tamariki.
16 I ch dachte ihm nach, daß ich's begreifen möchte; aber es war mir zu schwer,
I taku meatanga kia matauria tenei, ka kite ahau he mahi whakauaua rawa;
17 b is daß ich ging in das Heiligtum Gottes und merkte auf ihr Ende.
Tae noa ahau ki te wahi tapu o te Atua, katahi ahau ka mohio ki to ratou mutunga.
18 J a, du setzest sie aufs Schlüpfrige und stürzest sie zu Boden.
He pono i whakaturia ratou e koe ki nga wahi pahekeheke; a whakataka ana e koe ki te ngaromanga.
19 W ie werden sie so plötzlich zunichte! Sie gehen unter und nehmen ein Ende mit Schrecken.
Ano te panga whakareretanga o to ratou hunanga! kua pau rawa i nga wehi.
20 W ie ein Traum, wenn einer erwacht, so machst du, HERR, ihr Bild in der Stadt verschmäht.
Ka rite ki te rekanga kanohi, ina ara ake te tangata, tau whakahawea ki to ratou ahua, e te Ariki, ina ara ake koe.
21 D a es mir wehe tat im Herzen und mich stach in meine Nieren,
Na mamae noa iho toku ngakau, a hukihuki ana oku whatumanawa.
22 d a war ich ein Narr und wußte nichts; ich war wie ein Tier vor dir.
He whakaarokore hoki ahau, he kuware: me te mea he kirehe ahau i tou aroaro.
23 D ennoch bleibe ich stets an dir; denn du hältst mich bei meiner rechten Hand,
Ahakoa ra kei a koe tonu ahau; e puritia ana e koe toku ringa matau.
24 d u leitest mich nach deinem Rat und nimmst mich endlich in Ehren an.
Ma tou whakaaro ahau e arahi; muri iho ka riro ahau i a koe ki te kororia.
25 W enn ich nur dich habe, so frage ich nichts nach Himmel und Erde.
Ko wai hoki toku i te rangi ko koe anake? Kahore atu hoki oku i te whenua e hiahia ai, ko koe anake.
26 W enn mir gleich Leib und Seele verschmachtet, so bist du doch, Gott, allezeit meines Herzens Trost und mein Teil.
Hemo iho oku kikokiko me toku ngakau: ko te Atua ia te kaha o toku ngakau, toku wahi ake ake.
27 D enn siehe, die von dir weichen, werden umkommen; du bringest um, alle die von dir abfallen.
Na, ko te hunga e mamao atu ana i a koe ka mate: ka ngaro i a koe te hunga puremu katoa e whakarere nei i a koe.
28 A ber das ist meine Freude, daß ich mich zu Gott halte und meine Zuversicht setzte auf den HERRN HERRN, daß ich verkündige all dein Tun.
Ko ahau ia, he pai ki ahau te whakatata ki te Atua: kua waiho e ahau te Ariki, a Ihowa, hei whakawhirinakitanga moku, kia whakapuakina ai e ahau au mahi katoa.