1 A hora, pues, da voces; ¿habrá quien te responda? ¿Y a cuál de los santos te volverás?
Tena ra, karanga; ka whakao ranei tetahi ki a koe? a ka anga atu koe ki a wai o te hunga tapu?
2 E s cierto que al necio lo mata la ira, Y al codicioso lo consume la envidia.
E patua ana hoki te kuware e te aritarita, e whakamatea ana te whakaarokore e te hae.
3 Y o he visto al necio que echaba raíces, Y en la misma hora maldije su habitación.
I kite ahau i te kuware e hou ana ona pakiaka; kitea rawatia ake kua kanga e ahau tona nohoanga.
4 S us hijos estarán lejos de la seguridad; En la puerta serán quebrantados, Y no habrá quien los libre.
Kei tawhiti atu ana tama i te ora, mongamonga noa ratou i te kuwaha, kahore hoki he kaiwhakaora.
5 S u mies comerán los hambrientos, Y la sacarán de entre los espinos, Y los sedientos beberán su hacienda.
Ko ana hua ka kainga e te tangata matekai, ka riro i a ia ahakoa i roto i te tataramoa, a ka hamama te mahanga ki o ratou rawa.
6 P orque la aflicción no sale del polvo, Ni la molestia brota de la tierra.
Na e kore te he e puta ake i te puehu, e kore ano te raruraru e tupu ake i te oneone;
7 P ero como las chispas se levantan para volar por el aire, Así el hombre nace para la aflicción.
I whanau te tangata ki te raruraru, tona rite kei nga korakora e rere nei whakarunga.
8 C iertamente yo buscaría a Dios, Y encomendaría a él mi causa;
Ko ahau ia ka rapu i ta te Atua; me tuku atu taku korero ki te Atua,
9 E l cual hace cosas grandes e inescrutables, Y maravillas sin número;
E mahi nei i nga mea nunui e kore nei e taea te rapu atu, i nga mea whakamiharo e kore nei e taea te tatau;
10 Q ue da la lluvia sobre la faz de la tierra, Y envía las aguas sobre los campos;
E homai nei i te ua ki te mata o te whenua, e unga nei i te wai ki te mata o nga parae;
11 Q ue pone a los humildes en altura, Y a los enlutados levanta a seguridad;
E whakanoho nei i te hunga iti ki te wahi tiketike, a whakanekehia ake ana te hunga pouri ki te ora.
12 Q ue frustra los pensamientos de los astutos, Para que sus manos no hagan nada;
E haukoti nei i nga whakaaro o te hunga tinihanga, te taea e o ratou ringa ta ratou i mea ai.
13 Q ue prende a los sabios en la astucia de ellos, Y frustra los designios de los perversos.
Mau ake i a ia te hunga whakaaro i to ratou tinihanga: pororaru iho nga whakaaro o te hunga kotiti ke.
14 D e día tropiezan con tinieblas, Y a mediodía andan a tientas como de noche.
I te awatea nei, tutaki ana ratou ki te pouri; whawha ana ratou i te poutumarotanga, ano ko te po.
15 A sí libra de la espada al pobre, de la boca de los impíos, Y de la mano violenta;
Otiia e whakaorangia ana e ia te rawakore i te hoari, i to ratou mangai, i te ringa ano o te tangata kaha.
16 P ues es esperanza al menesteroso, Y la iniquidad cerrará su boca.
Ka ai ano he tumanakohanga atu mo te ware; kokopi tonu ia te mangai o te kino.
17 H e aquí, bienaventurado es el hombre a quien Dios castiga; Por tanto, no menosprecies la corrección del Todopoderoso.
Nana, ka hari te tangata e akona ana e te Atua: na kaua e whakahawea ki te papaki a te Kaha Rawa.
18 P orque él es quien hace la llaga, y él la vendará; El hiere, y sus manos curan.
He whakamamae hoki tana, he takai ano; e patu ana ia, a ko ona ringa ano hei whakaora.
19 E n seis tribulaciones te librará, Y en la séptima no te tocará el mal.
E ono nga matenga e whakaora ai ia i a koe; ahakoa e whitu, e kore te he e pa ki a koe.
20 E n el hambre te salvará de la muerte, Y del poder de la espada en la guerra.
I te matekai ka hokona koe e ia kei mate; i te tatauranga ano, kei pangia e te hoari.
21 D el azote de la lengua serás encubierto; No temerás la destrucción cuando viniere.
Ka huna koe i te whiu a te arero, e kore ano koe e wehi i te whakangaromanga ina tae mai.
22 D e la destrucción y del hambre te reirás, Y no temerás de las fieras del campo;
E kata ano koe ki te whakangaromanga raua ko te hemokai; e kore hoki koe e wehi i nga kirehe o te whenua.
23 P ues aun con las piedras del campo tendrás tu pacto, Y las fieras del campo estarán en paz contigo.
No te mea ka takoto tau kawenata ki nga kohatu o te parae; ka mau ano ta koutou rongo ko nga kirehe o te parae.
24 S abrás que hay paz en tu tienda; Visitarás tu morada, y nada te faltará.
Ka mohio ano koe e tu ana tou teneti i te aionuku, ka haereere ano koe ki tou nohoanga, te ai he hara.
25 A simismo echarás de ver que tu descendencia es mucha, Y tu prole como la hierba de la tierra.
Ka mohio ano koe he nui ou uri, he pera ano tou whanau me te tarutaru o te whenua.
26 V endrás en la vejez a la sepultura, Como la gavilla de trigo que se recoge a su tiempo.
Ka ata rite ou tau ina tae koe ki te urupa, ka pera ano me te puranga witi e hikitia ake ana i tona wa e rite ai.
27 H e aquí lo que hemos inquirido, lo cual es así; Oyelo, y conócelo tú para tu provecho.
Nana, tenei, he mea rapu na matou ko te mea tika hoki ia; whakarangona mai, ka mohio iho hei pai mou.