1 ن َجِّنِي يا اللهُ! فَقَدْ تَلاشَى الأتقِياءُ! وَاختَفَى كُلُّ الأُمَناءِ مِنْ بَيْنِهِمْ.
Rabbiyow, dadkaaga caawi, waayo, nin cibaado leh waa la waayayaa, Waayo, binu-aadmiga intii aaminka ahayd way ka dhammaadeen.
2 ل ا يَتَحَدَّثُ النّاسُ إلّا بِالتَّوافِهِ. وَلا يُفَكِّرُونَ إلّا بِأكاذِيبِ النِّفاقِ. هَذا ما يُحَدِّثُ بِهِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً!
Mid walba deriskiisa wuxuu kula hadlaa been, Oo waxay ku hadlaan bushimo sasabasho miidhan ah iyo laba qalbi.
3 ل َيْتَ اللهَ يَقطَعُ تِلْكَ الشِّفاهَ الكاذِبَةَ، وَتِلكَ الألسِنَةَ المُتَفاخِرَةَ.
Rabbigu wuxuu wada baabbi'in doonaa bushimaha sasabashada badan oo dhan, Iyo carrabka waxyaalaha waaweyn ku hadlaba.
4 ي َقُولُونَ: «نَعرِفُ كَيفَ نَستَخدِمُ ألسِنَتَنا وَنَنتَصِرُ. شِفاهُنا تَحْتَ سَيطَرَتِنا، فَمَنْ يَتَسَيَّدَ عَلَينا؟»
Kuwaasu waxay yidhaahdeen, Annagu waxaan ku adkaan doonnaa carrabkayaga, Oo bushimahayagana annagaa iska leh. Haddaba bal yaa annaga sayid noo ah?
5 « لِأنَّ المَساكِينَ قَدْ سُلِبُوا، وَالبائِسِينَ يَئِنُّونَ ألَماً، سَأقُومُ، يَقُولُ اللهُ. سَأُعطِيهِمِ الأمانَ الَّذِي يَتُوقُونَ إلَيهِ.»
Rabbigu wuxuu leeyahay, Anigu haatan waxaan u kacayaa Masaakiinta la dhacayo, iyo kuwa baahan taahiddooda daraaddood, Oo kan ay fudaydsanayaanna waan ammaan gelinayaa.
6 و ُعُودُ اللهِ نَقِيَّةٌ، مِثلَ الفِضَّةِ المُصَفّاةِ فِي فُرنٍ، المُنَقّاةِ سَبْعَ مَرّاتٍ.
Rabbiga erayadiisu waa erayo daahir ah, Oo waa sida lacag foorno kulul oo dhulka ku taal lagu kala miiray, Oo toddoba jeer la safeeyey.
7 ا حْمِ المَساكِينَ يا اللهُ. وَاحفَظْهُمْ مِنْ هَذا الجِيلِ الشِّرِّيرِ إلَى الأبَدِ.
Rabbiyow, waad dhawri doontaa, Oo qarnigan ayaad iyaga ka xannaanayn doontaa weligood.
8 ي َختالُ الأشرارُ حَولَنا. حِينَ يُمْتَدَحُ ما هُوَ تافِهٌ بَينَ البَشَرِ.
Markii nijaasta binu-aadmiga dhexdiisa lagu jecel yahay, Kuwa sharka lahu waxay ku socdaan dhinac kasta.