1 و َفِيما بَعْدُ، قالَ أحَدُهُمْ لِيُوسُفَ: «ها أبوْكَ مَرِيضٌ.» فَأخَذَ يُوسُفُ وَلَدَيهِ مَنَسَّى وَأفْرايِمَ مَعَهُ لِرُؤْيَةِ يَعقُوبَ.
Waxyaalahaas ka dib waxaa Yuusuf lagu yidhi, Bal eeg, aabbahaa waa bukaaye. Markaasuu wuxuu kaxaystay labadiisii wiil oo ahaa Manaseh iyo Efrayim.
2 ف َقالَ أحَدُهُمْ لِيَعقُوبَ: «ها قَدْ جاءَ ابْنُكَ يُوسُفُ لِرُؤْيَتِكَ.» فَاسْتَجمَعَ يَعقُوبُ قِواهُ وَاعتَدَلَ فِي جِلْسَتِهِ عَلَى السَّرِيرِ.
Kolkaasaa waxaa Yacquub loo soo sheegay, oo lagu yidhi, Bal eeg, wiilkaagii Yuusuf baa kuu imanaya. Markaasaa Israa'iil intuu xoog isgeliyey ayuu soo dul fadhiistay sariirtiisii.
3 ث ُمَّ قالَ يَعقُوبُ لِيُوسُفَ: «لَقَدْ ظهَرَ لِيَ اللهُ الجَبّارُ فِي لُوزَ، فِي أرْضِ كَنْعانَ وَبارَكَنِي.
Markaasaa Yacquub wuxuu Yuusuf ku yidhi, Ilaaha Qaadirka ah ayaa iigu muuqday Luus oo ku taal dalka Kancaan, wuuna i barakeeyey,
4 و َقالَ لِي: ‹ها أنا أُعطِيكَ أبْناءَ كَثِيرِينَ، وَأُكَثِّرَكَ وَعائِلَتَكَ عَدَداً. وَسَأجعَلُكَ وَنَسلَكَ مَجمُوعَةَ شُعُوبٍ. وَسَأُعطِي هَذِهِ الأرْضَ لِنَسلِكَ مِنْ بَعدِكَ مُلْكاً أبَدِيّاً.›
oo wuxuu igu yidhi, Bal eeg waan ku badin doonaa, waanan ku tarmin doonaa, oo waxaan kaa dhigi doonaa dad fara badan; dhulkanna waxaan siin doonaa farcankaaga kaa dambeeya, inuu hanti aan weligeed dhammaanayn u ahaado.
5 و َالآنَ سَيَكُونُ وَلَداكَ اللَّذانِ أنجَبْتَهُما فِي مِصْرَ قَبلَ أنْ آتِيَ إلَيكَ وَلَدَيَّ أنا. إذْ سَيَكُونُ أفْرايِمُ وَمَنَسَّى كَرَأُوبَيْنَ وَشِمْعُونَ.
Haddaba labadaadii wiil oo dalka Masar kuugu dhashay, intaanan kuugu iman Masar, anigaa iska leh. Efrayim iyo Manaseh ayaan u lahaan doonaa sida Ruubeen iyo Simecoon.
6 أ مّا الأبْناءُ الَّذِينَ تُنجِبُهُمْ بَعْدَهُما فَيَكُونُونَ لَكَ، وَيَأْخُذُونَ جُزءاً مِنَ الأرْضِ المُخَصَّصَةِ لِأفْرايِمَ وَمَنَسَّى.
Carruurta aad iyaga ka dib dhasho, adigaa iska lahaan doona, waana in loo bixiyo magacyada walaalahood markay wax dhaxlaan.
7 و َحِينَ كُنتُ قادِماً مِنْ فَدَّانَ أرامَ، ماتَتْ راحِيلُ فِي الطَّرِيقِ إلَى أرْضِ كَنْعانَ، فَحَزِنْتُ. ماتَتْ قَبلَ مَسافَةٍ قَصِيرَةٍ مِنْ وُصُولِنا إلَى أفْراتَةَ. فَدَفَنْتُها عَلَى طَرِيقِ أفْراتَةَ الَّتِي هِيَ بَيتُ لَحْمِ.»
Anigana, markii aan ka imid Fadan ayaa Raaxeel igaga dhimatay dalkii Kancaan waddada loo maro, intaanan weli Efrad soo gaadhin; oo kolkaasaan iyadii ku aasay waddada loo maro Efrad, meeshaasuna waa Beytlaxam.
8 و َلَمّا رَأى إسْرائِيلُ ابْنَي يُوسُفَ سَألَ: «مَنْ هَذانِ الوَلَدانِ؟»
Markaasaa Israa'iil intuu wiilashii Yuusuf dhugtay ayuu yidhi, Kuwanu waa ayo?
9 ف َقالَ يُوسُفُ لِأبِيهِ: «هَذانِ وَلَدايَ اللَّذانِ أعطانِي إيّاهُما اللهُ.» فَقالَ يَعقُوبُ: «قَرِّبْهُما إلَيَّ، وَسَأُبارِكْهُما.»
Markaasaa Yuusuf wuxuu aabbihiis ku yidhi, Waa wiilashaydii Ilaah halkan igu siiyey. Markaasuu isna wuxuu ku yidhi, Waan ku baryayaaye, iyaga ii soo dhowee, waanan u ducaynayaa.
10 و َكانَتْ عَينا إسْرائِيلَ ضَعِيفَتَينِ مِنَ الشَّيخُوخَةِ. فَلَمْ يَكُنْ يَرَى جَيِّداً. فَلَمّا قَرَّبَ يُوسُفُ ابْنَيهِ مِنْهُ، قَبَّلَهُما يَعقُوبُ وَعانَقَهُما.
Haddaba Israa'iil cimrigiisii dheeraa aawadiis ayuu la indha darnaaday, sidaas daraaddeed waxba ma uu arki karin. Kolkaasuu iyagii u soo dhoweeyey, wuuna isku duubay oo dhunkaday.
11 ث ُمَّ قالَ إسْرائِيلُ لِيُوسُفَ: «ما تَوَقَّعْتُ أنْ أراكَ ثانِيَةً. لَكِنْ ها قَدْ أكرَمَنِي اللهُ بِرُؤْيَةِ وَلَدَيكَ أيضاً!»
Markaasaa Israa'iil wuxuu Yuusuf ku yidhi, Uma aan malaynayn inaan wejigaaga arki doono, oo bal eeg, Ilaah weliba wuxuu i tusay xataa farcankaagii.
12 ث ُمَّ رَفَعَهُما يُوسُفُ مِنْ حِضْنِ يَعقُوبَ، وَانحَنَى إلَى الأرْضِ أمامَهُ.
Markaasaa Yuusuf wuxuu iyagii ka durkiyey lowyihiisii; oo intuu sujuuday ayuu wejigiisii dhulka saaray.
13 و َحَمَلَهُما كِلَيهِما، وَوَضَعَ أفْرايِمَ إلَى يَمِينِهِ، أي إلَى يَسارِ إسْرائِيلَ. وَوَضَعَ مَنَسَّى إلَى يَسارِهِ، أي إلَى يَمِينِ إسْرائِيلَ. ثُمَّ قَرَّبَهُما إلَيهِ ثانِيَةً.
Markaasuu Yuusuf labadoodiiba kaxeeyey, intuu Efrayim gacantiisii midigta ahayd ku qabtay oo ku toosan Israa'iil bidixdiisa, Manasehna ku qabtay bidixdiisii oo ku toosan midigtii Israa'iil, wuuna u soo dhoweeyey iyagii.
14 ف َمَدَّ إسْرائِيلُ يَدَهُ اليُمْنَى وَوَضَعَها عَلَى رَأْسِ أفْرايِمَ، وَاليُسْرَى عَلَى رَأْسِ مَنَسَّى، وَذِراعاهُ مُتَصالِبَتانِ. وَكانَ مَنَسَّى هُوَ البِكْرَ.
Markaasaa Israa'iil soo fidiyey gacantiisii midigta ahayd, oo wuxuu saaray madaxii Efrayim oo kii yaraa ahaa. Gacantiisii bidixda ahaydna wuxuu saaray Manaseh madaxiisii, wuuna isdhaafiyey gacmihiisii, maxaa yeelay, Manaseh wuxuu ahaa curadkii.
15 ث ُمَّ بارَكَ إسْرائِيلُ يُوسُفَ وَقالَ: «أدعُو اللهَ الَّذِي عَبَدَهُ أبَوايَ إبْراهِيمُ وَإسْحاقُ، اللهَ الَّذِي كانَ راعِيَّ كُلَّ حَياتِي إلَى هَذا اليَوْمِ.
Markaasuu Yuusuf u duceeyey, oo wuxuu yidhi, Ilaaha aabbahay Isxaaq iyo awowgay Ibraahim ay ku hor socdeen, oo ah Ilaaha i quudinayay intii aan noolaa oo dhan ilaa maanta,
16 م َلاكَ اللهِ الَّذِي خَلَّصَنِي مِنْ كُلِّ أذَىً، أنْ يُبارِكَ هَذَينِ الوَلَدينِ. وَأنْ يَجعَلَ اسْمِيَ، وَاسْم أبَوَيَّ إبْراهِيمَ وَإسْحاقَ يَعِيشُ فِيهِما. وَأنْ يُكَثِّرَ نَسلَهُما فِي الأرْضِ.»
iyo malaa'igtii iga soo samatabbixisay xumaato oo dhan, wiilasha ha barakeeyeen; oo magacayga ha lagu magacaabo iyaga, iyo magicii aabbahay Isxaaq, iyo kii awowgay Ibraahim; oo dad faro badan dhulka ha ku noqdeen.
17 و َانتَبَهَ يُوسُفُ إلَى أنَّ أباهُ يَضَعُ يَدَهُ اليُمْنَى عَلَى رَأْسِ أفْرايِمَ، فَاسْتَاءَ مِنْ ذَلِكَ. فَأخَذَ يَدَ أبِيهِ وَحاوَلَ إزاحَتَها عَنْ رَأْسِ أفْرايِمَ إلَى رَأْسِ مَنَسَّى،
Oo markii Yuusuf arkay in aabbihiis gacantiisii midigta ahayd Efrayim madaxiisa saaray ayuu taas ka xumaaday; markaasuu gacantii aabbihiis qabtay inuu ka qaado Efrayim madaxiisa oo uu saaro Manaseh madaxiisa.
18 و َهُوَ يَقُولُ لِأبِيهِ: «لَيسَ هَكَذا، يا أبِي! فَهَذا هُوَ البِكْرُ. فَضَعْ يَدَكَ اليُمْنَى عَلَى رَأْسِهِ.»
Oo Yuusufna wuxuu aabbihiis ku yidhi, Aabbahayow, saas ma aha, waayo, kanu waa curadkii ee gacantaada midigta ah madaxiisa saar.
19 ف َرَفَضَ أبوهُ وَقالَ: «أعلَمُ ذَلِكَ، يا ابْنِي، أعلَمُ. وَهُوَ أيضاً سَيَصِيرُ شَعباً. وَهُوَ أيضاً سَيَصِيرُ عَظِيماً. لَكِنَّ أخاهُ الأصْغَرَ سَيَصِيرُ أعظَمَ مِنْهُ. وَسَيَكُونُ نَسلُهُ مَجمُوعَةً مِنَ الشُّعُوبِ.»
Markaasaa aabbihiis diiday oo wuxuu ku yidhi, Waan ogahay, waan ogahay, wiilkaygiiyow. Isaguna wuxuu noqon doonaa quruun, wuuna weynaan doonaa; habase yeeshee walaalkiisa ka yar baa ka weynaan doona, oo farcankiisu wuxuu noqon doonaa quruumo faro badan.
20 ف َبارَكَهُما إسْرائِيلُ فِي ذَلِكَ اليَوْمِ وَقالَ: «حَينُ يُرِيدُ بَنو إسْرائِيلَ أنْ يُبارِكُوا أحَداً سَيَقُولُونَ: ‹لَيتَ اللهَ يَجعَلُكَ كَأفْرايِمَ وَكَمَنَسَّى.›» فَقَدَّمَ اسْمَ أفْرايِمَ عَلى اسْمِ مَنَسَّى!
Oo maalintaasuu u duceeyey iyagii, oo wuxuu yidhi, Reer binu Israa'iil idinkay idinku ducaysan doonaan, iyagoo leh, Ilaah ha kaa dhigo sidii Efrayim iyo sidii Manaseh. Oo Efrayimna wuxuu ka hor mariyey Manaseh.
21 ث ُمَّ قالَ إسْرائِيلُ لِيُوسُفَ: «ها أنا أحتَضِرُ. لَكِنَّ اللهَ سَيَكُونُ مَعَكَ، وَسَيَرُدُّكَ إلَى أرْضِ آبائِكَ.
Oo Israa'iilna wuxuu Yuusuf ku yidhi, Anigu waan dhimanayaa, laakiinse Ilaah baa kula jiri doona, oo mar labaadna wuxuu ku geeyn doonaa dhulkii awowayaashaa.
22 و َسَأُعطِيكَ حِصَّةً زِيادَةً عَلَى حِصَصِ إخْوَتِكَ مِنَ الأرْضِ الَّتِي أخَذْتُها مِنَ الأمُورِيِّينَ بِسَيفِي وَقَوْسِي.»
Oo weliba waxaan ku siiyey qayb dheeraad ah, oo aad walaalahaa dheer tahay, waana tii aan reer Amor kaga qaatay seeftayda iyo qaansadayda.