ا بتَعَدْتُ عَنكَ وَتُبْتُ إلَيكَ، عَرَفْتُ ذَنبِي، فَضَرَبْتُ عَلَى فَخذَي نَدَماً. خَزِيتُ وَشَعَرتُ بِالذُّلِّ، لأنِّي حَمَلتُ عارَ أخطائِي مُنْذُ صِبايَ.›
Hubaal markaan soo noqday ayaan toobadkeenay, oo markii lay waaniyeyna bowdadaan dharbaaxay, oo waan ceeboobay, oo xataa waan sharafjabay, waayo, waxaan weli sitay ceebtii yaraantayda.
Continue reading Report error