1 ( По слав. 94.) Елате да запеем на Господа, да възкликнем към Канарата на нашето спасение.

Venite, cantiamo di gioia all'Eterno; mandiamo grida di gioia alla rocca della nostra salvezza.

2 Д а застанем пред Него със славословие, с псалми да възкликнем към Него,

Veniamo alla sua presenza con lodi, celebriamolo con canti.

3 з ащото Господ е велик Бог и велик Цар над всички богове.

Poiché l'Eterno è un DIO grande e un gran Re su tutti gli dèi.

4 В Неговата ръка са земните дълбочини; и височините на планините са Негови.

Nelle sue mani sono le profondità della terra, e sue sono le alte vette dei monti.

5 Н егово е морето, дори Той го е направил; и ръцете Му създадоха сушата.

Suo è il mare, perché egli l'ha fatto, e la terra asciutta che le sue mani hanno plasmato.

6 Е лате да се поклоним и да паднем, да коленичим пред Господа, нашия Създател;

Venite, adoriamo e inchiniamoci; inginocchiamoci davanti all'Eterno che ci ha fatti.

7 з ащото Той е наш Бог и ние сме народ на пасбището Му и овце в ръката Му. Днес, ако искате да слушате гласа Му,

Poiché egli è il nostro DIO, e noi siamo il popolo del suo pascolo e il gregge di cui egli si prende cura. Oggi, se udite la sua voce,

8 н е закоравявайте сърцата си, както в Мерива. Както в деня, когато Ме изпитахте в пустинята,

«non indurite il vostro cuore come a Meriba, come nel giorno di Massa nel deserto,

9 к огато бащите ви Ме изпитаха, опитаха Ме и видяха какво сторих.

dove i padri vostri mi tentarono e mi misero alla prova, anche se avevano visto le mie opere.

10 Ч етиридесет години негодувах против това поколение и казах: Тези хора се заблуждават в сърцето си и не са познали Моите пътища;

Per quarant'anni ebbi in disgusto quella generazione, e dissi: Sono un popolo dal cuore sviato e non conoscono le mie vie.

11 з атова се заклех в гнева Си, че няма да влязат в Моята почивка.

Perciò giurai nella mia ira: Non entreranno nel mio riposo»,